Terwijl Amsterdam Prideweek vierde, wordt in Kenia een wetsvoorstel voorbereid LHBT in te perken. Afrika kan “woke” niet bekostigen en de bevolking weigert om LHBT normaal te gaan vinden.

Ondanks politieke en economische druk van de westerse wereld neemt het ene Afrikaanse land na het andere wetten aan om LHBT in te perken. In Kenia wikkelt Kamerlid Kaluma van de Democratische Partij er geen doekjes om: “We willen alles verbieden wat met homoseksualiteit te maken heeft”. Het Keniaanse wetsvoorstel biedt rechters de mogelijkheid om personen die zich schuldig maken aan homoseksueel geslachtsverkeer levenslang op te sluiten. Op homoseksuele gemeenschap met minderjarigen of waarbij het HIV-virus wordt overgedragen, kan de doodstraf worden geëist. Hoewel christenen in landen waar homoseksualiteit genormaliseerd is, ongetwijfeld vragen stellen bij deze strafmaat, is de boodschap duidelijk. In Kenia wil men geen homoseksueel gedrag.

Dit Keniaanse initiatief volgt op eerdere wetgeving vorige maand in Ghana. Daarbij besloot dit land om zich niets aan te trekken van politieke bedreigingen uit Amerika en Europa. Eensgezind stemden alle leden van het Ghanese parlement voor een wet ter ”Bevordering van gepaste seksuele rechten en gezinswaarden”. De nieuwe wet wil duidelijk laten zien waar men staat. In de meeste landen van Afrika is homoseksueel gedrag reeds verboden: Algerije, Burundi, Kameroen, Comoros, Egypte, Eritrea, Eswatini, Ethiopia, Gambia, Ghana, Guinea, Kenia, Liberia, Libië, Malawi, Mauritanië, Mauritius, Morocco, Namibia, Nigeria, Palestijns Israël (Gazastrook), Senegal, Sierra Leone, Somalië, Zuid-Soedan, Soedan, Tanzania, Togo, Tunesië, Oeganda, Yemen, Zambia, Zimbabwe.

Hypocriet
De houding van het Westen is ronduit hypocriet. Oeganda kreeg te maken met sancties en negatieve reisadviezen. In Saoedi-Arabië staat op homoseksualiteit de doodstraf door steniging, maar tegen deze belangrijke handelspartner (olie en wapens) wordt niets gedaan. Over het algemeen staat in alle moslimlanden met sharia wetgeving de doodstraf op homoseksualiteit. Volgens de internationale LHBT-lobby staan juist Saoedi-Arabië, Iran, Yemen, Brunei, Nigeria en Mauritanië bovenaan de lijst van landen waar homoseksueel gedrag veroordeeld wordt.

Waarom eigenen westerse landen zich juist het recht toe om voormalige koloniën in Afrika hun liberale seksuele ethiek voor te schrijven? Mogen die landen nog steeds geen eigen keuzen maken? Hier lijkt sprake van een neokolonialistische houding. Ook na dekolonisatie meent het Westen het recht te hebben aan Afrika te dicteren. Die houding is arrogant en bovendien eenzijdig gericht op landen die in meerderheid het christelijk geloof aanhangen. Waarom geen sancties op de top vijf van homo-onvriendelijke regio’s die ‘toevallig’ een islamitisch bestuur hebben?

Nederlandse bubbel
Zuid-Afrika is het enige land in Afrika waar LHBT genormaliseerd is in de wetgeving. Dat kwam niet omdat de bevolking dit wilde, maar omdat de regenboognatie de internationale proefballon voor liberale democratie in Afrika moest worden. Volgens economen is dit een ramp geworden. Dit jaar verscheen een analyse van de economische gevolgen van dertig jaar ‘politiek-correct’ beleid en ‘positieve discriminatie’.  Rijke westerse landen kunnen ‘woke’ op korte termijn bekostigen, maar Zuid-Afrika niet.

Intussen leven we in Nederland voort in onze eigen bubbel. Het was de afgelopen week weer prideweek in Amsterdam. Daaraan deden dit jaar voor het eerst ook leden van de koninklijke familie mee. In een hoofdredactioneel commentaar stelde het Reformatorisch Dagblad dat dit vervreemdend werkt en negatieve staatkundige gevolgen heeft.  Door zich in toenemende mate te verbinden aan ‘woke’ verliest het koninklijk huis haar verbindende functie. In 2019 werd Koning Willem Alexander verkozen tot mediapersoonlijkheid die het best meegeholpen had om homo- en transseksualiteit te normaliseren. Dat komt niet uit de lucht vallen. Reeds in 2013 opende Koningin Maxima het eerste Europese LHBT congres en zet zij zich in voor seksualiteit voor lesbische, homoseksuele, biseksuele, transpersonen op scholen en paarse vrijdag.

Principieel voorbeeld
Nederland leeft in een bubbel. Afrika helpt om die bubbel door te prikken. Daar is LHBT helemaal niet normaal en dat willen ze zo houden. Ondanks hun economische kwetsbaarheid is de seksuele ethiek van landen als Oeganda en Ghana niet te koop voor westers neokoloniaal geld. Ze trotseren liever sancties en het stoppen van broodnodige ontwikkelingshulp. Daarbij beroepen politici zich zonder schaamte op de Bijbel.

Afrika stelt christenen in het Westen misschien wel een beschamend voorbeeld. Houden onze principes stand wanneer het de portemonnee en maatschappelijke positie raakt? Zijn ook wij niet vooral bang hoe andere mensen over ons denken? Bidden we nog met het oude morgengebed dat al onze acties, in woord en daad, gericht mogen zijn op het doen van Gods gerechtigheid?  

Juist in onze tijd is het belangrijk om profetisch te spreken, de waarheid te benoemen en de bubbel door te prikken. LHBT is niet normaal. Wat wel normaal is, kunnen we zien in de natuur en lezen in de Bijbel. Gelukkig zijn er heel veel medelanders die dat ook vinden. Al jarenlang staat er bij de Prideweek een Bijbelkraam van Sjofar. Juist als een samenleving trots meent te mogen zijn op zonde, blijft Gods trekkende roepstem klinken. “Alzo lief had God de wereld.” (Joh. 3:16) Deze boodschap is niet alleen bedoeld voor kerkgangers, maar zeker ook voor bezoekers van de Prideweek.

Gepubliceerd: 10-08-2023