Onze taal wordt veranderd om ons anders te laten denken en het geslachtelijk onderscheid te vervagen. De identiteitsbevestigende functie van taal, voor zowel mannen als vrouwen, neemt daardoor af. In Nederland is dit proces in volle gang. In Duitsland is men al verder en leidt dit tot protest.

Dit jaar voerden zowel Van Dale online als persbureau ANP genderneutrale voornaamwoorden in. Hij of zij wordt ‘die’ of ‘hen’ voor non-binaire personen. Als u het nog volgt. Vertaald: iemand die geen man of vrouw wil zijn, maar biologisch wel man of vrouw is, moet desgewenst beschreven worden als ‘die’ of ‘hen’.

Indoctrinatie door taalverandering
Taal is deel van de manier waarop we denken. Taal kun je stelen om mensen te manipuleren. Het is sinds de dagen van de filosoof Wittgenstein een strategie geworden van seculaire sociologen. Wie de definities en de woorden van een taal beheert, stelt de termen van het debat. En: bepaalt daardoor in veel gevallen ook de uitkomst. Als we een woord uitdenken en dat algemeen verplicht wordt om te gebruiken voor de situatie waarvoor het is uitgedacht, gaat uiteindelijk iedereen ervan uit dat ermee gerekend moet worden.

Vroeger waren er geen non-binaire personen, want het woord bestond niet. Er was ook geen ruimte voor een genderidentiteit die los stond van de biologische. Mensen konden celibatair en gelukkig ongetrouwd man of vrouw zijn. Maar niet non-binair. Nu is ons het woord opgedrongen en daarom moeten we eraan geloven. Of we willen of niet.

Ook op andere terreinen. Vroeger spraken we bijvoorbeeld van ‘zelfmoord’ als iemand zichzelf van het leven beroofde. Dat nemen van leven kwam ons niet toe. Het was een vorm van moord. Het woord droeg maatschappelijke veroordeling in zich. Nu veroordelen we het woord. Zelfmoord werd zelfdoding. Travestie werd een vorm van zelfexpressie. Over hel en verdoemenis spreken we liever niet meer. Zonder dat we het veelal door hebben, leert de tijdgeest ons de taal gebruiken op haar manier.

Intussen is de Nederlandse taal na alle van bovenaf opgelegde correcties in groene en andere boekjes, er niet mooier op geworden. Wie de taal van Beets, Groen en Da Costa vergelijkt met die van vandaag, beseft dat we aan taalarmoede lijden. Ook aan een gebrek aan visie. De blik ziet niet meer terug naar oude bronnen of naar verre horizonnen, maar richt zich op de waan van de dag. Bij deze blikvernauwing wordt waarheid relatief. Met het gebrek aan overtuiging vervalt de behoefte om die taalkundig uit te drukken met diepte en overtuiging. We zijn agnosten en existentialisten geworden.

Verzet
Gelukkig is er verzet in Duitsland. Het grootwoordenboek van de Duitse taal, Duden, is sinds eind vorig jaar bezig om alle (!) twaalfduizend woorden die specifiek mannelijk of vrouwelijk zijn om te zetten naar genderneutrale versies. Dat komt niet uit de lucht vallen. Feministische taalkundigen als Louise Pusch zijn al veertig jaar actief om dit te ‘pushen’. De traditionele christelijke samenleving zag de vrouw als onderdanig aan de man en dat reflecteerde in de taal. De hoogste tijd dus om daarmee af te rekenen.

Het genootschap der Duitse taal (Verein Deutsche Sprache) leidt de oppositie. Voorzitter Krämer beschrijft de pogingen om de taal te veranderen als een aanslag van linkse ideologen. Eerder dit jaar sprak hij zelfs van het brengen van een ”Heil Hitler” aan een nieuwe ideologie. Iedereen moet buigen voor het totalitaire gedachtengoed en dat in zijn taalgebruik laten zien. Bijna veertigduizend mensen hebben inmiddels een petitie ondertekent om de Duitse taal te redden. U kunt meedoen: https://vds-ev.de/allgemein/aufrufe/rettet-die-deutsche-sprache-vor-dem-duden/