De beschrijving van de filosofiegeschiedenis tot het huidige postmodernisme, brengt ons tot ons voornaamste onderwerp: de LHBTQ-beweging.
De moderne LHBTQ beweging is een manifestatie van de postmoderne filosofie op tenminste twee manieren.
(1) Ten eerste benadrukt het postmodernisme het belang van individuele perspectieven en de relativiteit van de waarheid. De LHBTQ-beweging weerspiegelt dit door de nadruk te leggen op de individualiteit en uniciteit van het geslacht en de seksuele identiteit van elke persoon.
(2) In de tweede plaats benadrukt het postmodernisme de veranderlijkheid en flexibiliteit van identiteit, in tegenstelling tot vaste en statische categorieën. Dit blijkt binnen de LHBTQ-beweging doordat ze een spectrum aan geslachts- en seksuele identiteiten onderscheiden. Verder wijzen ze het binaire geslacht af, evenals het idee dat mensen zich aan bepaalde geslachtsrollen moeten conformeren.
Deze betrokkenheid op het subjectivisme en de persoonlijke ervaring en de afwijzing van categorieën die onafhankelijk van de eigen ervaring van een individu zijn, waren uiteindelijk de aanleiding tot de transgender (of geslachtsidentiteiten) revolutie. Als je gelooft dat je een vrouw bent, dan maakt dat je tot vrouw. Als je gelooft dat je een man bent, dan ben je een man. Koppel dit aan de moderne medische wetenschap en je krijgt dokters die transitie diensten en hormoon therapie aanbieden die deze mensen helpen om hun lichaam aan te passen aan het beeld dat zij ervan hebben.
Op dezelfde manier vormde het ook de aanleiding tot de recente strijd rond voornaamwoorden. Als het uiteindelijk de subjectieve ervaring van het individu is dat hen maakt tot wie of wat ze zijn, is het logisch dat we in staat behoren te zijn om te kiezen hoe we graag door anderen aangeduid willen worden (met hij of hem, zij of haar, zij of hun of, meer recent, met ae of aer of wat dan ook.
What is a woman?
Misschien kan dit het best geïllustreerd worden door een recent door Matt Walsh uitgebrachte documentaire, met de titel “What is a woman?” Walsh bracht videoclips uit waarin hij toonaangevende deskundigen op het gebied van filosofie en biologie deze simpele vraag stelde. Geen van hen was in staat om een duidelijk antwoord te geven. Helaas werden deze deskundigen daarna door rechtse kijkers bespot. Voor hen was het onvermogen om de vraag te beantwoorden een teken van een soort ‘domheid’ of ’opzettelijke onwetendheid’. Niets is echter minder waar. Het postmodernisme kan niet definiëren wat een vrouw is, omdat de postmoderne filosofie niet erkend dat er vaste en statische categorieën zijn.
Op het moment dat zij een andere definitie geven dan ‘wat de individuele ervaring van een vrouw’, hebben ze afstand genomen van het postmodernisme.
Als ze een vrouw anders zouden moeten definiëren dan een individuele ervaring, zouden ze dat bijzondere individu geweld aandoen en die persoon waardeloos maken.
Eén deskundige, die Walsh interviewde, gaf inderdaad dit juiste antwoord. “Een vrouw is iemand die van zichzelf gelooft dat ze een vrouw is.” Volgens Walsh is hier sprake van een cirkelredenering. Dit is echter niet waar. Het betekent alleen dat er geen “universele” of “soort van vrouw” (zoals Plato en Aristoteles geloofden) is, die de essentiële kenmerken van wat een “vrouw” is, bevat volgens het postmoderne gedachtegoed. Volgens het postmoderne gedachtegoed is een “vrouw” echt iemand die van zichzelf gelooft dat ze een vrouw is. Het woord heeft geen inhoud buiten datgene wat het individu ervaart dat het is.
Voornaamwoorden
Een ander voorbeeld komt uit een recente tweet van Matt Walsh. Hij schreef in december 2022: “Niemand heeft voornaamwoorden. Je kan geen voornaamwoord hebben, zoals je ook geen voorzetsel of werkwoord bezit. Het concept doet er helemaal niet toe. Voornaamwoorden zijn geen dingen die je bezit. Het zijn geen dieren of dingen. Ze zijn onderdeel van de spreektaal. Dat is alles. Daarom kun je ze niet zomaar aanpassen aan je eigen wensen.”
