In politiek Den Haag is medio november 2020 stevig gedebatteerd over identiteitsverklaringen van reformatorische scholen. De discussie werd aangezwengeld door een artikel in dagblad Trouw. Daarop stuurden G. van Veldhuizen en A. Heemskerk, werkzaam in het reformatorisch voortgezet onderwijs, het volgende opiniestuk naar Trouw.

Deze week speelde het debat over het afwijzen van homoseksualiteit op reformatorische scholen een grote rol in deze krant. Wij hebben in die discussie inhoud en diepgang gemist! 

Afwijzen, afwijzen, afwijzen…
Onze scholen zijn in het nieuws gekomen omdat homoseksualiteit daar afgewezen zou worden. Daar wordt veel omheen gedraaid, maar laten we maar even duidelijk zijn: dat klopt en dat wist iedereen al lang. Men verwijt ons daarom discriminatie, maar misschien is dat juist wat we niet doen! Wij wijzen namelijk nooit één enkele groep af, wij wijzen steeds weer zowel onszelf als ook alle anderen af omdat we allemaal op de één of andere manier van Gods doel afgeweken zijn.

We zien geen andere mogelijkheid dan om homoseksualiteit af te wijzen op grond van de Bijbel, maar op grond van datzelfde Woord, wijzen we evenzogoed een kerkgang af die alleen maar vanuit gewoonte is, omdat die geen liefdedienst is. Wij wijzen onszelf af, als het gaat om onze zonden, ons leven dat ook wij vaak leiden zonder God overal in te zoeken en te vragen. Juist door hier de nadruk op te leggen, treden we niet zo vaak naar buiten. De puinhopen binnenin ons zijn immers groot genoeg. Maar… wordt het ons rechtstreeks gevraagd, dan moeten we aangeven wat goed en kwaad is. Onze leerlingen zouden raar opkijken als we het niet deden en hun ouders zouden een klacht indienen. Ze stuurden hun kind immers naar ons, omdat de opvoeding thuis overeenkomt met die op school.

Tegelijkertijd dagen we onze leerlingen uit om volop over dit soort maatschappelijke thema’s na te denken. Augustinus schreef het al in zijn tijd: „Onderwijs bestaat uit onthullen en vormen.” Wij laten onze leerlingen kennismaken met gedachtegoed uit alle hoeken van de samenleving, dat is onderwijs. Natuurlijk geven we ook richting, we vormen, we voeden op. En laten we wel wezen: de invulling kan verschillen, maar „onthullen en vormen” past bij elk onderwijs. Waardenvrij onderwijs bestaat immers niet.

Liefde: God eerst en dan de naasten
Op onze school staat de liefde tot God boven alles. Ons gedrag moet die liefde tot Hem in alles uitstralen. Dat is de kern van ons ”bijzonder onderwijs”. Alles dat niet voldoet aan Gods oorspronkelijke doel, moeten we afwijzen want anders zetten we Hem niet meer op de eerste plaats en u zult toch begrijpen dat de kern van elke religie daar nou net over gaat. Als we de mens, de overheid, de massa of de publieke opinie voorop zetten, dan is het geen godsdienst maar menselijkheid. Godsdienst is God dienen, Hem op de eerste plaats zetten. Het spreken over vrijheid van godsdienst kan alleen binnen die context. Als wij vrijheid van godsdienst hebben, mogen individuele ouders kiezen voor een school waar hun overtuiging vrij uitgedragen wordt. Nederland is geen dictatuur van de meerderheid. 

God beslist
Het is inherent aan het christen-zijn dat de Bijbel de beslissende factor in het leven is. De oordelende kracht van de Bijbel wordt door christenen serieus genomen. Dat moet, want wat anders bepaalt onze identiteit dan Gods Woord waarnaar we alles inrichten en waaraan we alles toetsen? Ten diepste is het de kern van het christen-zijn: de zonde zien en aanwijzen, de mens afwijzen en heenwijzen naar die ene God-mens. Het ergste dat het reformatorisch onderwijs aangedaan kan worden, is dat ze beroofd worden van hun identiteit, beroofd worden van Bijbelse waarden en normen. Dan zijn ze namelijk beroofd van hun wezen, zelfs beroofd van hun God en godsdienst. Dat is erger dan beroofd te worden van subsidie of gebouwen. Als wij God en Zijn Waarheid maar mogen houden!

Gepubliceerd: 26 november 2020