Leestijd: 3 minuten

Zijn LHBTI’ers de ‘heksen’ van onze tijd? Volgens Maaike Meijer rolt de haat tegen LHBTI-ers momenteel ‘als een stoomwals over de wereld’. Allemaal de schuld van rechts en religieuzen.

In een emotioneel betoog besprak Meijer, voormalig hoogleraar Genderstudies, vorige week in dagblad Trouw (23 mei) het nieuwste boek van Judith Butler ‘Wie is er bang voor gender?’.

Butler geldt als een van de bedenkers van de gendertheorie. Zij betoogde begin jaren ’90 in haar geruchtmakende boek Gendertrouble dat gender iets is wat je leert, niet wat je bent. Wij plakken weliswaar genderetiketjes (m/v), maar in werkelijkheid is gender vloeiend en flexibel. ‘Man’ en ‘mannelijk’ kan net zo goed slaan op een vrouwelijk lichaam als ‘vrouw’ en ‘vrouwelijk’ op een mannelijk lichaam. Daarmee was het hek van de dam en werd het Westen overstroomd met een nieuwe, revolutionaire manier van denken. Hierbij werd gender niet meer bepaald door het biologische geslacht, maar door de subjectieve genderbeleving. De gevolgen waren groot. Wereldwijd nam de vraag naar genderbehandelingen explosief toe. Genderklinieken schoten als paddenstoelen uit de grond.

Toenemende voorzichtigheid
De laatste jaren is er echter wereldwijd een toenemende voorzichtigheid en terughoudendheid te signaleren. Steeds meer transgenders gaven aan spijt te hebben van de gevolgde behandeling of uitten hun kritiek op de meegaandheid van hulpverleners. Wereldwijd durfden steeds meer wetenschappers hun bedenkingen en zorgen te uiten bij de behandeling en de langetermijneffecten ervan. In verschillende landen moesten genderklinieken sluiten of hun behandelingen aanpassen. 

Dit alles tot grote verontwaardiging en woede van de genderideologen. Butlers boek is een reactie op de toegenomen argwaan ten aanzien van genderbehandelingen. Volgens haar is er sprake van angst die gevoed wordt door politiek-rechts en religieuzen.  Meijers artikel – nauwelijks een recensie te noemen – is een emotionele eruptie van verontwaardiging over het wereldwijd aanzwellende ‘anti-lhbti+-geluid’. LHBTI+ zou de zondebok zijn geworden van alle onrust en spanningen die mensen bezig houdt als gevolg van klimaatveranderingen en alle instabiliteit en onrust in de huidige wereld, een makkelijk doelwit om onze gedeelde frustraties op af te reageren. De oplossing zou volgens rechts en religieuzen dan liggen in het herstel van heteronormativiteit, het patriarchaat, binair genderdenken en het gezin – een terugkeer naar een wereld waarvan we opgelucht dachten dat deze voorgoed achter ons lag. Niet dus, gezien de opkomst van de Orbans, Meloni’s en Trumps in deze wereld.

Lerend vermogen
Butler en Meijer doen hetzelfde als wat ze hun tegenstanders verwijten: ze zoeken een zondebok. Zoals rechts in LHBTI een zondebok zoekt, zoeken zij dat in rechts en religieus. Maar daarmee maken ze zich schuldig aan blame-shifting.

Zou het niet zo kunnen zijn dat we door schade en schande hoe langer hoe meer in zijn gaan zien dat genderbehandelingen veelal niet de oplossing zijn voor de problemen waar mensen mee lopen? Dat veel vermeende genderklachten teruggaan op de diepe identiteitscrisis die het Westen teistert en waar met name jongeren de dupe van zijn? De ‘ongemakkelijke’ ervaringen die ouders van transgenderkinderen online delen, spreken in dit opzicht boekdelen. Veel genderspecialisten weten heel goed dat het kernprobleem van hun cliënten niet zozeer gender is maar dat er vaak andere problemen spelen en dat gendertherapie niet het middel is dat te verhelpen.

Seculiere wetenschappers en feministen uiten steeds vaker hun diepe zorg over wat ze ‘het genderexperiment’ noemen. Zo publiceerde onderzoeksprogramma Zembla afgelopen najaar een documentaire waarin diverse genderspecialisten uit Europa uiting gaven aan hun zorg over de ‘Dutch approach’. Dat heeft niks te maken met links of rechts, dat is gewoon gezond verstand en nuchtere behoedzaamheid. De recente afwijzing van de transgenderwet hoef je dus niet te duiden als het zoveelste teken van ‘regenbooghysterie’, het is gewoon een teken van lerend vermogen en bedachtzaamheid.

Net als ieder ander
En christenen? Zij mogen dankbaar zijn dat er door Gods algemene genade in de geschiedenis telkens weer wallen zijn die het schip doen keren. Dat heeft niets te maken met haat of afkeer van LHBTI+-ers. Er is geen reden tot veroordeling of afkeer. Homo’s en transgenders zijn geen heksen of paria’s, maar mensen, geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Mensen die worstelen met hun seksualiteit of gender zijn – net als ieder ander –  door de zonde gemankeerde mensen die vergeving, verlossing en genade nodig hebben. Die genade is er voor de grootste van de zondaren, ongeacht afkomst of gevoelens.

Onze gedeelde afkomst legt de bijl aan de wortel van elke negatieve bejegening van mensen die met LHBTI+-gevoelens worstelen. Ja, er is veel haat en negativiteit jegens LHBT’ers, maar het is gevaarlijke framing als Meijer dit ten laste legt aan ‘religieuzen’  – die in heel wat landen en culturen evenzeer kwetsbaar zijn en aan discriminatie en vervolging bloot staan. Er worden heel wat meer mensen omgebracht vanwege hun geloofsovertuiging dan vanwege hun LHBTI’er zijn. 

Angst creëren en voeden past een christen niet. Wie Christus kent, hoeft niet meer te vrezen. Maar dat laat onverlet dat realiteitszin en een kritische attitude nodig blijven. We dienen nuchter en waakzaam te zijn, de geesten te beproeven of ze uit God zijn. Het is wel duidelijk dat noch de genderideologie noch een door angst geleide cultuurvisie dat zijn.   

---

Gepubliceerd: 31-05-2024