Dit geheimenis is groot; maar ik spreek met het oog op Christus en de gemeente.
Efeze 5:32
In Efeze 5 maakt de apostel Paulus een vergelijking tussen enerzijds het huwelijk van man en vrouw en anderzijds de verhouding tussen Christus en de gemeente. Het huwelijk is dan ook een verbintenis die niet door mensen is bedacht, maar door God Zelf.
Om dat extra kracht bij te zetten, grijpt de apostel terug op de oorsprong ervan, en die is blijkbaar te vinden in het Paradijs. Een man zal zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen één vlees zijn. (Genesis 2:24)
Christus heeft Zich uit liefde overgeven tot in de dood van het kruis om een gemeente voor Zichzelf te reinigen en te heiligen (vgl. Titus 2:14). Daardoor heeft Hij Zich onlosmakelijk verbonden aan de gemeente die elders in de Bijbel vergeleken wordt met de toekomstige bruid van Christus.
Het is diezelfde Christus Die de gemeente onderhoudt, opdat zij tot bloei zal komen om de Vader te eren. De wijze waarop Christus met Zijn gemeente omgaat heeft, evenals het huwelijk, iets ondoorgrondelijks. De diepte ervan is niet te peilen.
Door het huwelijk nu te vergelijken met Christus en de gemeente, krijgt het wel een bijzonder hoge roeping en een moeilijk te overschatten diepe inhoud. Duidelijk wordt daarmee dat het huwelijk geen doel is in zichzelf. Binnen de band van het huwelijk gaat het er niet in de eerste plaats om dat de een de ander behaagt, maar dat God zal worden behaagd door iets van Christus’ trouw en liefde te weerspiegelen.
Het huwelijk is dus een afbeelding van het verbond tussen Christus en Zijn kerk. De man wordt geroepen zijn vrouw lief te hebben zoals Christus de gemeente liefhad en Zichzelf voor haar overgaf. De vrouw wordt geroepen om de man tot een hulp te zijn zoals de gemeente geroepen is om Christus te dienen. Zo kunnen zij samen in hun huwelijk iets van Christus’ liefde en trouw weerspiegelen.
Deze hoge roeping kan alleen werkelijkheid worden wanneer man en vrouw beiden in Christus geworteld zijn en leven uit Zijn liefde en genade. Wanneer zij trouw en liefde ontvangen uit het verlossingswerk van Christus, mogen zij er samen op gericht zijn om iets van Zijn trouw en liefde zichtbaar te maken in een wereld waarin ontrouw en eigenliefde aan de orde van de dag zijn.
Door binnen het huwelijk als man en vrouw samen te leven uit de trouw en liefde van Christus, zullen zij eveneens vanuit die genade leren gericht te zijn op de ontplooiing van elkaar, opdat zij samen tot bloei komen voor God.
Het huwelijk krijgt daarmee, hoewel in alle gebrokenheid, een glans waarin God Zijn vreugde vindt en waarin de liefde van man en vrouw kan groeien tot bijbelse hoogte.
Het Bijbels Beraad M/V kan dienstbaar zijn aan de kerk en van daaruit aan de samenleving door deze noties van het bijbelse huwelijk voortdurend onder de aandacht te brengen en uit te dragen. Zo kan het Bijbels Beraad middel zijn om velen te helpen ontdekken wat de roeping van het christelijke huwelijk inhoudt.
Ds. A. Bloemendal is predikant in de Protestantse Kerk in Nederland. Hij sprak deze bijdrage uit tijdens de startbijeenkomst van Bijbels Beraad MV op 10 december 2020.
