Er zijn niet-christelijke mensen die kritisch durven kijken naar de genderideologie. De Amerikaanse Abigail Shrier is er een van. Ze schreef een waarschuwend en meeslepend boek over de desastreuse gevolgen van geslachtsveranderende behandelingen voor tienermeiden.
In diverse westerse landen is de laatste jaren sprake van een exponentiële stijging van het aantal jonge meiden dat kiest voor geslachtsveranderende behandelingen. De term voor dit fenomeen is ”rapid-onset gender dysphoria”. In Zweden groeide in de leeftijdsgroep van 13 tot 17 jaar tussen 2008 en 2018 het aantal personen waar de diagnose genderdysforie werd gesteld met 1500 procent. In Amerika verviervoudigde van 2016 tot 2017 het aantal vrouwen dat geslachtsveranderende operaties liet uitvoeren. In de UK werd in 2018 geconstateerd dat het aantal tienermeiden dat zich laat behandelen vanwege de wens tot geslachtsverandering in vergelijking met 10 jaar daarvoor was gegroeid met 4400%.
Deze cijfers zijn opvallend, want tot 10 jaar geleden lag het aantal mensen dat zich identificeerde als transgender op een stabiel laag niveau: het ging om hoogstens 0,01% van de bevolking en in meerderheid ging het daarbij om mannen die vanaf hun vroege jeugd zich ongelukkig voelden in hun mannelijke lichaam en op latere leeftijd besloten tot geslachtsverandering. De meiden die nu kiezen voor een dergelijke behandeling zijn meestal pubers of jongvolwassenen die er als kind op geen enkele wijze blijk van gaven zich jongensachtig te voelen.
De behandeling heeft grote gevolgen voor hen: hun lichamen worden zwaar beschadigd door hormoonbehandelingen en operaties. Ze raken onvruchtbaar en hebben een verhoogd risico op allerlei aandoeningen, waaronder hart- en vaatziekten. Terwijl de ervaring leert dat genderdysfore gevoelens die zich manifesteren op jeugdige leeftijd in zo’n 70% van de gevallen vanzelf overgaan bij het volwassen worden. Niet verbazend is dan ook dat velen van hen later bittere spijt krijgen van de onherstelbare veranderingen die hebben plaatsgevonden. Mede daardoor kunnen er ook ernstige psychische klachten optreden.
Transgender ‘gekte’
Abigail Shrier is een Amerikaanse journaliste die schrijft voor de Wall Street Journal. Zij schreef over dit fenomeen een aangrijpend boek: ”Irreversible Damage, The Transgender Craze Seducing our Daughters”. Laat het duidelijk zijn: Shrier is een moderne seculiere vrouw. Ze heeft geen enkele moeite met homoseksualiteit en is van mening dat homoseksuele relaties acceptabel zijn. Ze accepteert ook zondermeer dat volwassenen met genderdysforie ervoor kiezen om hun geslacht te laten veranderen, en ze gelooft dat dat in sommige gevallen een heel goede keuze is.
In haar boek richt ze zich op één issue, dat naar haar mening het grootste medische schandaal is van deze tijd. En dat is dat tieners –die om alle bekende redenen op die leeftijd onzeker zijn en heel vatbaar voor opvattingen van peers en influencers– zelfstandig kunnen besluiten tot ingrijpende medische behandelingen, daarbij aangemoedigd en bevestigd door professionals, vaak zonder dat ouders er ook maar iets over te zeggen hebben.
Shrier stelt vast dat er vermoedelijk sprake is van een aanstekelijke cult, een gekte, een epidemische plaag, maar dan wel een die erg schadelijk is. Ze schaart het in dezelfde categorie als andere psychische aandoeningen bij jonge vrouwen die in het verleden kwamen en gingen, zoals zenuwaandoeningen in de 18e eeuw, melancholie in de 19e eeuw, en anorexia nervosa en boulimia in de in de 20ste eeuw.
Ze schreef hierover een uitstekend boek dat goed gedocumenteerd is. Het is bovendien een boek zoals ze er in Amerika patent op schijnen te hebben: meeslepend en boeiend vanaf de eerste bladzijde tot de laatste, hoewel ze soms grof uit de hoek komt en het boek helaas ontsierd wordt door enkele vloeken.
Je zou denken dat zo’n boek breed verwelkomd zou worden als een belangrijke bijdrage aan het maatschappelijke debat over diversiteit. Niets is minder waar. Het kostte Shrier veel moeite om een uitgever te vinden, en op allerlei manieren is door de grote techbedrijven geprobeerd om het boek te ‘cancellen’, zoals dat heet. Amazon weigerde advertenties voor het boek. Bij Spotify dreigden activistische medewerkers met ontslag als een podcast met Shrier niet verwijderd zou worden. Kortom, de genderlobby met in haar kielzog ‘big tech’ is vertoornd, en doet er alles aan om het boek te framen als onwetenschappelijk, in strijd met de feiten, schadelijk voor jonge mensen die gebukt gaan onder ingrijpend psychisch leed, bevooroordeeld. Niettemin resoneert de boodschap van Shrier, en inmiddels verschenen lovende artikelen in bijvoorbeeld de Economist en Elsevier Weekblad.
