Op 11 oktober was het ‘coming-outday’, een dag waarop er overal regenboogvlaggen wapperden. Mooi, dat zo’n Goddelijk teken gebruikt wordt, toch? Nou, in werkelijkheid treedt hier een verminking op van Gods regenboog. Maar toch blijft de echte regenboog, als teken van Gods trouw, onaangetast.

Na de zondeval is het leven van de mensheid in nood gekomen. De Heere heeft echter leven in stand gehouden. Daar gaf Hij ook tekenen van. Kleding, als bescherming tegen de menselijke onreinheid. De ark, ter verlossing uit het Goddelijke oordeel. En de regenboog, als teken van Zijn zorg voor heel de aarde.

Die regenboog houdt God buiten ons bereik, hoog in de wolken en dus onaanraakbaar. Vergankelijk, en dus ongrijpbaar. Begrijpelijk daarom dat mensen de regenboog zijn gaan afbeelden. Om het symbool zo als het ware dichtbij te hebben. Ook als de regenboog niet aan de wolken zichtbaar is, kunnen we haar toch zien.

Daarmee wordt ze echter ook manipuleerbaar. We kunnen de regenboog naar onze hand zetten. En hem gebruiken voor net wat wij willen. Zo gebeurt het dan ook volop. Eén manier is dominant geworden: de regenboogvlag. Afgelopen 11 oktober was het weer zover: op vele gemeentehuizen en andere (openbare) gebouwen wapperde deze vlag. Zelfs in gemeenten met een christelijke raadsmeerderheid zoals Alblasserdam, Molenlanden, Oldebroek en Nunspeet. Waarbij christelijke partijen (niet zijnde de SGP) nog wel eens de regenboog als teken van Gods trouw gebruikten als argument om nu deze vlag in top te hijsen.

Zeer ten onrechte. De regenboogvlag is ontstaan als uithangbord van de Gay Parade van San Francisco in 1978. Sindsdien heeft hij een gestage opmars gemaakt. Velerlei (westerse) kerken hebben hem omarmd en menen dat het een teken is van liefde voor mensen met transgender of homoseksuele gevoelens. De vlag gaat echter veel verder. Het is het symbool van acceptatie van een levensstijl. Het is het herkenningsteken van de genderideologie. Daarmee is het een banier tégen de Schepper, en dus exact het tegenovergestelde van Zijn regenboog. Dat wordt ook zichtbaar in demonstraties (zoals in 2019 in Gorinchem en in 2021 in Krimpen aan den IJssel) tegen predikanten die aan Gods Woord willen vasthouden.

Als banier van de strijd tegen Gods instellingen is de vlag echter bij voorbaat gedoemd te mislukken. Heel sprekend komt dat naar voren in het aantal kleuren. Bij de geschapen regenboog kun je natuurlijk niet exact banen onderscheiden, maar bij gewone waarneming kom je uit op zeven kleuren. De eerste versie van de regenboogvlag telde er acht. Roze kon niet goed worden gemaakt, en om op een even aantal te komen werd ook turkoois weggelaten. Nu zijn er dus zes banen. Dat is ‘toevallig’ gebeurd, maar zeker hier geloof ik niet in toeval. Dit is gebeurd onder Gods voorzienigheid. Hij waakt over Zijn Eigen boog. En Hij laat heel de mensheid zien dat zij zich wel groot kan maken maar niet de volmaaktheid zal kunnen bereiken. Niet voor niets benoemt Openbaring 13:18 het getal van het beest, 666, als het getal van een mens. Het getal van Gods volmaaktheid is zeven, dat van menselijke grootsheid is zes. Wat mensen ook weten te bereiken (zelfs tot vuur uit de hemel aan toe, Openb. 13:13-15), ze bereiken nooit de heerlijkheid van de wonderen van de Allerhoogste.

De lhbti-beweging probeert mensen in nood te helpen door Gods orde de wereld uit te helpen. Dat is de wereld op zijn kop. Zo zijn mensen aan zichzelf overgeleverd en nog dieper aan de duivel. De duivel is wel genoemd de ‘aap van God’. In Openbaring 13 lijkt hij heel wat machtiger dan een aap. Hij incarneert in een beest dat snel is als een luipaard, woest als een beer en sterk als een leeuw. Toch, verder dan een na-aper van God komt hij niet. De boog in de wolken blijft van God. Hij staat in voor Zijn verbond. En daardoor is er echte hoop voor deze wereld en voor verloren mensen.

Gepubliceerd: 15-10-2021