Waarom ik geen transgender-voornaamwoorden meer gebruik –
en waarom jij dat ook niet zou moeten doen.
Kerken en huizen zijn heftig verdeeld geraakt door de voortdurende claim die de LHBT-beweging op ons doet. Het gebruik van transgendervoornaamwoorden brengt veel verdeeldheid.
Ik ben bij de LHBT-kwestie persoonlijk, politiek en geestelijk betrokken. In 1998 hoorde ik namelijk bij de eerste lichting zogenaamde “zelfbenoemde radicalen (tenured radicals)” op Amerikaanse universiteiten, waar ik trots mijn identiteit als lesbienne verkondigde. In 1999 riep Christus me tot bekering en geloof, en ik werd een verachte overloper van de LHBT-beweging. Maar het proces om heilig voor God te leven vordert slechts langzaam. Ik heb de afgelopen decennia vaak gefaald.
Berouw
Met alle ernst probeerde ik de koers van mijn leven te corrigeren, nadat God mij zoveel lessen leerde. En nu stuit ik op een probleem. Het gebruik van transgender voornaamwoorden was voor mij geen vergissing; het was zonde.
Openbare zonde vereist openlijk berouw, geen koerscorrectie. Daarom belijd ik mijn zonde. Ik heb publiekelijk gezondigd in de kwestie van transgender voornaamwoorden. Ik gebruikte deze namelijk achteloos in boeken en artikelen. Ik heb publiekelijk gezondigd door te pleiten voor het gebruik van transgender voornaamwoorden in interviews en openbare Q&A’s.
Waarom deed ik dit? Ik heb een heleboel flauwe en achterbakse excuses. Hier zijn er een paar. Het was een overblijfsel uit mijn dagen van homo-activisme. Ik wilde iedereen ontmoeten waar ze waren en niets doen om beledigingen uit te lokken.
Toen het Hooggerechtshof in het voordeel van het homohuwelijk besliste, begon ik het gevaar van mijn positie te beseffen. Doordat het homohuwelijk en de burgerrechten van LHBT-ers gelegaliseerd werden, ontstond er een ramkoers tussen de transgenderbeweging en het christelijk geloof. De LHBT-beweging die zichzelf als ontologisch en moreel goed beoordeeld, is volkomen in strijd met het Bijbelse verslag in Genesis 1:27. Dan komt de strijd. Wat is waarheid? Aan welke kant stond ik? Is LHBT een normale optie in het steeds groter wordende menu van seksuele geaardheid en genderidentiteit, waarbij slechts een kleine Jezus nodig is om mensen tot bloei te brengen? Of komt LHBT van Satan, als een weerspiegeling van de wereld, het vlees en de duivel? Maakt het deel uit van Gods scheppingsontwerp of is het rebellie tegen de scheppingsverordening? Het is het één of het ander, omdat het christelijk geloof inherent binair is, niet non-binair.
Het was zonde
Het is geen kwestie van persoonlijke vrijheid om het hierin bij het verkeerde eind hebben.
Hoe zondig is het gebruik van transgender-voornaamwoorden, vraag je je misschien af?
- Het gebruik van transgender voornaamwoorden is een zonde tegen het negende gebod en het moedigt mensen aan om tegen het tiende gebod te zondigen.
- Het gebruik van transgender voornaamwoorden is een zonde tegen de scheppingsverordening.
- Het gebruik van transgender voornaamwoorden is een zonde tegen het Beeld van God, dat we dragen.
- Het gebruik van transgender voornaamwoorden ontmoedigt gelovigen in hun voortdurende strijd tegen de zonde en het vervalst het Evangelie.
- Het gebruik van transgender voornaamwoorden maakt de verlossing goedkoop en vertrapt het bloed van Christus.
- Het gebruik van transgender voornaamwoorden gaat in tegen de opdracht om net zoveel van mijn naaste te houden als van mezelf.
- Het gebruik van transgender voornaamwoorden biedt geen echte christelijke gastvrijheid en geeft in plaats daarvan de definitie van gastvrijheid op voor liberaal communitarisme, identiteitspolitiek en zogenaamde ‘menselijke bloei’.
- Het gebruik van transgender voornaamwoorden is geen zonde, omdat de tijden zijn veranderd. Het is ook niet zo dat het gebruik van transgender voornaamwoorden nu zondig is, terwijl het in 2012 een aanvaardbare optie was. Nee, zonde is zonde. De Bijbel definieert dit als zonde. De zonde verliest haar kwaad niet door onze goede bedoelingen of de persoonlijke gevoeligheden van anderen. Veranderende culturele krachten kunnen zonde in een nieuw licht brengen (zoals de uitspraak van het Hooggerechtshof in Obergefell voor mij deed). Maar een hernieuwde focus is geen excuus voor zonde en geen uitvlucht voor berouw. Niet voor een echte christen.
Ik heb berouw.
Is de leugen liefdevol?
De brede evangelicale kerken zijn het niet met me eens. Psycholoog Mark Yarhouse en auteur Preston Sprinkle vatten de ‘christelijke’ argumenten voor transgender voornaamwoorden samen. Ze geloven dat het gebruik van transgender-voornaamwoorden respectvol is voor iemands gekozen identiteit; het is vriendelijk, beleefd en noodzakelijk om een relatie met een transgender voort te zetten. [1] Al deze dingen heb ik ooit ook gezegd. Maar dit standpunt heeft binnen het christelijk geloof geen enkele waarde. Is er een christen die gelooft dat een relatie gebaseerd op leugen een goede toegang is voor het Evangelie? En is dat hoe mensen worden bekeerd? Door God te ontmoeten op de voorwaarden van de zonde en door aardige dingen over zichzelf te horen?