Deze tweet houdt alweer geen rekening met het postmodernisme dat de basis is van het wereldbeeld van de LHBTQ-gemeenschap. Voor hen is het logisch dat mensen zelf mogen beslissen welke voornaamwoorden ze voor zichzelf kiezen. Er is geen andere ‘objectieve werkelijkheid’ waaraan ze zich hoeven te conformeren dan hun eigen subjectieve beleving. Het zou kunnen dat het niet onjuist is wat Walsh in bovenstaande tweet beweert (we komen hier later op terug). Zijn tweet geeft echter geen valide oordeel over het gedachtengoed van de LHBTI+-gemeenschap.
Walsh heeft er duidelijk een realistische kijk op (wat van hem als gelovige rooms-katholiek mag worden verwacht). Dit betekent dat hij gelooft in “vormen” en “essentiële zaken”, zoals we eerder hebben uitgelegd. Zijn gedachtegoed noopt hem ertoe de ideeën van de LHBTQ-gemeenschap af te wijzen. De genoemde documentaire en bovenstaande tweet leiden echter niet tot valide kritiek. Zijn beweringen kunnen worden gereduceerd tot ‘jullie ideeën zijn onjuist omdat de mijne juist zijn’ of ‘jullie fout is dat jullie niet realistisch zijn’ – maar die vliegers gaan niet op. Ze zijn uiteindelijk aan dovemans oren gericht en wakkeren alleen maar tegenstellingen aan.
Het is jammer dat degenen die iets tegen de ideeën van de LHBTQ -gemeenschap willen inbrengen in de discussies, geen rekening houden met deze bredere filosofische overwegingen en wereldbeschouwingen. Dan moeten de debatten wel ontaarden in intolerantie. Je kan de LHBTQ-ideeën niet weerleggen als je niet eerst het onderliggende postmodernisme hebt aangepakt.
Nu we een aantal voorbeelden uit de praktijk hebben gegeven, kunnen we proberen iets technischer te worden door het LHBTI+-wereldbeeld schematisch weer te geven. Het schema helpt ons als we straks dit wereldbeeld tegenover het christelijke plaatsen. We kunnen het LHBTQ-wereldbeeld als volgt schematisch weergeven:
Het LHBTQ-wereldbeeld
In het diagram hierboven is de grote grijze cirkel waarin Werkelijkheid staat de optelsom van al het andere. De kleinere donkergrijze cirkels zijn personen: van bovenaf met de klok mee gezien God/god? (een godheid, als er een bestaat), de ander en jij. De bruine/koperkleurige cirkels zijn de ervaringen van de diverse personen: Gods ervaring, de ervaring van een ander en jouw ervaring. Ze overlappen elkaar niet, omdat nu niemand kan ervaren wat een ander ervaart.
Andermans ervaringen, die hun persoonlijkheid vormt, hoort bij hen. Niemand anders kan iets aan jouw ‘ervaring’ opdringen, zodat het bij jouw werkelijkheid gaat horen. Dan zou die ander zich onrechtmatig aan jouw werkelijkheid opdringen. Zelfs een godheid, wiens ervaring groter en geweldiger is dan die van jou, kan je geen morele wet, identiteit of geslacht opleggen die niet in overeenstemming is met je eigen ervaring, want dan zou die godheid zich ook aan je opdringen.
Het LHBTQ-wereldbeeld zoals hierboven weergegeven, noemen we vanaf nu een één-cirkel-werkelijkheid. De werkelijkheid (de grote grijze cirkel) is de optelsom van alles wat bestaat. Elke mogelijke god is in deze werkelijkheid inbegrepen (ingekapseld) en is niet in staat om met enig gezag in ons leven te spreken. Een ieder van ons, die zijn/haar eigen werkelijkheid op grond van zijn/haar eigen ervaringen kan creëren of construeren, wordt als een ‘kleine godheid’, omdat we zelf onze eigen identiteit en ervaring mogen bepalen.
In wezen komen wie we zijn en onze ervaringen uit onszelf en het Toeval voort. Subjectivisme viert hoogtij. Eén manier om dit te onderbouwen is dat er in systeem LHBTQ-systeem geen enkel feit bestaat voordat het wordt erkent door de menselijke (of goddelijke) waarnemer. Er bestaat geen betekenisvolle objectieve werkelijkheid, onafhankelijk van de menselijke waarnemer. De feiten (of ervaringen) komen uit het Toeval voort en hun betekenis wordt geheel en al bepaald nadat de waarnemer ze heeft vastgesteld. Hierdoor is de werkelijkheid onkenbaar geworden.
Dit is het derde deel in een serie. Lees hier deel 1, deel 2, deel 4, deel 5 en deel 6. Dit artikel verscheen eerder op apologeticscentral.
