Ontmaskering van de geest in de tegenwoordige overspelige wereld
Seksuele perversiteiten en afwijkingen waren tot de jaren 60 taboe. Toch publiceerde de Oostenrijkse dokter Wilhelm Stekel er een eeuw geleden allerlei controversiële artikelen en boeken over. Maar de tijden zijn veranderd. Inmiddels staat zelfs het jongerenmagazine van de Evangelische Omroep vol met dergelijke zaken, ziet Swawek van der Meer. Hij schreef hier eerder over in een licht aangepast artikel voor Bijbel&Onderwijs.
Inleiding
Rob Matzken, schreef in 1993 het boek ”Charisma uit de diepte. Oorzaken en gevolgen van het moderne pastoraat”. Hij laat in het eerste hoofdstuk aan de hand van citaten uit de autobiografie van Carl Gustav Jung de geestelijke misleiding achter diens dieptepsychologie zien. De vader van Jung was predikant en zijn moeder praktiserend spiritiste. Na een inwendige worsteling koos Jung voor de weg van zijn moeder en werd daarmee het kanaal om geesten uit de ondergrond de westerse wereld binnen te loodsen via het moderne pastoraat, ook in de christelijke wereld. In dit korte artikel wil ik laten zien welke andere geesten uit de ondergrond binnen zijn gedrongen in de westerse maatschappij door Wilhelm Stekel. Hij is de eerste die het woord parafilie gebruikte en kan als de grondlegger ervan worden gezien. Parafilie (van het Griekse para (παρά) = naast, en -philia (φιλία) = houden van) is een term uit de psychiatrie voor een groep seksuele afwijkingen waarbij het erotische contact met een gelijkwaardige partner niet volstaat om seksuele opwinding en orgasme te bereiken (Wikipedia).
Wilhelm Stekel
Wilhelm Stekel (1868–1940) was een Oostenrijkse dokter en psychiater die veel publiceerde in Duitstalige kranten en tijdschriften. Hij was van arme en Joodse komaf en werd geboren in Bukovina, een kroonland van het Oostenrijkse keizerrijk dat nu tot Oekraïne behoort. Na het gymnasium studeerde hij medicijnen in het grote, machtige Wenen, de hoofdstad van het rijk. Een plaats met veel soldaten, prostitutie, macht en rijkdom. Vermoedelijke ontmoette hij daar Freud in 1891. Hij liet zich behandelen door Freud (1901) vanwege impotentie en al na een paar sessies waren zijn problemen opgelost en was hij volledig in de ban van Freud. In zijn autobiografie schrijft hij: „Ik was Freuds Apostel en Freud was mijn Christus…”
Met Freud en Adler was hij een van de oprichters van de Weense psychoanalytische sociëteit (1902). Net als andere oprichters kwam het tot een breuk met Freud. Zowel voor, na als tijdens de Eerste Wereldoorlog deed hij veel onderzoek en van zijn hand zijn 500 publicaties bekend. Tussen 1912-1928 schreef hij zijn meesterwerk, een tiendelige serie over parafiele ziekten en behandelwijzen.
Na de inval van de Nazi’s in Oostenrijk vluchtte hij naar Engeland waar hij in 1940 zelfmoord pleegde. Hij had ernstig suikerziekte en was zwaar depressief. Hij schreef o.a. ”The Sexual Root of Kleptomania” (1911), ”The Technique of Dream Interpretation” (1917), ”The Beloved Ego” (1921), ”Compulsion and Doubt” (1922), ”Disguises of Love” (1922), ”Bi-Sexual Love” (1922), ”Homosexual Neurosis” (1922), ”Sex and Dreams” (1922).