Waarheid en liefde gaan samen
Christelijke auteur en counselor Laura Perry-Smallts biedt een ander perspectief. In haar verleden leefde ze als een ‘transgender man’ en noemde ze zichzelf ‘Jake’. Laura pompte testosteron en voerde verminkende ‘genderbevestigende’ operaties uit. En God redde, verloste en veranderde haar in een prachtige trofee van zijn genade. Ze heeft verteld in talloze interviews en haar boek ‘Een transgender komt thuis’ bevat de tegenovergestelde benadering van Sprinkle en Yarhouse en van de oude Rosaria. Laura keerde ze terug naar de kerk van haar jeugd en haar conservatieve christelijke ouders, toen de Heere haar hart en geest levend maakte door het Evangelie. Haar kerk en ouders hadden geweigerd haar favoriete voornaamwoorden te gebruiken gedurende al die jaren dat ze leefde in de valse identiteit van transgenderisme. Waarom keerde ze naar hen terug? Hun weigering om te liegen dwong haar vertrouwen af. Tegenwoordig is Laura een van de mooiste, goddelijke en vrouwelijke vrouwen die ik ken. [2]
Transgender voornaamwoorden zijn één van de Achans in het kamp van de brede evangelicale kerk. Maar het mag geen Achan zijn in het kamp van de confessioneel hervormden. Preston Sprinkle, Mark Yarhouse, David French, Revoice, Side B Christianity, en allerlei zelfstandige gemeenten die vooral ‘innemend’ willen zijn, bieden bruikbare voorbeelden die we hebben te trotseren. Ze knikken in de richting van traditionele waarden, maar verruilen vervolgens de Bijbelse duidelijkheid voor postmodern pluralisme. Hiermee branden ze elke legitieme theologische brug naar de genade van het Evangelie tot de grond toe af. Transgenderisme is satanisch. Wij, die ooit het “voornaamwoord gastvrijheid” promootten, verleenden valse geloofwaardigheid aan een wolfachtige theologie die er niet in slaagt de schapen te beschermen. In plaats daarvan eet hij ze levend op.
Houdt u van uw naaste? Houdt u van uw Heere? Gelooft u dat alleen Jezus “de Weg, de Waarheid en het Leven” is (Johannes 14:6)? Redt Jezus ons van onze zonden, of delegeren we deze taak aan de priesters van onze tijd – de therapeuten?
We moeten ons bekeren
Kent u het verschil tussen het maken van valse vrienden (“frenemies”) en het liefhebben van uw vijanden? Ja, Jezus was een vriend van zondaars, wat betekent dat Hij door Zijn kostbare bloed allen vrijkoopt die zich bekeren, geloven en hun vertrouwen op Hem stellen. Door zijn bloed maakt Hij van voormalige vijanden Zijn vrienden. Het bloed van Christus schept geen “bondgenoot” met dezelfde zonde die aan het kruis verbrijzeld is. Dit staat immers haaks op de hoop van het Evangelie. De wereld, het vlees en de duivel zijn geen vrienden van Christus. Transidentiteit en Jezus vallen niet samen. Het is het één of het ander. Christenen moeten leren hun vijanden lief te hebben, niet doen alsof hun vijanden hun vrienden zijn.
Christenen die het morele kompas afstemmen op de LHBT-beweging, zijn niet slechts een “zachte aanwezigheid” in het vijandelijke kamp. Ze zijn als kneedbare was in de hand van de vijand. Ze maken valse bekeerlingen aan een vals evangelie dat de knie buigt voor de fictieve identiteit van LHBT. Deze wolfachtige theologie staat de morele taal af aan links door transgender voornaamwoorden te gebruiken als een moreel kompas, onder het mom van“ respect, hoffelijkheid en gastvrijheid”. Ze verwerpen de helderheid van het woord van God en vervangen het door mist en duisternis. Door dit te doen, hebben ze de waarheid van het Evangelie verworpen, namelijk dat Jezus de enige Weg naar redding is. De Heidelbergse Catechismus zegt het zo in vraag 30: “Zij verloochenen met de daad de enige Zaligmaker Jezus, hoewel zij met de mond in Hem roemen.” [3]
Heidelberg Vraag 30 heeft een onheilspellend bericht voor degenen die in naam van ‘gastvrijheid’ de leugen van transgendervoornaamwoorden voorstaan.
Wij, die deze zonde hebben gepromoot, moeten opstaan en ons bekeren.
Ik zal beginnen.
Ik heb berouw!
Moge God mij vergeven.
Zou iemand met mij mee willen doen?
Rosaria Butterfield, voormalig professor Engels en vrouwenstudies aan de universiteit van Syracuse, bekeerde zich in 1999 tot Christus, toen haar leven een complete puinhoop was (as a train wreck). Het boekje ‘Een onwaarschijnlijke bekering’ beschrijft die moeilijke reis. Rosaria is getrouwd met Kent Butterfield, een gereformeerde presbyteriaanse predikant in North Carolina, en is een homeschool-moeder, auteur en spreker.
Dit artikel verscheen op 3 april 2023 op Reformation21.
[1] Mark Yarhouse, “Understanding the Transgender Phenomena”, Christianity Today , 8 juni 2015. En Preston Sprinkle, “Embodied: Transgender Identities, The church and what the Bible has to say” (Colorado Springs: David C. Cook, 2021.
[2] Tegenwoordig is Laura gelukkig getrouwd met een godvruchtige christelijke man en is ze een van de mooiste en meest vrouwelijke christelijke vrouwen die ik ken.
[3] Heidelberg Catechismus, vraag 30. https://bijbel-statenvertaling.com/catechismus/zondag/11/.
