Ada Schouten-Verrips schrijft een brief aan moeders die hebben besloten hun betaalde baan op te zeggen en fulltime voor hun nageslacht te zorgen.
Beste moeder,
Heel bewust maakte je na de geboorte van jullie eerste kindje de keuze om niet meer te gaan werken. Toen je zwangerschapsverlof ten einde liep, nam je afscheid van je werk. Misschien keken collega’s die zelf ook kinderen hebben, je wel vreemd aan. Je hoorde dingen als „Hè, je houdt toch van je werk en je bent zó goed, stop je echt helemaal?” En toen je knikte, keken ze elkaar niet begrijpend aan. Vraagtekens waren er ook bij vriendinnen die wel werken én een gezin hebben. Eén voorspelde je dat je het werk erg zou gaan missen en je misschien zelfs wel zou gaan vervelen. Wat is er nu te doen in een huishouden met een baby die nog veel slaapt?
Wellicht hebben jullie inmiddels nog meer kinderen uit Gods hand ontvangen. En ben je nog steeds een thuisblijfmoeder. Maar het gaat weleens wringen. Zeker als je ziet hoe andere gezinnen zich financieel veel meer kunnen veroorloven. Je gaat ook liever niet naar verjaardagen waarop veel andere, werkende moeders zijn. Meepraten over het werk kun je niet meer. Heb je daar nu een (dure) opleiding voor gedaan? En nog belangrijker: is het wel de weg van de Heere dat jij thuis bent, jezelf soms op bepaalde fronten ‘nutteloos voelt’ en je man fulltime werkt?
Bijbelse huisvrouw
De (oosterse) vrouw van de Bijbel was een harde werkster! Zij was bezig in haar huishouden en op het land. Eén van mijn Syrische vriendinnen beweerde laatst zelfs dat vrouwen in haar thuisland harder werken dan mannen, want mannen „praten alleen maar met elkaar.” De Bijbelse huisvrouw (en moeder!) vind je terug in bijvoorbeeld Spreuken 31. Wat staan daar enorm veel mooie dingen. Lees maar mee.
- Haar man vertrouwt op haar en weet dat het hem aan niets zal ontbreken (vers 11).
- Zij maakt dingen voor haar huishouden van wol en vlas (vers 13).
- Ze zorgt ervoor dat ze dingen voor huis en tuin op tijd binnenkrijgt, ook als het van ver moet komen (vers 14).
- Ze staat vroeg op en verzorgt haar gezin (vers 15) en anderen die tot haar huishouding behoren (vers 15).
- Ze stroopt haar mouwen op (vers 17), luiheid is haar vreemd (vers 27).
- Als het moet, werkt zij zelfs ’s nachts door (vers 18).
- Ze geeft mild aan hen die zelf niets hebben (vers 20).
- Ze borduurt, naait, zaait, verkoopt (vers 22, 24).
- Ze regeert op een goede manier haar kinderen en degenen die voor haar werken (vers 27).
- Waar nodig is, spreekt zij wijze en goede dingen (vers 26).
En boven alles leeft zij vanuit het vaste vertrouwen op God. Hij zal nu en in de toekomst zorgen (vers 25, plus kanttekeningen bij de Statenvertaling).
Wie prijst wie?
Misschien vergaat het je bij dit lijstje net als mij toen ik me in de deugdzame huisvrouw van Spreuken verdiepte. Je denkt: ik kan hier bij lánge na niet aan tippen. Zo’n huisvrouw en moeder ben ik niet en zal ik ook vast nooit worden. Dit is een duizendpoot, het ideaal van Salomo, of zoiets… maar toch geen realiteit in 2021?
Lees dan nog één tekst verder, namelijk vers 28. Niet jijzelf spreekt goed over je. Niet jijzelf hoeft te zien dat je het geweldig doet. Maar jouw kinderen ‘staan op en roemen je gelukzalig’. En ook je man prijst je. Hij doet dat zelfs in de poort (vers 31). Want ‘een vrouw die de HEERE vreest, die zal geprezen worden’ (vers 30).
