Waarom een huwelijk meer is dan liefde

Wat is een huwelijk? Is het ‘liefhebben wie je wilt’, zoals president Biden onlangs zei of is dat veel te smal? Is het een mal die we zelf kunnen vormen al naar gelang onze behoefte of is het tijdloos, onveranderlijk? Hoe definiëren we het huwelijk en wat betekent dit voor christenen in het Westen?

Enkele weken geleden beleefde Amerika een historisch moment. Dat het ook zo ervaren werd bleek uit de grootse entourage die er aan gegeven werd. Op 13 december tekende president Biden de ‘Respect for Marriage Act’, een wet die stelt dat alle huwelijken in alle staten erkend dienen te worden, ook het zogenaamde homohuwelijk.

Afgelopen maanden ging zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat in meerderheid akkoord met deze nieuwe wet. De wet is vooral ingegeven door angst voor mogelijke koerswijzigingen door het  – door Biden zo genoemde – ‘extreme’ Hooggerechtshof. Hij doelde daarmee op de historische beslissing van het hoogste college van rechters afgelopen zomer om het recht op abortus ter discussie te stellen. Bij een groot deel van de Amerikanen leeft de angst dat zoiets ook zou kunnen gebeuren met het homohuwelijk. Deze wet wil dat ondervangen. Mochten staten straks beslissen homohuwelijken te verbieden, dan verplicht deze wet dat een staat ook huwelijken die in andere staten gesloten zijn als rechtsgeldig dient te erkennen. Een eventueel verbod wordt daarmee een wassen neus.

Wat is een huwelijk?

In zijn toespraak deed Biden een aantal opvallende uitspraken. Volgens hem gaat het bij het huwelijk namelijk alleen om liefde en de vraag of je de ander trouw wilt zijn. Dat is iets wat ieder voor zichzelf dient te bepalen, zonder inmenging van de kant van de overheid. Daar is echter het nodige op af te dingen. Immers, als liefde en trouw de enige ingrediënten zijn voor een huwelijk, biedt dat ook opening voor een huwelijk met meer dan twee personen. Het ligt in de lijn der verwachting dat dit ook niet lang meer zal duren. Maar anders dan bij traditionele polygamie, zal zo’n ‘huwelijk’ nu open staan voor alle mogelijke variaties van geslacht, genderidentiteit en seksuele oriëntatie. Verder: door te zeggen dat de overheid zich niet mag inmengen in de liefde van mensen, devalueert Biden de rol die de overheid vanouds bij het huwelijk heeft. In allerlei bepalingen hebben overheden in het verleden aangegeven wie wel geoorloofd in het huwelijk kunnen treden en wie niet. Heeft de overheid bijvoorbeeld niets te zeggen als een broer en een zus in het huwelijk willen treden? Of een vader en dochter? Wat Biden een stap naar ‘gelijkheid, vrijheid en rechtvaardigheid’ noemt, is niets anders dan de deur openzetten naar incest en andere vormen van seksuele onreinheid. Ondertussen is zijn toespraak symptomatisch voor hoe er in het Westen aangekeken wordt tegen zowel het huwelijk als homoseksualiteit. De enorme acceptatie van het laatste (ter illustratie: in 2004 steunde 42% van de Amerikanen het homohuwelijk, momenteel 68%) zorgde voor een ongekende devaluatie van het eerste. Een eeuwenoud, zorgvuldig afgebakend instituut is onder druk van een machtige lobby in enkele decennia onttroond. Het huwelijk, eeuwenlang beschouwd als een verbond tussen man en een vrouw en gericht op het krijgen van nageslacht, wordt als een plastic mal behandeld die makkelijk omgesmolten kan worden tot iets anders. Waar vanouds de mogelijkheid van het doorgeven van het leven als wezenlijk beschouwd werd voor een huwelijk, is het nu gedevalueerd tot een (seksuele) relatie met wat extra commitment. Woorden met een duidelijk bepaalde inhoud worden gekaapt om de wensen van groepen met afwijkende opvattingen ten dienste te staan. Het kan allemaal – en wie er anders over denkt, is haatdragend. ‘Deze wet, en de liefde die deze verdedigt, zijn een uithaal naar haat in al zijn vormen’ aldus de minister-president. Met andere woorden: iedereen die deze nieuwe, historisch gezien ongekende, visie niet steunt, is haatdragend, homofoob (en dus gevaarlijk). Daarmee zet de president iedereen die de traditionele visie op het huwelijk aanhangt (orthodoxe christenen, moslims en joden) in de hoek. 

Een nieuwe definitie

Voor christenen is het belangrijk te zien dat er zich achter de schermen meer aan de hand is. Het herdefiniëren van woorden en waarden is namelijk al erg oud. Het gaat terug op het paradijs waar de satan probeerde Gods woorden, wil en instellingen te verdraaien. Die poging gaat door tot op de dag van vandaag. Het is belangrijk te beseffen dat achter de ronkende woorden van Biden een sinistere poging schuilgaat een scheppingsordening van God ongedaan te maken. Het huwelijk is geen menselijk construct dat je naar eigen believen kunt aanpassen, maar een inzetting van God, nadrukkelijk door Hem gedefinieerd (vgl. Gen. 2:24). Daar doet geen duivel of president ook maar iets vanaf.  

Het Woord verandert niet

Christenen kunnen het tij van de samenleving niet keren. Ze staan wel voor de keus met het tij mee te gaan of tegen de stroom in te roeien. Voor wie gelooft in een hoger gezag dan dat van Joe Biden is er maar één optie: vasthouden aan Gods woorden en definities. Net zomin als we het accepteren als iemand zegt dat de aarde plat is, accepteren we geen andere definities dan die God geeft, ook niet als dat betekent dat je als haatdragend weggezet wordt. Christenen weten: het laatste woord is noch aan Biden, noch aan satan. Het laatste woord is aan God. Het is niet anders dan Zijn eerste woord. Wie de Bijbel kent, weet het al. Het eindigt zoals het begon. Met een bruiloft. Van een Bruid en een Bruidegom welteverstaan…

Gepubliceerd: 19-01-2023