Steeds meer ziet Astrid Bokhorst (55, werkzaam bij de NPV) het als een geschenk: het gezag zoals God dat heeft bedoeld. Als je als vrouw vanuit liefde en gehoorzaamheid daarnaar leeft, is dat nuttig voor jezelf en de mensen om je heen. Astrid schreef er een boek over en gaat met lezingen over dit onderwerp door het land. Wat drijft haar? „Ik waardeer het als mensen mij eerlijk vragen of ik niet van mijn ‘padje’ af ben.”
„Al toen ik jong was, vond ik schrijven heel leuk,” vertelt Astrid. „Als kind heb ik een dik schrift volgeschreven. Mijn ouders vonden jammer dat ik dat verhaal niet bewaard heb. Toch was ik nooit concreet van plan om een boek te schrijven.
Ik ben al lange tijd geboeid door de Bijbelse gedachten over gezag en hoe dat samenhangt met mijn eigen leven als vrouw. Deze gedachtegang heeft zich verdiept toen ik in 2005 de Bijbel in chronologische volgorde ging lezen. Hierdoor waren het niet langer losse verhalen of teksten, maar is Gods heilsplan veel meer voor mij gaan leven. Daarbij zag ik ook hoe gezag, gehoorzaamheid en liefde daarin een rol spelen.
Af en toe probeerde ik de inzichten die ik had opgedaan te delen met anderen, maar niet iedereen begreep me. Mensen vroegen me onder welke steen ik had gelegen of vonden dat mijn ideeën niet meer van deze tijd waren. Niet echt moedgevend dus.”
Bewijs
In 2021 ontmoette Astrid Evert Barten, toentertijd uitgever bij de Banier. „We wisselden wat van gedachten over het thema ‘gezag in het leven van een vrouw’. Ik weet nog letterlijk dat hij zei: ‘Ik hoor een nieuw boek aankomen’.
Die opmerking raakte mij. Eindelijk was er iemand die iets wilde doen met de inzichten die mij hadden bemoedigd en tot een hoopvol mens hadden gemaakt, na al die stugge jaren waarin niemand erop leek te wachten.
Evert zag dat het me raakte en we hebben een vervolgafspraak gemaakt. Hij stelde voor dat ik een opzet zou maken. Gelukkig bleek die goed te passen bij de wensen van de Banier. Zo vulden de hoofdstukken zich en was er een boek.
Het is bijzonder hoe snel dit proces is gegaan: precies een jaar na onze eerste afspraak was het boek klaar. Voor mij was dat een bewijs dat de inhoud van het boek gerijpt was in mijn hart. Het lag als het ware al klaar en op de tijd die de Heere ervoor koos, mocht ik het delen. Nog steeds vind ik het bijzonder dat mijn jarenlange ontdekkingstocht nu op papier staat.”
Eigen plek
Wat wil Astrid bereiken met haar boek? „Ik hoop dat vrouwen gaan nadenken over wat zij kunnen betekenen en wat hun roeping is in God grotere plan. Het gaat onder ons vaak over wat een vrouw wel of niet mag. We vergeten dan dat we als vrouwen dankbaar mogen zijn dat we toegerust worden voor onze eigen plek in het gezin, de kerk of de maatschappij.
Laten we bedenken dat het gezag dat mannen hebben gekregen ook niet altijd makkelijk is. Je zult maar de eindverantwoordelijkheid thuis of in de kerk moeten dragen. Zowel mannen als vrouwen hebben Gods hulp heel hard nodig om in deze tijd en samenleving Gods goede bedoeling vorm te geven.
Voor mijzelf was het een worsteling wat ik met mijn leidinggevende capaciteiten als alleenstaande vrouw mocht en moest. Door de jaren heen heb ik geleerd dat ik in mag zetten wat God mij heeft toevertrouwd, maar dan wel binnen Zijn heilzame kaders.”
Praten
Naast een stuk toerusting ziet Astrid ook graag dat mensen door haar boek in gesprek gaan. „Hopelijk haalt het vragen onder het stof vandaan die we elkaar niet meer lijken te stellen. Welke christenen praten met elkaar bijvoorbeeld nog over het waarom en het nut van gezag?
Ik vraag weleens aan ouders: ‘Vertel je je dochter wat het betekent om in deze wereld vrouw naar Gods bedoeling te zijn?’ Meestal kijken ze me dan glazig aan. Toch is dit echt belangrijk, want in deze tijd kom je niet meer weg met een beroep op het verleden of de traditie.
Bij lezingen of workshops vragen mensen vaak naar een praktische invulling. Ik heb daar geen kant-en-klaar werkboek voor, maar ik lees wel in de Bijbel dat de Heere Jezus Zijn discipelen riep om bij Hem te zijn, vóór ze werden uitgezonden.
In dat ‘bij Hem en bij elkaar zijn’ zit voor mij een levensles. Durven we ons leven, met alle vragen die we daarbij hebben, met elkaar te delen? De antwoorden van de wereld omringen ons overal en komen via de sociale media ieder moment ons leven binnen. Dan is het belangrijk dat wij thuis en in de kerk vertellen hoe God het heeft bedoeld. Niet vanuit een beperking, maar vanuit Zijn liefde.”
Rode draad
In Astrids boek staan drie kernwoorden centraal: gezag, liefde en gehoorzaamheid. Die woorden horen voor haar bij elkaar. „God is het hoogste gezag en wij mogen Hem leren gehoorzamen. Maar gehoorzaamheid zonder liefde verwordt tot slavernij of machtsmisbruik.
