Het is vooral aan Alexander van der Does de Willebois (1928-1987) te danken dat er in Nederland degelijk werk is verschenen over het vaderprobleem. Van der Does de Willebois schreef Het vaderloze tijdperk in 1984. Dit in een tijd waarin de mannelijke autoriteit pas net was afgeschaft. De auteur voelde zich genoodzaakt een frontale analyse te schrijven over de vader en de afschaffing ervan. In heldere stijl toont hij aan dat een vaderloze maatschappij leidt tot een maatschappij zonder orientatiepunten. Een maatschappij waarvan de leden jaar na jaar moeilijker hun plek zullen kunnen vinden. Iets dat nu, bijna 30 jaar later, zeker werkelijkheid is geworden.
Recensie door dr. Taede A. Smedes: Dit boek verscheen in 1985, maar bleef in Nederland grotendeels onopgemerkt. De schrijver (1928-1987) was psychiater in het Sint Antoniusziekenhuis in Utrecht en een van de oprichters van het conservatieve en omstreden Katholiek Nieuwsblad. Volgens de auteur leven we in een tijdperk waarin de vader afwezig is. Dit betekent niet alleen een gevaar voor mannen die nu zonder vader opgroeien, waardoor de kans bestaat dat ze tot alcoholmisbruik, criminaliteit en homoseksualiteit vervallen. Maar het betekent ook voor de samenleving als geheel dat de symboliek van de vader – sociale hiërarchie en strikte normen en waarden – afwezig is waardoor de cultuur op drift is geraakt. Het vaderloze tijdperk is ook het tijdperk van nihilisme en atheïsme, losbandige seksualiteit en abortus, en verveling. Ondanks de zeer conservatieve insteek leest deze cultuurfilosofische, tamelijk genuanceerd geschreven studie vlot. Zet zeker aan tot nadenken over de rol van het symbool van vaderschap in onze (post-)feministische, geseculariseerde samenleving. Met bibliografie en extra essay “Conflict der generaties” uit 1965.
