In een vorig artikel werden ontwikkelingen rondom homoseksualiteit op een rij gezet en in Bijbels licht geplaatst. In deze tweede helft van dit tweeluik gebeurt hetzelfde rondom genderdysforie. Ook op dat terrein is er in kerk en samenleving veel gaande, denk alleen al aan de nieuwe transgenderwet.
1. Genderdysforie en genderideologie
Met name in de laatste decennia en vooral de laatste jaren zeggen met name jonge mensen zich niet thuis te voelen in het lichaam dat hoort bij hun biologisch geslacht. We noemen dat genderdysforie. Vanwege die gevoelens willen die mensen van geslacht(srol) veranderen. Mede door de rol van de media en het promoten van genderdysforie als iets ‘normaals’ (genderideologie) krijgen steeds meer jongeren, met name meisjes, de (mijns inziens misleidende) gedachte dat zij in een verkeerd lichaam zitten. Want als we zien dat sommige mensen een zogenaamde lichaamsidentiteitsstoornis hebben, waarbij iemand denkt dat bepaalde ledematen niet bij zijn lichaam horen en deze wil laten amputeren (waarbij dus onmiskenbaar sprake is van een zelfidentificatie die in strijd is met de realiteit), dan rijst de vraag of dat ook niet bij genderdysforie het geval zou kunnen zijn, zo signaleert ds. H.H. Klomp in een lezing.
Volgens de transgenderwet van 1985 moest een transgender (teneinde bij de burgerlijke stand als zodanig erkend te worden) een fysieke operatie van man naar vrouw, of van vrouw naar man ondergaan. Maar sinds 2014 geldt die verplichting niet meer. Nu is het zogenaamde transgenderbeleid als volgt: „Als een (biologische) man zich vrouw voelt, dan is hij vrouw en heeft hij het recht om per direct als vrouw te worden behandeld (en omgekeerd), ook al heeft er nog geen fysieke transitie plaatsgevonden.” De wet stelt dat het belangrijker is hoe je je voelt over je eigen lichaam (zelfidentificatie) dan je biologische geslacht.
Volgens het College voor de Rechten van de Mens mag dus niet langer onderscheid worden gemaakt tussen transvrouwen (of ze nu al een operatie hebben ondergaan of niet) en vrouwen die als vrouw geboren zijn (die nu ‘cis-vrouwen’ worden genoemd). Men kan zich voorstellen dat dit tot grote verwarring zal (kunnen) leiden. En ook een bedreiging voor de veiligheid van veel vrouwen, denk aan bepaalde kwetsbare situaties wanneer transvrouwen (biologische mannen) in kleedkamers voor vrouwen mogen komen. Wie nuchter nadenkt, zal beseffen dat de genderideologie (die de biologische verschillen tussen de seksen ontkent) een ziekelijk fenomeen is, een demonische geïnspireerde aanval op Gods goede en heilzame scheppingsorde (zie bijvoorbeeld deze bespreking van een boek van Gabriëlle Kuby).
2. Terugkeer nog mogelijk
Dat de ‘geslachtsaanpassende operatie niet meer wettelijk vereist is, heeft overigens wel het voordeel dat men nog kan terugkeren naar (de rol van) het eigen biologische geslacht, en wel door te stoppen met het gebruik van hormoonpillen. Want een operatie is niet meer ongedaan te maken, met alle dramatische gevolgen van dien. Het blijkt dat steeds meer transgenders spijt kregen/krijgen (‘de-transers’) van hun transformatie en dat om diverse redenen: „Ik had er meer van verwacht” is een gehoorde uitspraak; en psychiatrische aandoeningen zoals autisme, anorexia, zelfbeschadiging en zelfmoordneigingen worden niet opgelost door een transitie. Het aantal zelfmoordpogingen voor en na de transitie blijkt even hoog te zijn. Bovendien ontstaan er na de dure operaties (zoals borst- en penisamputaties, baarmoederverwijdering, penis- en vagina-constructies) vaak allerlei medische complicaties. Voorts moet bedacht worden dat men levenslang hormoonpillen moet slikken.
Voor dat soort problemen houdt een partij als D66 zich doof. Deze partij wil zelfs het psychologische onderzoek (met een deskundigenverklaring) dat nu nog voor transgenders verplicht is, afschaffen. Want men meent dat genderdysforie helemaal geen stoornis is. Volgens voormalig minister Van Engelshoven van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap moeten we af van het natuurlijke onderscheid tussen man vrouw. Men moet volgens haar van jongs af aan in ‘vrijheid’ de eigen gender(identiteit) kunnen kiezen. Wat vreemd dat leeftijd bij dit zeer belangrijke thema niet zou gelden (maar wel bij het mogen stemmen en het behalen van een rijbewijs). Men wil zich niet onderwerpen aan de ‘dictatuur van de natuur’. Ten diepste wil men niets te maken hebben met God en Zijn scheppingsorde en zelf bepalen wat goed is en wat niet. Achter deze opstelling zie ik het (al of niet bewuste) verzet tegen al wat christelijk is.
