In december 2020 heeft het parlement in Zwitserland als een van de laatste West-Europese landen het ‘homohuwelijk’ mogelijk gemaakt. Na Duitsland (2017) en Oostenrijk (2019) is nu dus ook het Zwitserse Alpenland overstag gegaan.
Zwitserland had al wel de mogelijkheid tot geregistreerd partnerschap, maar voor de lobby van de LGBTQ-gemeenschap was dat niet genoeg. En dus is er veel druk uitgeoefend om ook het ‘homohuwelijk’ in Zwitserland erdoor te krijgen.
Dat is nu gebeurd. Daarbij werd ook besloten, dat het voor een getrouwd homostel mogelijk is kinderen te adopteren en dat lesbische echtparen van een zaaddonor gebruik mogen maken.
De besluiten zijn nog niet helemaal definitief, omdat er in het democratische Zwitserland nog de mogelijkheid is om over dit onderwerp een referendum aan te vragen. Daarvoor zijn binnen 18 maanden 100.000 handtekeningen nodig. Die worden op dit moment verzameld. Het lijkt erop dat het gaat lukken om deze 100.000 handtekeningen bij elkaar te krijgen en dus zal het volk de gelegenheid krijgen erover te stemmen, of het huwelijk voor iedereen (Duits: Ehe für alle) daadwerkelijk ingevoerd moet worden.
Vanuit de kerken wordt er verschillend op dit besluit gereageerd. De grote Evangelisch-reformierte Kirchen ondersteunen het besluit van het parlement. De Evangelische Alliante in Zwitserland, waarin naast de gereformeerde kerken ook vrije kerken vertegenwoordigd zijn, is echter kritisch op het besluit en steunt de oproep om handtekeningen te verzamelen om zo tot een referendum te komen. De kleine Evangelisch-reformierte Kirche met Westminster Belijdenis in Oostenrijk en Zwitserland (ERKWB) wijst het homohuwelijk op grond van de Bijbel af.
We vroegen ds. Thomas Reiner van de ERKWB Winterthur hoe het naar zijn mening zover heeft kunnen komen en waarom het in vergelijking met andere West-Europese landen zo lang heeft geduurd. Hij schreef: „Tot op heden was God genadig en gaf hij politici de moed om niet aan de maatschappelijke druk toe te geven, maar juist huwelijk en gezin, als natuurlijke plek voor het opgroeien van kinderen, een bijzondere status te bieden. Omdat echter gekozen volksvertegenwoordigers zich steeds minder aan Gods woord oriënteren, kunnen ze op termijn de aanhoudende druk niet meer weerstaan en zien ze ook geen reden meer om zich ertegen te verzetten.”
