Pornografie verslaat zijn duizenden, ook onder christenen. Maar de duivelse banden zijn niet sterker dan Gods verlossende kracht, mocht Laurens –echtgenoot en vader van drie kinderen– ervaren.
„De verslaving ontstond in de puberteit. Een schoolvriend heeft me bekendgemaakt met pornografie en zelfbevrediging. De eerste keer schrok ik van wat er gebeurde en wat ik zag; ik stopte er snel mee. Maar later ben je toch weer nieuwsgierig naar die sensatie. En die vriend zette me er ook toe aan om het weer te kijken. We hebben er ook regelmatig samen naar gekeken.
Dat de verslaving zo snel is ontstaan, komt wellicht ook doordat er thuis niet open over deze zaken gesproken werd. Mijn moeder heeft me weleens een boekje gegeven waarin iets over seksualiteit werd uitgelegd, maar ik had geen idee wat er op dit gebied allemaal aan kwaad op me af kon komen. Ik was totaal niet weerbaar.
‘Een vader doet dat niet’
Op relatief jonge leeftijd kreeg ik verkering met mijn huidige vrouw. Maar de pornoverslaving bleef.
Na drie jaar verkering hadden we voor het eerst geslachtsgemeenschap. Tot aan onze trouwdag hebben we als man en vrouw geleefd. In die periode keek ik geen porno meer. De verslaving was achteraf bezien niet weg; hij had plaats gemaakt voor een andere zonde, een andere manier van seksuele bevrediging.
In die tijd heb ik openheid van zaken gegeven. Met mijn vriendin besprak ik mijn ‘oude’ verslaving. Die openheid maakte ook dat ik er beter van kon afblijven. Openheid en een stiekeme verslaving kunnen moeilijk samengaan.
Na onze huwelijksdag ging het mentaal niet goed met mijn vrouw. Door omstandigheden hing er een donkere schaduw over alles heen. Hierdoor vluchtte ik weer in de pornografie. Ik keek het op m’n smartphone. Eigenlijk wilde ik het niet, maar ik kon niet meer zonder.
Toen mijn vrouw zwanger was van onze oudste, zei ik tegen mezelf: Ik kijk het tot de geboorte, daarna kan het echt niet meer. Een vader doet dat niet. Dat bestaat niet.
En het lukte, een tijdje na de komst van ons oudste kind heb ik geen porno gekeken. Maar het duurde niet heel lang voor het weer begon. Wat voelde ik me verschrikkelijk! Je bent echtgenoot en vader, en dan zit je dit soort troep te kijken.
Het steeds stoppen en weer beginnen, dat heeft een tijd lang geduurd. Ik wilde ervan afblijven, maar het lukte me niet.
‘Die telefoon moet eruit!’
Een onchristelijke collega van mij wilde eens mee naar de kerk. Dat gebeurde, een paar jaar terug. Ik dacht: nu moet ik eens heel goed luisteren, want als die collega daarna vragen gaat stellen, moet ik wel iets kunnen vertellen. In die preek vroeg de dominee: „Hoeveel tijd heb je gisteren besteed aan gebed? En hoeveel aan je mobiele telefoon?” Ik dacht na en moest bekennen: ik heb minder dan één minuut gebeden en alle vrije tijd is naar m’n telefoon gegaan.
Dat kwam hard binnen. De hele zondagmiddag zat ik erover na te denken. Toen kwam het besef: die telefoon moet eruit, want die staat tussen God en mij in. Niet zozeer omdat ik daar porno op keek, maar omdat het al mijn tijd opslokte.
De dag erop ging de smartphone weg en heb ik een oude Nokia gekocht. Heel radicaal dus. Ik dacht: klaar, rust in de tent. Maar enkele weken later zou het thuis juist gaan stormen.
Na die ene preek was de rust in m’n hart ook opgezegd. Ik had overspel bedreven. Er kwam zelfreflectie. Die pornoverslaving werd me tot schuld.
Drie weken later preekte de dominee vanuit de catechismus over het zevende gebod. Die preek had ik al aan zien komen en dat was een worsteling. Ik had me voorgenomen om die verslaving te verzwijgen richting m’n vrouw, want, zei ik tegen mezelf: ik ben er nu écht vanaf, ik ben nu veranderd. Zo probeer je het te vergoelijken voor jezelf. En mijn vrouw had het psychisch al zo zwaar, deze klap kon ze er niet bij hebben. Misschien was dat ook wel zo, maar het was een excuus dat me eigenlijk heel goed uitkwam, te goed.
In de preek over ‘Gij zult niet echtbreken’ ging de dominee er uitgebreid op in dat je in het huwelijk één bent, dat je alles met elkaar moet delen, dat je alles van elkaar hoort te weten. Al mijn excuses gingen overboord. Aan het einde van de preek wist ik dat het onmogelijk was om mijn zonden tegen het zevende gebod nog langer te verzwijgen.
‘Doe de deur open!’
De woensdag erop heb ik mijn vrouw alles verteld, dat ik tot drie weken terug haast dagelijks porno had gekeken. Ze was boos. Radeloos. Ze stelde vragen. Sliep de nacht die erop volgde niet.