Schokkend
Het verhaal dat Shrier vertelt is schokkend. Het is het verhaal van tieners die elkaar nadoen om erbij te horen of om hun sociale status te vergroten. Omdat het ‘cool’ is om je als trans te manifesteren, veel meer dan bijvoorbeeld als lesbisch. Het is het verhaal van verlichte moderne ouders die in eerste instantie begripvol en ruimdenkend met hun puber meeleven wanneer die met hun ‘verhaal’ komt. Die er bovendien al lang aan gewend waren om bij ieder signaal van afwijkend gedrag van hun kind therapeuten te betrekken, en die bang zijn om tegengas te geven omdat dit grote psychische problemen zou kunnen veroorzaken voor hun kind wat misschien uiteindelijk zelfs kan leiden tot suïcide.
Ze beschrijft hoe scholen zich op sleeptouw laten nemen door de LGBT-beweging, en daarom al op jonge leeftijd beginnen met onderwijs waarbij kinderen duidelijk wordt gemaakt dat het biologische geslacht niets van doen heeft met de werkelijke gerichtheid. En die menen een veilig klimaat te creëren door alle ruimte te geven aan jongeren die zich identificeren als transgender. Jongeren kunnen op dergelijke scholen er eenvoudig voor kiezen om hun geslachtsaanduiding en voornaam te veranderen, zonder dat ouders hiervoor toestemming hoeven te geven, en zelfs zonder dat ze daarover geïnformeerd worden. Dat kan voor het kind immers onveilig zijn. Zelfs kan het zover gaan dat er klinieken zijn op de schoolcampus waardoor studenten toegang hebben tot hormoonbehandelingen, opnieuw, zonder dat ouders het hoeven te weten.
Daarnaast zijn er influencers die enorme invloed uitoefenen en grote onlinecommunity’s die zich bijna sektarisch gedragen: wanneer jongeren zich manifesteren als transgender krijgen zij warme bijval en aanmoediging, maar zodra ze zich onttrekken worden zij verketterd. Ook de medische wereld speelt een grote rol. De richtlijnen zijn gebaseerd op het idee dat het belangrijk is voor het psychisch welbevinden dat mensen met genderdysfore gevoelens –dus ook jongeren– te bevestigen in hun gevoelens, en daar ook medische interventies aan te verbinden. Zonder veel kritische vragen te stellen wordt vaak snel begonnen met hormoonbehandelingen, waaronder puberteitsremmers.
Veel van wat Shrier schrijft, is gebaseerd op verhalen van ouders. Uiteindelijk concludeert ze dat daar ook in hoge mate de sleutel ligt voor preventie. Ironisch genoeg leidt dat tot ouderwetse aanbevelingen, zoals: (1) geef je kind geen smartphone, (2) hou vast aan je gezag als ouders, (3) geef geen ruimte aan genderideologie in het onderwijs van je kind, (4) breng privacy terug in het leven van het gezin en deel niet alles op social media, (5) overweeg drastische maatregelen als je kind dreigt meegesleurd te worden met de transgendermaalstroom, bijvoorbeeld verhuizing, een lange reis, et cetera.
Evaluatie
Het feit dat Shrier zich richt op één issue is de kracht en zwakte van het boek. Het is de kracht, omdat vrijwel iedereen met gezond verstand die nog niet volledig is bekeerd tot de genderideologie zal erkennen dat ze een punt heeft – seculier of christelijk, conservatief of liberaal, Amerikaan of Europeaan. Maar het is tegelijk de zwakte. Ze gaat voorbij aan de seksuele revolutie die zorgde voor een voedingsbodem voor de genderideologie en stelt daarover nauwelijks kritische vragen. Ze stelt vast dat er bij deze groep jonge meiden sprake is van groepsinvloeden, maar gaat voorbij aan de vraag of dergelijke invloeden ook een rol zouden kunnen spelen bij het ontstaan van andere vormen van seksuele gerichtheid. Ze beschrijft op overtuigende wijze een groot schandaal, maar gaat niet uit van de vaste norm van Gods goede geboden en van Zijn scheppingsorde.
Niettemin is haar boek een teken aan de wand. Op dit moment lijken toestanden zoals door Shrier beschreven in Nederland nog niet aan de orde te zijn. Althans, niet op grote schaal, maar alle ingrediënten ervoor zijn aanwezig, inclusief ruime medische mogelijkheden voor jongeren om puberteitsblokkers te gebruiken, hormoonbehandelingen te starten en soms zelfs geslachtsveranderende operaties te laten uitvoeren. Bovendien, de genderbeweging in Nederland heeft dezelfde opvattingen als die in Amerika of elders. Het ‘Genderdoeboek’ voor scholen, gepubliceerd door Transgender Netwerk Nederland in december 2020, geeft hiervan een goed –en huiveringwekkend– beeld. Het is daarom te hopen dat het boek van Shrier vertaald wordt in het Nederlands, ontdaan van vloeken en grove krachttermen.
Naar aanleiding van: Abigail Shrier, ”Irreversible Damage, The Trangender Craze Seducing Our Daughters”, Regnery Publishing, ISBN 978-1-68451-046-7
Gepubliceerd: 02-02-2021