Parafilie een gevaarlijke gedachte
Parafilie (klik hier voor de Wikipediapagina erover), seksualiteit buiten de huwelijksrelatie om, werd door Stekel niet geïnterpreteerd als negatief maar als een speciale vorm van seksualiteit. Hij onderzocht ook ”auto-erotiek” en de seksuele ontwikkeling bij kinderen. Op zeer jonge leeftijd had hij zelf al geslachtsgemeenschap met een buurmeisje. Hij bestudeerde uitgebreid zelfbevrediging, homoseksualiteit en prostitutiebezoek. Hij was van mening dat alle mensen van nature biseksueel zijn, dus aangetrokken tot zowel het eigen als het andere geslacht. Hij vond seksueel gedrag psychologisch geconditioneerd en analytisch geneesbaar. De parafilieën kwamen Stekel vaak voor als beschermende structuren voor het ethische zelf en als verkapte vormen van ascese. Onderdrukking van seksualiteit en morele of ethische ideeën benoemde hij als een ‘masker van religiositeit’. Die maskers moesten af. Hij was een revolutionair en controversieel wetenschapper op seksueel gebied in zijn tijd.
In de psychiatrie wordt nu nog onderscheid gemaakt tussen parafilieën en parafiele stoornissen waarbij parafilieën op zichzelf inmiddels geaccepteerd zijn en geen behandeling behoeven. Van een stoornis is sprake wanneer iemand last ondervindt (frequentie en verslaving) van een bepaalde parafilie of wanneer die parafilie schade aan andere personen toebrengt – de ander vindt het onplezierig of onwenselijk. Dit zijn gevaarlijke en on-Bijbelse gedachten want de norm wordt bij de mens en niet bij de Schepper gelegd. De zondige daad begint natuurlijk met de zondige gedachte en daar begint het probleem; wij zijn van nature zondaars. Ook is het Gods bedoeling om op de ander gericht te zijn in seksualiteit en niet op het ‘geliefde ego’ van Stekel.
Als seksualiteit primair het eigen ik als uitgangspunt en als eindbestemming heeft, dan moet het ons niet verbazen dat parafilie volledig uit de hand loopt. De volgende parafile categorieën worden onderscheiden: voyeurisme (pornografie!), exhibitionisme (sauna, nachtclubs), frotteurisme (een vreemde seksueel betasten, uitgaanscircuit), masochisme (onderwerping en kleinering), sadisme (leed veroorzakend), pedofilie (kinderen), fetisjisme (objecten), travestie (rolverwisseling man/vrouw in kleding en gedrag), zoöfilie (dieren) en necrofilie (doden). Alle vormen komen in Nederland voor!
Stekel verzette zich tegen de onderdrukking van seksuele gedachten, ging zelfs op zoek in ‘dromenland’ en beperkt in het occultisme (Der telepathische Traum: Meine Erfahrungen über d. Phänomene d. Hellsehens im Wachen u. im Traume) en kwam steeds verder vast te zitten in het moeras van seksueel denken, drijfveren, driften, doen en dwangneurosen. Bij overmaat (wie bepaalt de maat?) en/of schade aan anderen (hoe stel je dat vast?) kon behandeling plaatsvinden. Hij legde het fundament voor definiëring van seksuele stoornissen in het DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, (Wikipedia)), een systeem om psychische stoornissen in te delen. Als we de psychiatrie mogen geloven dan hebben alle mensen parafiele afwijkingen in zich. Dat klopt, want de Bijbel noemt het zonde. Om niet iedereen te behandelen moeten stoornissen gedurende een periode van minimaal 6 maanden voorkomen. Door de officiële erkenning worden behandelingen tegen parafilie door de verzekering vergoed.
Parafilie wordt in het wetboek van strafrecht benoemd onder de naam zedendelict en is daarmee strafbaar. Het wetboek van strafrecht wordt echter van tijd tot tijd aangepast omdat wat de maatschappij normaal vindt steeds verder opschuift. Homoseksualiteit viel bij Stekel en in de psychiatrie onder parafilie en was daarmee behandelbaar, ook in Nederland. De overheid geeft aan de zaak niet meer onder controle te hebben. Een wetsvoorstel dat verkrachting strafbaar stelt als niet beide partijen hebben ingestemd is een dermate inbreuk op huwelijksintimiteit en nauwelijks te handhaven. Zeker in het moderne uitgaansleven onder invloed van drank, drugs en de muziek (trance). Hoe kun je dan nog vaststellen of er wederzijdse instemming is?