Het slechte nieuws leek de volgende dag pas echt bij haar te bezinken. Tijdens m’n werk kreeg ik allemaal sms’jes. Boze berichten. „Hoe nu verder?” „Je hebt me bedrogen.” „Ik ben verschrikkelijk boos.” Al dat soort verwijten en vragen. Ze stond volkomen in haar recht natuurlijk.
In de auto naar huis heb ik voortdurend gebeden. „Heere, ik heb alles fout gedaan, ze mag zo boos zijn als ze wil, maar ik wil niet rusten voor het goed is.” Ik wilde het helemaal zelf oplossen. Daar was ik veel te veel mee bezig.
Thuisgekomen had ik binnen tien minuten door: dit gaat niet meer. Ze was zo boos. Ze was toen in verwachting van ons tweede kind, en ik herinner me nog hoe ze schreeuwend vroeg: „Hoe heb je mij weer zwanger kunnen maken?” En hoe ze zei: „Ik ga alles tegen je ouders vertellen.”
Ze ging weg, naar m’n ouders. Ten einde raad pakte ik de Bijbel en ging naar de zolder. Ik deed de deur van de zolderkamer op slot. Er lag een matras op de grond. Daar heb ik de hele avond op gezeten, biddend, in de Bijbel lezend. „Heere, laat het weer goedkomen!” Ik wist echt niet meer wat ik moest doen, hoe het ooit weer goed zou kunnen komen.
Een paar uur later kwam mijn vrouw terug, boos. Ik hoorde haar beneden bezig. Ze legde onze dochter op bed. Toen kwam ze naar de zolder. Ze bonsde op de deur. „Doe de deur open!” Dat deed ik. Terwijl ik op de grond zat, stond ze woedend over me heen gebogen. Ze was tot in het diepst van haar wezen gekrenkt; haar man had het digitaal met tal van andere vrouwen gehouden.
Voor ons zat alles op slot. Maar toen opende de Heere een weg. Het was alsof Hij mijn vrouw met Zijn vinger aanraakte. Ze zakte in elkaar en kwam op mijn schoot terecht. Ze was niet meer aanspreekbaar. Ik wist niet wat me overkwam, maar dacht: ze is toch mijn vrouw. Dus ik sloeg mijn armen om haar heen. Toen kwam ze weer bij, ze keek me aan, en alle boosheid was verdwenen. Tot op de dag van vandaag is die niet meer teruggekomen. De pijn is er daarna nog wel geweest, maar de boosheid was helemaal weg.
Allerminst verwacht
Zo zie je dat God alles in Zijn hand heeft. Ik had niets meer in te brengen, en toen ik dát besefte, op het moment dat ze woedend boven me stond, toen toonde Hij Zijn liefde. Het is alleen vanwege Zijn goedheid en vrije gunst dat ons huwelijk gered is. En nadien is ons huwelijk alleen maar veel beter geworden, verdiept.
We hebben die avond een heel goede vriendin van ons gevraagd om te komen, een vrouw met veel levenservaring, ze is biddend naar ons toegereden. Ze zei: „De duivel raasde in jullie huis, maar hij moest met z’n staart tussen z’n benen weggaan.” Zo was het echt.
Laurens’ vrouw hoort hoe haar man zijn verhaal doet. Af en toe deelt ze haar ervaringen:
„Toen hij vertelde jarenlang naar porno te hebben gekeken, zorgde dat voor een explosie van pijn en woede, totale radeloosheid. Ik dacht dat ons huwelijk zo open was, maar het bleek zo anders te zijn. Ik vertrouwde Laurens, hij was mijn rots, ik bouwde op hem. En ineens zakt dat fundament onder je vandaan. De grond onder ons huwelijk, onder mijzelf, sloeg weg. Dat zorgde voor die boosheid.
Ze zeggen weleens: haat en liefde liggen heel dicht bij elkaar. En zo is het. Juist omdat ik mijn man zo ontzettend liefheb, kwam er een ongelofelijke haat naar boven.
Nog steeds verwondert het mij hoe de Heere toen die haat van me heeft afgenomen. Ik ben er echt de vrouw niet naar om flauw te vallen, maar het gebeurde. De Heere greep in. Hij heeft Zijn bijzondere zorg over het huwelijk willen bewijzen. Wat het huwelijksformulier zegt, is echt waar: „Hij wil den getrouwden Zijn hulp en bijstand altijd bewijzen, ook wanneer men zulks allerminst verwacht.” Toen de situatie uitzichtloos was, betoonde Hij Zijn macht.
LEES OOK: ‘Pornoverslaafd? 7 tips van een ervaringsdeskundige‘
Kom ermee voor de dag
Laurens: „Het is een bevrijding dat er nu niets meer in de verborgenheid ligt. Tegen mannen die nog vastzitten in hun verslaving en dit lezen, zou ik willen zeggen: Als je de waarheid benoemt, als je eerlijk wilt zijn, dan zal de Heere daar Zijn zegen over geven. Hij staat het niet toe dat het huwelijk, Zijn instelling, zomaar oneer wordt aangedaan.
Vraag Hem om de situatie op te lossen. Breek de verslaving open. De duivel wil het kwaad in het verborgen houden, zodat het voort kan woekeren. Maar de Heere wil dat we ermee voor de dag komen en Hem smeken om genade, om hulp. En ons huwelijk bewijst dat Hij wil helpen, uit genade.”
Gepubliceerd: 01-09-2023