Hart onder de riem
Ben jij een thuisblijfmoeder, dan mag je je natuurlijk wel afvragen waarom je hiervoor gekozen hebt. Is het om er echt voor je man en kinderen te kunnen zijn? Omdat je vindt dat je allereerste roeping in je gezin ligt en je er vast van overtuigd bent dat het beter is voor jullie kinderen als jij thuis bent? Dan wil ik je graag een hart onder de riem steken.
Het is namelijk bekend dat kinderen die in de eerste levensjaren omringd werden door hun moeder, het vaakst goed gehecht zijn. En geef toe: er is toch niets mooiers dan het eerste lachje, het eerste brabbeltje, beginnende woordjes, de eerste stappen zélf te zien en dat ’s avonds aan je man te vertellen (of te laten zien, als je het gefotografeerd of gefilmd hebt)?! Er is ook niets mooiers en belangrijkers dan om zelf als moeder uitvoering te geven aan de doopbelofte: je (kleine) kind overdag te onderwijzen over God, Zijn Woord en Zijn dienst. Juist de jaren vóór de basisschool leggen de basis als het om deze dingen gaat.
Ontwikkel door!
En ga dan niet af op modebeeld of media-artikelen, die aangeven dat je je als vrouw moet blijven ontwikkelen en daarbij alleen denken buiten de kaders van je gezin en huishouden. Bezig zijn met huishoudelijke taken is niet iets minderwaardigs, maar juist heel waardevol. Je verblijdt immers je man met een opgeruimd huis, een schone wc en een lekkere maaltijd. Denk ook niet dat je ontwikkeling stilstaat als je een thuisblijfmoeder bent.
Het opvoeden van kinderen is in deze tijd evenmin gemakkelijk als dat het vroeger was. Sterker nog: het is door alles wat van buitenaf op ons afkomt misschien zelfs wel moeilijker. Je kunt je dus ontwikkelen als pedagoog, ruziebeslechter, spelleider, kinder-EHBO’er, knutselaar, enzovoort. Daarbij kunnen goede, bij christelijke uitgevers verschenen boeken je helpen.
Tijd over?
De deugdzame huisvrouw van Spreuken 31 liet al zien dat een thuisblijfmoeder beslist geen lui iemand is, die voortdurend met de benen op de bank kan zitten! Zelf zul je dat ook ervaren. Mocht je tijd overhouden, dan zijn er tal van extra mogelijkheden. Binnenshuis of op de momenten dat je kinderen naar school zijn.
Je kunt bijvoorbeeld gastgezin worden van iemand die de gezelligheid van een gezin nodig heeft. Zo kwam er gedurende de babytijd van onze kinderen elke week een verstandelijk gehandicapte jonge vrouw koffiedrinken. Ze vond het erg leuk als ik de baby in bad deed en wilde daarna graag een flesje geven.
Gaan al je kinderen naar school, dan kun je eens informeren naar vrijwilligerswerk binnen of buiten de kerk. Er zijn veel eenzame mensen, ook in je buurt, die het wellicht leuk vinden als je koffie komt drinken of hen uitnodigt bij jou te komen. Je kunt dat plannen op de momenten dat je kinderen er niet zijn, om er weer volledig voor hen te zijn als ze thuiskomen.
Ten slotte… jouw keuze om thuisblijfmoeder te zijn, heb je als het goed is biddend genomen. Misschien valt het je soms zwaar. Eenverdieners zijn geen gewaarde mensen in ons land en financieel kan het daarom ook best lastig zijn om het vol te houden. Weet dat God keuzes die met Hem gedaan worden, zegent en op wonderlijke wijze op Zijn tijd (!) voorziet in onze noden.
Hartelijke groet,
Ada
Gepubliceerd: 20-05-2021