Maar ook sommige theologen ondermijnen mijns inziens het gezag van de Bijbel. De onlangs opgekomen zogenaamde queer-theologie is bedacht om zich af te zetten tegen de ‘beperkende’ hetero-normativiteit. Schepping staat dan niet meer voor Goddelijke ordening maar voor ruimte voor chaos. Ik zie hierachter een inspiratie vanuit het rijk der duisternis. En als iemand vragen stelt bij die queer-theologie, wordt die persoon direct als transfoob gelabeld.
3. Identiteitsprobleem
In het gereformeerde tijdschrift Kontekstueel (januari 2020) pleiten de theologen Jolanda Molenaar (vroeger een gehuwde man en vader, nu een transvrouw) en professor Heleen Zorgdrager voor de acceptatie (in welke zin?) van transgenders. Tot mijn verbazing en verbijstering zien zij het geloof in de schepping van de mens als man en vrouw als een obstakel voor transgenders om zichzelf te accepteren. Maar ieder mens mag zich toch geliefd weten door God, ongeacht welk probleem of welke handicap iemand ook heeft?
Uiteraard moeten en mogen we elkaar als medemens niet afwijzen, maar deze theologen willen transgenders zien als een normale variant. Dat is een ernstige misvatting, want deze ‘varianten’ naast man en vrouw moet men niet zien als een door God bedoelde diversiteit, maar als een afwijking ten opzichte van de scheppingsorde als gevolg van de zondeval. Bovendien is genderdysforie een persoonlijkheids- of identiteitsprobleem, dat niet zozeer te maken heeft met gender/geslacht, en dat niet kan worden opgelost door een ‘geslachtsaanpassende’ operatie. Er kan mijns inziens geen sprake zijn van „het vieren van de overgang naar een ander geslacht.” Daarmee gaat men mee in iemands waanwereld. Immers, genderdysforie is vooral een probleem in de geest.
Ten diepste heeft het vinden en leren kennen van onze ware identiteit te maken met het zich geliefd weten door God als je hemelse Vader, en Jezus als je Redder in een levende geloofsrelatie door de inwoning van de Heilige Geest. Een vrouw die een transitie tot man had ondergaan en later tot bekering kwam, zei: „Als ik eerder tot bekering was gekomen, had ik me niet laten opereren.”
Er is liefdevolle aandacht nodig, daarom is het ook waardevol dat door Bijbels Beraad M/V de Werkgroep TROOST in het leven is geroepen. Maar liefde kan nooit betekenen: het meegaan in onwaarachtigheid.
4. Wondermooi gemaakt?
In het in juni 2019 verschenen boek ”Wondermooi zoals u mij gemaakt hebt” denken eerdergenoemde theologen dat God de seksuele en genderdiversiteit zo heeft bedoeld. Maar ook al is er veel diversiteit in de schepping −kijk bijvoorbeeld naar de vele soorten dieren, bomen, planten en bloemen− dat is beslist geen argument om diversiteit te veronderstellen waar God dat niet bedoeld heeft. En hoezo ‘wondermooi’ als men een (verminkende) ‘geslachtaanpassende’ operatie wil ondergaan die zelfs niet eens nodig is, omdat die het probleem niet wezenlijk oplost? Bovendien zijn er grote gevolgen ten aanzien van bijvoorbeeld vruchtbaarheid.
5. Zorgwekkende ontwikkeling
Hoe bedenkelijk een doorgeschoten genderideologie (die bij sommigen mede de ‘veroorzaker’ is van genderdysforie) is, blijkt uit de nieuwe huisregels in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. Zo mag daar niet meer gesproken worden in termen van man of vrouw, op welke manier dan ook. Ook hier is sprake van een ontkenning van Gods scheppingsorde. De achtergrond is dat transgenders eisen dat zij als normaal worden beschouwd. De wetgeving wordt er zelfs op aangepast (ook al gaat het om een zeer kleine minderheid). Dat men terecht rekening wil houden met de nood van mensen die worstelen met hun seksuele gerichtheid/gevoelens en omdat lhbti’ers zich uiteraard niet gediscrimineerd en verworpen willen voelen, mag toch geen reden zijn om de gehele maatschappij ernaar te richten? In dat geval lijdt de maatschappij onder de dictatuur van de lhbti-lobby. „De genderideologie predikt vrijheid, maar vernietigt de vrijheid, en brengt gebondenheid.” Voorkomen moet worden dat door deze ideologie een complete generatie wordt gehersenspoeld, aldus ds. Sonnevelt.
