Maria Baer legt in haar blog uit wat ouders kunnen doen aan de toenemende zichtbaarheid van de transgenderideologie. „Onze kinderen moeten horen dat hun lichamen onderdeel zijn van Gods goede ontwerp. Dat betekent dat ouders moeten laten zien dat we niet bang zijn voor lichamen en niet bang zijn om erover te praten”, aldus Baer. Lees hieronder haar blog.
Het is het tijdperk van de ongemakkelijke ellebogen. Groeispurts. Acne. Verstoorde lichaamsbeelden. Gefluister bij de kluisjes waar je van overtuigd bent dat het over jou gaat.
De puberteit kan verschrikkelijk zijn.
Maar de jonge mensen van vandaag de dag krijgen daar bovenop nog een andere uitdaging voor hun kiezen: de alomtegenwoordigheid van de transgenderideologie.
Kinderen worden regelmatig blootgesteld aan transgenderisme: de aanname dat een innerlijk gevoel van geslacht belangrijker is dan ons biologisch geslacht. Deze ideologie laat zichzelf zien in social media, advertenties en in de entertainmentindustrie. Kinderen horen het ook van hun vriendjes.
Maar kinderen horen ook over deze ideologie in het klaslokaal. Scholen in bijna elke Amerikaanse staat nemen sekslessen op in hun curriculum waarbij kinderen onderwezen wordt dat soms al op de peuterschool duidelijk is dat het biologische geslacht van hun geboorte niet past bij hun ‘genderidentiteit’.
„Als mensen van de waarheid kunnen we simpelweg niet liegen over onze door God gemaakte lichamen – hoe goed onze intenties ook zijn.”
Als mensen van de waarheid kunnen we simpelweg niet liegen over onze door God gemaakte lichamen – hoe goed onze intenties ook zijn. Een bevel, ondertekend door president Joe Biden, draagt publieke scholen op om studenten die zichzelf als transgender zien toe te staan om de kleedkamers en wc’s naar eigen keus te gebruiken. Veel scholen zijn begonnen om jongens die zeggen dat ze transgender zijn mee te laten doen met vrouwenteams tijdens sport (andersom zie je dit nauwelijks). Sommige scholen verbieden het leraren zelfs om ouders erop te wijzen dat hun kind gevraagd heeft om met een andere naam of geslacht aangesproken te worden.
Dit is een noodgeval voor de kerk. Als christenen hun geloofwaardigheid willen behouden in het vertellen van de waarheid aan hun vrienden en buren over Jezus, dat Hij is opgestaan uit de dood en de vleesgeworden God is, dan is wat we over elke realiteit zeggen van belang. Als mensen van de waarheid kunnen we simpelweg niet liegen over onze door God gemaakte lichamen – hoe goed onze intenties ook zijn. Als we dat wel zouden doen, waarom zou iemand ons dan geloven als we het hebben over die waarheid die verder gaat dan ons fysieke lichaam alleen?
1. Hoe te strijden voor de waarheid
We willen als christenen niet alleen de waarheid verkondigen ten gunste van onze geloofwaarheid, maar omdat we door het vertellen ervan onze naasten liefhebben en God in alles eren. De transgenderideologie is een leugen, wat inhoudt dat het van nature kwetst en vernietigt.
De transgenderideologie beweert ten onrechte dat de specificaties van ons fysieke lichaam er niet toe doen. (En, het beweert dat chirurgische of hormonale behandelingen een essentieel recht zijn voor transgenders.)
Aan de wortel van deze verwarring ligt de ontkenning dat elke mens gemaakt is naar het evenbeeld van God, of dat wordt misschien vergeten. Wij zijn de kroon op zijn schepping: ‘God schiep de mens naar zijn beeld, man en vrouw schiep Hij hen‘ (Gen. 1:27).
Onze kinderen moeten horen dat hun lichamen onderdeel zijn van Gods goede ontwerp. Dat betekent dat ouders moeten laten zien dat we niet bang zijn voor lichamen en niet bang zijn om erover te praten. De leeftijd waarop we kinderen vertellen over seks kan afhankelijk zijn van hun mate van volwassenheid. Maar kinderen –vooral die in de fase van de puberteit– moeten horen dat hun lichamen niet iets slechts zijn.
Onze lichamen zijn ook niet denkbeeldig. Ze laten zich niet vormen door innerlijke gevoelens. Omdat ze gemaakt zijn door Iemand buiten onszelf die groter is dan onszelf – een oneindig veel wijzere God die een ieder van ons (en elk deel van ons) gemaakt heeft met een doel.
„In plaats van echte seksuele verwarring, is het meer de nieuwste uitdrukking van een verlangen om erbij te willen horen.”
2. Herover de schoonheid van lichamen
De transgenderideologie is gebaseerd op de leugen dat onze biologische sekse misschien verkeerd zou zijn. Kinderen in de pubertiteit kan dit maar al te bekend in de oren klinken.
Maar God schiep man en vrouw voordat de zonde de wereld binnenkwam. Zowel man en vrouw zijn naar zijn beeld gemaakt. Dat betekent dat onze sekse, als man of vrouw, goed is. Het betekent ook dat vrouwen een deel van Gods natuur laten zien dat mannen niet kunnen tonen, en vice versa. We hebben elkaar nodig om Gods verhaal te vertellen.
In haar boek ”Irreversible Damage. The Transgender Craze Seducing Our Daughters”, onderzoekt Wall Street Journal-journalist Abigail Shrier „acute genderdysforie”, een term die onderzoeker dr. Lisa Littman opwerpt. Niet elk geval van genderdysforie sluit aan bij deze beschrijving. Maar Littman zegt dat deze vorm zich voordoet als „sociaal besmettelijk”: in plaats van echte seksuele verwarring, is het meer de nieuwste uidtrukking van een verlangen om erbij te willen horen, of een groep van gelijkgestemden te vinden die ook voelen dat ze nergens bijhoren.