Toen ik de Bijbel chronologisch doorlas, ontdekte ik dat gezag als een rode draad door Gods heilsplan geweven is. Voor mij is ‘gezag’ daarom geen vies woord meer, maar een geschenk en een bescherming.
In het tweede deel van mijn boek werk ik deze Bijbelse lijn uit in meer praktische hoofdstukken. Het mooiste wat we een ander kunnen geven, is onszelf en onze tijd. Deel je vragen en je leven met de Heere en vul je tijd niet met tijdelijke zaken zoals de laatste mode of interieurs. Ik denk dat we daarin sterk tekortschieten.”
Eerlijk
Hoe past Astrid dit op zichzelf toe? „Het is een proces met vallen en opstaan. Als ik aangeef dat de Heere de hoogste prioriteit in mijn leven heeft, moet ik natuurlijk wel tijd in mijn programma inruimen om op de Bron aangesloten te blijven.
Ook probeer ik bewust ruimte in te plannen om mijn leven te delen met andere vrouwen en om elkaar vragen te stellen. In de huidige tijdgeest laat je elkaar zo veel mogelijk vrij, maar dat werkt alleen maar destructief. Ik waardeer het juist als mensen eerlijk tegen mij zeggen: ‘Astrid, ben jij niet van je padje af?’
Heel lang heb ik zelf een vriendin gehad die mij zulke vragen durfde te stellen, Marry. Na haar overlijden heb ik de Heere lang gebeden om een nieuwe Marry. Totdat de Heere mij liet zien dat ik ook zelf een Marry voor anderen kan zijn.
Ik geloof dat de Heere zelf daarvoor jonge vrouwen op mijn pad brengt. Vaak gebeurt het zomaar door bij een eerste ontmoeting belangstellende vragen te stellen. Daarna spreken we dan af om samen te wandelen of koffie te drinken. Het zijn allemaal manieren om op een laagdrempelige manier met elkaar aan de praat te raken. Ik merk dat het in een behoefte voorziet van de generatie onder mij.”
Spiegel
Om zich heen ziet Astrid veel vrouwen worstelen met hun rol binnen het huwelijk. „Dat begrijp ik, al wil ik als ongetrouwde vrouw op dit gebied voorzichtig zijn.
Het wereldse gelijkheidsdenken zit in ons allemaal. Hoe laat je dan zien dat er een verschil is met de samenleving?
Neem daarbij de drukte van het dagelijkse leven. Het tempo ligt veel hoger dan tientallen jaren geleden en we krijgen heel veel input via de telefoon en computer. Als dan ook nog eens het gezinsinkomen onder druk komt te staan, is het echt lastig om je Bijbelse rol op een goede manier uit te leven.
Ik zeg daarom niet dat getrouwde vrouwen alle dagen thuis horen te zijn en ik benadruk in mijn lezingen dat het geen eenvoudige tijd is. Maar ik wil alle vrouwen een spiegel voorhouden. Durven we nog keuzes te maken die gegrond zijn op Gods Woord? Wat is het ons waard om de Bijbelse rolverdeling vorm te geven? Doen we niet ongemerkt mee aan de hoge levensstandaard die steeds meer gewoon lijkt in de gereformeerde gezindte?
Die vragen gelden dus ook voor mij en andere ongetrouwde vrouwen. Ook wij moeten bewust keuzes maken als het gaat over het besteden van onze tijd en inrichten van ons huis.
Ik vraag mezelf regelmatig af in hoeverre ik echt beschikbaar wil zijn voor de ander. Dat gaat dan niet alleen over een pannetje soep aan de deur afgeven, maar echt mijn leven delen met anderen, op een manier die me wat kost aan tijd, rust en privacy.”
Openheid
Astrid heeft geprobeerd zich in haar boek kwetsbaar op te stellen, vertelt ze. „Zo kunnen andere vrouwen ook mijn vragen en worstelingen kunnen lezen. Er zijn genoeg boeken die ons vertellen hoe het moet, maar dat is vaak niet de werkelijkheid.
Ik pleit voor meer openheid in de gereformeerde gezindte. Waar zijn we bang voor? Het verbaast me weleens dat mensen zo veel foto’s delen op sociale media, maar in een gesprek wegkijken als je te persoonlijke vragen stelt. De Bijbel staat vol met mensen die leren, groeien en ook falen. Toch kijkt God naar deze mensen om, zegent ze en gebruikt ze in Zijn plannen.”
Astrid heeft geen kant-en-klaar antwoord op de vraag of het bij deze pennenvrucht blijft. Lachend geeft ze aan: „Het verschilt per week wat ik hierop antwoord. Ik kan enorm genieten van lezingen houden en de contacten met de vrouwen. Op die momenten denk ik: wat mooi als ik hier mijn werk van zou kunnen maken.
Ik merk dat mijn baan ordening aan mijn leven geeft, maar op de bodem van mijn hart liggen nog wel wat onderwerpen waar ik wat mee zou willen. Ik ga ontdekken welke wegen geopend worden. Dat geeft ontspanning en hoop voor de toekomst.”
Dit artikel verscheen in de GezinsGids van 18 mei 2023. Tekst P.J.A. van Nederpelt; beeld Anneke Vat-Pul