BEAM
De NOS kopte op 8 februari vanwege de week van de liefde: ”Corona belemmert de seksualiteit van jongeren”. Ze haalden de Rutgersstichting aan. „De beperking van sociale contacten van jongeren legt ook hun liefdesleven stil. Jongeren hebben daarom minder mogelijkheden om te experimenteren met en te genieten van seks, terwijl dat op deze leeftijd cruciaal is”, lichtte onderzoeker Hanneke de Graaf van Rutgers toe.
EO Beam magazine februari 2021 gaat over de liefde. Een eindredacteur schrijft: „Het is seks, vriendschap, zelfliefde, volle overgave en lekker onafhankelijk tegelijkertijd. We doorbreken het taboe rondom masturberen, vragen advies over de eerste keer etc.” Ze stelt God voor als iemand die niets anders kan dan liefhebben. Laat je door hem vullen. God is liefde. Een totale verwarring tussen ‘eros’ en ‘agape’. Een stagiaire deelt haar schaamteloosheid in een verhaal hoe zij als dertienjarige op zoek gaat naar wat een ‘dildo’ is. Verschillende zoektochten van jongeren naar een relatie worden gedeeld. Online daten met keuzestress om maar een relatie te vinden en aan de groepsdruk te voldoen. Zoeken naar eigen geluk en het ‘zelf’ staan centraal. Sluit vrede met jezelf, troost jezelf, zeg lieve dingen tegen jezelf en leer van jezelf te houden. Vier keer een oxymoron (combinatie van twee woorden die elkaar tegenspreken, red.); ik heb zelden zoveel dwaasheid gelezen. Twee pagina’s worden besteed aan een dubbele coming-out in een lesbische relatie. ”Van niet volledig jezelf kunnen zijn in een reformatorische omgeving tot trots te zijn over eigen homoseksualiteit.” Ze begrijpen niet waarom God hen niet zou accepteren. „God is een God van liefde en nooit van afwijzen”, klinkt het. Opnieuw jezelf als norm, de Bijbel aan de kant. Zoeken, praten en zelfs bidden leidden tot een andere visie op geloof. Een andere kerk. Een andere kijk op God. „Vroeger voelden we ons vooral schuldig over onze relatie tegenover God. Nu zijn we God heel dankbaar dat we elkaar op deze manier mogen liefhebben.” Hoort u de gedachtegang van Stekel? Misschien is het wel een andere God, een anti-God. Het werk van Zijn Zoon, de Heere Jezus Christus die stierf voor onze zonden, wordt op geen enkele manier genoemd. Het is een antichristelijk geloof.
Een ander artikel over liefdesverdriet is gebaseerd op The Journal of Positive Psychology en daarin wordt geadviseerd om na een verbroken relatie chocolade of een banaan te eten waarin het positieve stofje serotonine zit. „Onthoud dat God jou fantastisch vindt, ook zonder vriend of vriendin.” Drie pagina’s over ”Masturberen kun je leren” door een relatiecoach die zelf naar een reformatorische school ging. Opnieuw komt iedereen aan bod. Je kunt kiezen er niet aan te doen maar het mag ook wel. Een jongen van 15 komt aan het woord die zich verslaafd en zondig voelt maar niet zeker is, maar ook een jongen van 15 die op jongens valt en veel lhbtiq+-ers volgt en daarmee heel openlijk over seks praat. De coach adviseert: „Het is jouw keuze, hartstochtelijk opgaan in je eigen lijf en je eigen seksuele persoonlijkheid ontdekken. Het is niet zwart-wit en sta jezelf toe soms van gedachten te veranderen.”
Een meisje van 16 komt aan het woord. Ze vertelt hoe zij via een computergame met een ongelovige jongen in contact is gekomen en nu een relatie heeft. Ze stelt in het blad: „Twee geloven op een kussen, God slaapt ertussen.” (!) De belangrijkste vraag volgens haar moet zijn „of jouw relatie je geloof opbouwt of afbreekt.” In haar geval bouwt de relatie met een ongelovige jongen haar geloof op.