Littman kwam erachter dat het hierbij bijna uitsluitend om meisjes zou gaan. Shier’s theorie is dat het probleem niet zozeer is dat meisjes graag jongens zouden willen zijn. Maar dat ze geen meisje willen zijn. Onderdeel hiervan is, zo suggereren onderzoeken, het kijken naar porno: meisjes zien hoe vrouwen behandeld worden en zeggen „dat wil ik niet.” Een voor de hand liggende oplossing zou dan zijn om kinderen te beschermen tegen de gevaren van pornografie. Maar een andere oplossing, vooral voor jonge meisjes, is om hen te leren dat hun lichaam een speciale uiting is van het beeld van God. Dat ze hun vrouwelijkheid gaan waarderen en zien dat ze een lichaam hebben dat bijzondere dingen kan doen waar mannelijke lichamen niet toe in staat zijn.
Maar als we onze kinderen leren dat onze sekse er toe doet los van de sociale en culturele sterotypen waarop de transgenderideologie zo sterk gebaseerd is, dan moeten we neppe seksuele stereotypes niet omarmen. Integendeel, christenen zouden moeten bevestigen dat er veel mooie manieren zijn om „een vrouw te zijn” omdat er veel vrouwen zijn. Zo zijn er ook veel manieren waarop je man kunt zijn omdat er veel mannen zijn.
Christelijke ouders kunnen hun kinderen aan mannen en vrouwen en hun unieke kwaliteit voorstellen op allerlei manieren. In het ouderschap, in het single zijn, in het onderwijzen of verkondigen of in gastvrijheid en dienstbaarheid. Ouders zouden de verbeeldingskracht van hun kinderen kunnen gebruiken door verhalen van christelijke mannen en vrouwen te delen. Mannen en vrouwen die in het verleden Jezus en de kerk hebben gediend op prachtige en onverwachte manieren.
In feite kunnen ouders dit als een mogelijkheid zien om allerlei kinderen vanuit verschillende kerken en landen te eren. Het leven van een vrouw en man in China ziet er weer heel anders uit dan van iemand in Iran, Kenia of Mexico. Zo is er ook grote schoonheid in de authenticiteit van Gods mensen in de vorm van ras en etniciteit. Daarom is sekse ook een expressie van Gods doelgerichte creativiteit.
„Zoals ieder van ons hebben ze liefde, vriendschap, een gemeenschap en Jezus nodig.”
3. Onthoud dat kinderen met genderdysforie pijn hebben
Wat vooral wreed is aan de toegenomen acceptatie van transgenderisme in de publieke educatie en zelfs in medische kring –waar hormonale behandeling steralisatie tot gevolg heeft en standaardoperaties worden uitgevoerd die het lichaam mutileren, zelfs bij jonge kinderen– is dat onze culturele leiders duidelijk de onderliggende problematiek die genderdysforie blootlegt negeren.
Christelijke ouders van kinderen die niet met genderdysforie worstelen moeten hun kinderen helpen herinneren dat hun vrienden en klasgenoten die hiermee kampen niet gek of eng zijn. Zoals ieder van ons hebben ze liefde, vriendschap, een gemeenschap en Jezus nodig. Medische professionals en onderwijzers kunnen niet in deze noden voorzien als ze zich aan een leugen vastklampen. Maar als ze de kinderen in deze situatie niet kunnen helpen dan kan de kerk dat misschien wel.
In het boek ”When Harry became Sally”, maakt schrijver Ryan T. Anderson melding van een behoorlijk disproportioneel aantal mensen met genderdysforie die sterven door middel van zelfmoord, vergeleken met de rest van de mensen. Maar Anderson kwam er ook achter dat geslachtsveranderende operaties en hormonale behandelingen nauwelijks iets bijdragen aan het terugbrengen van deze cijfers.
Dit betekent dat we onze kinderen moeten herinneren aan het feit dat we onze naaste niet helpen of liefhebben door tegen hen te liegen. Leugens zijn tenslotte gemeen en wreed: toegeven aan die leugen dat onze vrienden inderdaad verkeerd gemaakt zijn zorgt ervoor dat je hen de juiste psychologische hulp onthoudt en de waarheid dat God hen al kende voordat ze geboren waren, Hij maakte hen tot eer en glorie van Hem.
Dit is een complexe roeping voor christelijke ouders. Maar wat we ook doen in reactie op de normalisatie van de transgenderideologie, we kunnen er niet over zwijgen richting onze kinderen. Vergis je niet: ze horen erover – via entertainment, online, op school en van hun vrienden.
Kinderen van verschillende leeftijden worden gevraagd om hier verschillend op te reageren. Sommige ouders willen de blootstelling aan internet en social media als het om hun kinderen gaat beperken. Ouders van jonge kinderen kunnen de discussie aangrijpen om over de schoonheid van je sekse te onderwijzen. Ouders van oudere kinderen kunnen hun kinderen aanmoedigen om vrienden te worden met klasgenoten die worstelen met genderdysforie en hen de vriendelijkheid en hoop bieden die ze zoeken.
Hoe oud je kinderen ook zijn, trangenderisme geeft alle christelijke ouders de welkome gelegenheid om hun kinderen aan deze centraal staande waarheid te herinneren: onze ziel en ons lichaam zijn met God verbonden tot in alle eeuwigheid.
Gepubliceerd: 24-02-2022, overgenomen van CIP.nl
