Door het verafgoden van een carrière wordt het krijgen van kinderen uitgesteld. Vervolgens wordt alles in het werk gesteld om alsnog kinderen te krijgen. We zijn echter geroepen om contra mundum te leven.
Courtney Lorenz had een goede baan als softwareprogrammamanager. Waarom kreeg ze op 37-jarige leeftijd een tweede baan als kassamedewerker bij Tractor Supply voor $16 per uur? ‘Het was soms een beetje surrealistisch,’ zei Lorenz, ‘om na een intensieve projectvergadering met leidinggevenden naar Tractor Supply te gaan, naar countrymuziek te luisteren en jeans te vouwen.’ Maar het was het allemaal waard vanwege de vruchtbaarheidsvoordelen bij Tractor Supply, een verzekering die vier rondes betaalt om eicellen op te halen.
Lorenz bevond zich in dezelfde situatie als veel andere vrouwen. Ze werken om een specifieke verzekering te kunnen betalen, niet voor het salaris. Jessica Porta ging naast haar gewone baan nog een halve week als barista bij Starbucks werken – voor de IVF-dekking. En Maria Mendivel heeft bij Tractor Supply, Starbucks en Amazon gewerkt, allemaal in het kader van IVF-procedures.
Werkisme
De resultaten van een recente Wall Street Journal-enquête zorgden voor veel ophef. Hieruit bleek namelijk dat steeds minder Amerikanen waarde hechten aan het krijgen van kinderen (naast religie, patriottisme en betrokkenheid bij de gemeenschap) dan ooit tevoren. Slechts 23% van de 18-29-jarige Amerikanen – dat wil zeggen Amerikanen in de hoogst vruchtbare jaren – zegt dat het krijgen van kinderen erg belangrijk voor hen is. Aan één ding is men echter wel meer waarde gaan hechten, en dat is geld. In 1998 zei 31% van de Amerikanen dat geld erg belangrijk voor hen was. Nu is dat 43%.
Voor velen is een universitair diploma een middel om een beter betaalde baan te krijgen. Nu zijn er niet alleen meer vrouwen dan mannen op universiteiten, maar ook binnen de beroepsbevolking zijn universitair geschoolde vrouwen in de meerderheid. De focus op geld kan echter leiden tot werkisme, een term die Derek Thompson heeft bedacht. Werkisme stelt dat ons werk niet alleen maar een middel om voor onszelf en onze gezinnen te zorgen, maar dat het ook onze identiteit, betekenis en waarde bepaalt. Werkisme is niet het besteden van onze gaven in dienst van God en de naaste. Het is een perversie van het werk en, zoals Thompson zag, een quasi-religie.
Werkisme is niet het besteden van onze gaven
in dienst van God en de naaste.
Het is een perversie van het werk en een quasi-religie.
Werkisme en vruchtbaarheid
Zowel mannen als vrouwen laten zich meevoeren in werkisme, zonder te doorzien hoe ze door werkisme meegesleurd worden. Voor vrouwen zit er echter nog een andere consequentie aan vast. De biologische klok is voor vrouwen beperkend. Het is een publiek geheim dat de vruchtbaarheid van vrouwen een duikvlucht maakt nadat ze dertig zijn geworden. Maar de twintiger jaren van een vrouw is ook het decennium waarin het werkisme eist dat zij de basis legt voor haar verdere carrière, om van waarde te kunnen zijn in het leven. Bedrijven en instanties zijn maar al te blij dat vrouwen willen werken; dat ze hun leven richten op de grote god van het werkisme, 24 uur per dag en vele jaren lang. Dat is namelijk goed voor de bedrijfsresultaten!
Het is niet zo dat bij vrouwen op 30-jarige leeftijd het ineens middernacht is en de vruchtbaarheid opeens verdwenen is. Het leven van vrouwen in de twintig lijkt meer op het middaguur. En dan ontmoeten werkisme en vruchtbaarheid elkaar voor een duel. Het Amerikaanse vruchtbaarheidscijfer bedraagt 1,66 baby’s per vrouw (terwijl het vervangingspercentage 2,1 is). We zijn dus een vergrijzend en krimpend land. Het is niet zo dat vrouwen niet zouden moeten werken. Vrouwen hebben altijd gewerkt. Maar hun werk was ooit normatief vriendelijk en gericht op het huis en de haard, op het baren en opvoeden van kinderen. De Industriële Revolutie heeft daar verandering in gebracht, en de hedendaagse afgoderij van werk heeft de situatie alleen maar verergerd.
Toch nog een kinderwens
Zeker, onvruchtbaarheid is een ingewikkelde uitdaging, net als de reden waarom vrouwen werken. Maar het werkisme speelt een grote rol in het verhaal. Ondertussen is het verlangen naar kinderen diep, diep in ons gegrift en inherent aan de structuur van ons wezen. Het lichaam van de vrouw (en dus haar persoon) is gericht op nieuw leven.
De ironie is dat, hoewel werk een van de belangrijkste redenen is dat vrouwen er niet in slagen moeder te worden, of, wat het geval kan zijn, meer kinderen te krijgen dan gewenst, sommigen zich nu richten op… nog meer werk. Dat wil zeggen, meer werk bij het nastreven van vruchtbaarheid – of beter gezegd vruchtbaarheidsvoordelen in de verzekeringsdekking. Maar de grimmige statistieken van het mislukken van IVF, bovenop de pijn van onvruchtbaarheid, zullen zeker hartverscheurend zijn voor de mensen die deze worsteling doormaken.
Leer de volgende generatie, contra mundum,
dat ze in het huwelijk open moeten staan voor het voortbrengen van leven.
Contra mundum
Degenen onder ons die gezegend zijn met kinderen, moeten hun kinderen in de waarheid opvoeden. Leer ze, contra mundum (= alleen, tegen de stroom in), dat ze in het huwelijk open moeten staan voor het voortbrengen van leven. Leer ze dat ‘kinderen een erfdeel van de Heere zijn, en de vrucht van de baarmoeder Zijn beloning is’ (Psalm 127:3). Leer hen deze levende, ademende, voor-God-gemaakte erfenis en beloning die kinderen worden genoemd, niet te missen – vanwege de valse beloften van het werkisme.
Adeline A. Allen is universitair hoofddocent rechten aan de Trinity Law School en schreef dit artikel voor WORLD.
Noot Redactie: Werken voor de verzekeringsdekking speelt waarschijnlijk vooral in de Amerikaanse context. Vrouwen die in hun twintiger jaren carrière (willen) maken en hiervoor hun kinderwens uitstellen, komen in Nederland wel veel voor. Met dit artikel willen we hierbij en bij de onbedoelde gevolgen de vinger leggen.