Reinier Sonneveld schrijft dat God liefde is. Wijs iets aan en God is er. Elk voorwerp in jouw kamer en elk stukje van jouw lijf, daar is God en daar is dus liefde. Kijk maar om je heen en voel maar vanbinnen. Dit is een extreme pantheïstische gedachte uit het hindoeïsme. De mens heeft zichzelf tot God gemaakt!
Staan er dan geen positieve Bijbelse artikelen in Beam? Jawel. Een jong stel van 20 en 21 dat vindt dat seksualiteit in het huwelijk thuis hoort en in hun verkeringstijd duidelijke grenzen trok. Of de tevreden single van 20 die zijn eenzaamheid deelt maar ook zegt: „Ik heb door de jaren heen geleerd om me dan vast te houden aan Gods grootheid… Ook door de verhalen in de Bijbel weet ik dat als God echt iets voor jou wil het wel goed zal komen. Er zijn geen beloften die Hij niet nakomt. En tot die tijd wacht ik rustig af.”
Wat moet onze houding als ouders zijn?
Op 11 januari 2021 kopte de NOS over de televisieserie Sex and the City. Het was in 1998 baanbrekend door de openhartige manier waarop de vrouwen en hun sekslevens werden afgeschilderd. „Ze hebben best veel taboes doorbroken”, zegt Libelle-hoofdredacteur Hilmar Mulder, zelf fan van de serie, in het NOS-artikel. „Ze hadden het over trio’s, soa’s, onenightstands, biseksualiteit, dildo’s. Van alles kwam aan bod onder het motto: alles kan zolang je het zelf leuk en goed vindt.”
Op basis van het Oude Testament mag je concluderen dat alle parafiele uitingen zonde zijn en soms impliciet en vaak expliciet door God verboden. Persoonlijk ben ik daarom van mening dat alles wat de Bijbel onder perversie of parafilie laat vallen ver buiten onze levenssfeer moeten worden gehouden. Wij zijn ongezuurd. Het zuurdeeg mocht men niet eten (doen), niet zien (TV, games, internet) of in huis hebben. Overal waar wij zelf de beschikking hebben over ruimte en tijd dienen we alle parafiele uitingen te verwijderen. In onze christelijke huizen, kerkelijke gemeenten en ook op christelijke scholen kan geen plaats zijn voor datgene wat God verboden heeft.
De jongeren in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw braken de ban en maakten seksualiteit los van het huwelijk. In de jaren tachtig en negentig omarmde het grote publiek seksualiteit als genotsmiddel en ging de deur open voor parafiele activiteiten. Mensen die zich christenen noemden, stonden nog aan de kantlijn. De jeugd van nu moet experimenteren met nagenoeg elke vorm van parafiele seks. De KNVB keurde shirtreclame goed van een bedrijf dat ”erotische producten” verkoopt. Vaders met hun zoontjes worden zo in heel Nederland blootgesteld aan de verzoeking om toch even te kijken wat er verkocht wordt. De parafilie woekert voort. De EO is al jaren overstag en is het kanaal voor beïnvloeding van christelijk Nederland. Onder het motto van ”verbinding zoeken” is ze inmiddels bijna geheel doorzuurd.
Gij geheel anders. ‘Het lichaam is niet voor de ontucht maar voor de Heere en een tempel van de Heilige Geest’. In 1 Korinthe 5:7,8 staat: ‘Doet het oude zuurdeeg weg, opdat gij een vers deeg moogt zijn; gij zijt immers ongezuurd. Want ook ons paaslam is geslacht: Christus. Laten wij daarom feest vieren, niet met oud zuurdeeg, noch met zuurdeeg van slechtheid en boosheid, maar met het ongezuurde brood van reinheid en waarheid’.
Gepubliceerd: 20-01-2022