Waar het toe leidt, blijkt ook uit het feit dat de bekende atheïst Richard Dawkins zijn prijs van ‘Humanist van het Jaar’ kwijtraakte omdat hij zich (terecht) afvroeg waarom mensen belasterd moeten worden als zij zich afvragen of een man die zich identificeert als vrouw niet gewoon een man is. Dat wordt door de trans-gemeenschap gezien als een aanval, terwijl het feitelijk zo is dat men nooit het biologisch geslacht kan veranderen. Ook is het ernstig te noemen dat je strafbaar bent (en in Canada zelfs in de gevangenis komt) als je iemand die is getransformeerd tot vrouw of die zich vrouw voelt, nog man durft te noemen, want dat wordt als ‘beledigend’ en ‘discriminerend’ opgevat. De omgekeerde wereld! En hoe de geesten van mensen al rijp zijn voor de omkering van waarden, blijkt uit een recente aankondiging (met roze en blauwe vlaggetjes) van de geboorte van een ‘genderneutraal’ kind.
6. Gods Woord en waarheid als fundament van ons handelen blijven vasthouden
Gezien diverse ontwikkelingen in onze tijd is meer dan ooit geestelijke ‘dijkbewaking’ nodig tegen de opkomende vloed van ongeloof en verzet tegen Gods Woord. Ik heb hierboven al op het een en ander gewezen. Het is ook te zien als men Jezus Christus, de Zoon van de levende God, een transgender durft te noemen of wanneer men de rol van de persoon Jezus in The Passion laat spelen door een vrouw, enzovoort. Wat een gevolg is van de zondeval, en dus niet naar Gods wil, moet kennelijk als normaal worden beschouwd, want anders discrimineer je. Dat men aandacht en begrip vraagt, is op zich goed, maar dat kan men beter op andere manieren doen.
Wat zal onze (christelijke) opstelling in de toekomst moeten zijn? Allereerst denk ik dat wij erop bedacht moeten zijn dat de duivel steeds feller zal rondgaan om te verslinden wie hij kan misleiden (1 Petrus 5:8). Steeds meer mensen kennen het Woord van God niet, of geloven het niet met hun hele hart. De misleiding van de leugen doet zich overigens vaak voor als een mix van halve waarheden (door bepaalde feiten en nuances achter te houden) en hele leugens. Mede door individualisering denkt men alleen aan zichzelf, en ziet men de ander als tegenstander. Men is vaak niet eens bereid om te luisteren naar argumenten van anderen, die bij voorbaat in een bepaald hokje worden geplaatst en verketterd. Als wij Jezus willen volgen, zullen wij net als Hij niet begrepen en door sommigen zelfs gehaat worden.
Gods waarheid doet er voor ons als christenen toe en is het fundament van ons handelen. Daarin leren wij de uitweg uit alle nood, ook die van genderdysforie. Reiniging in het bloed van Christus, een nieuwe identiteit in Hem, vernieuwing van het leven door de Heilige Geest. Daarom is het van groot belang dat we de waarheid van Gods Woord blijven vasthouden omdat alleen dát tot ons heil is en ons werkelijk vrij maakt. We moeten uiteraard bewogen zijn met de nood van medemensen en hen liefhebben, maar óók de waarheid liefhebben, want die geeft zicht op zowel de oorzaak als ook op de oplossing van problemen.
Om op het rechte (geloofs)pad te kunnen blijven, zijn toewijding en soms radicale keuzes van groot belang. Wanneer men in Woord en Geest geworteld is, zal men in de toekomst stand kunnen houden. Door de leiding en kracht van de Heilige Geest is het mogelijk te leven naar de wil van God, en mogen wij als kinderen van God opgroeien tot zonen Gods die gelijkvormig aan Jezus mogen worden en de werken van Hem zullen gaan doen, tot bevrijding van de schepping (Romeinen 8:14 en 19). Góds waarheid zal werkelijk vrijmaken (Johannes 8:32).
Dit artikel is een gedeelte van het artikel Ontwikkelingen rond genderdysforie en homofilie in het licht van de Bijbel, verschenen in het Promise Magazine van oktober 2021.
Gepubliceerd: 24-05-2022
