Onlangs, toen mijn man en ik met een pasgetrouwd stel aan het kletsen waren, zei de vrouw: “We moeten snel met je familie afspreken als een vorm van geboortebeperking voor onszelf!” Ze doelde op onze vier kinderen en ondanks het ongemak dat ik voelde bij haar woorden, moest ik lachen. Terugkijkend, wou ik dat ik had gezegd: “Ik hoop dat afspreken met ons het tegenovergestelde zou doen: kinderen zijn zo’n zegen!” Ik heb de kans gemist.
Hoewel grappen over kinderen op dat moment misschien onbelangrijk lijken, wijst dit soort gepraat op een bredere culturele trend om kinderen te devalueren door ze af te schilderen als lastig en vervelend. Laten we als christenen even stilstaan en nadenken over hoe we over onze kinderen praten. Weerspiegelen onze opmerkingen over ouderschap en de opvoeding van onze kinderen het hart van Christus of de denkwijze van onze cultuur? Zouden we, als we grappen maken over de uitdaging van de opvoeding, kunnen zondigen door hoe we over kinderen en hun zonden praten ?
Denk eens na over waarom je lacht
Als moeder van vier kinderen onder de vier, krijg ik via social media vaak advertenties over ouderschap te zien. Talloze berichten bevatten grappen over hoe moeilijk het is om moeder te zijn, hoe vervelend kinderen zijn en hoezeer ouders een pauze verdienen.
In eerste instantie moest ik lachen om de herkenbaarheid van kinderen die driftbuien krijgen en moeders die geestige grappen maken over de vermoeidheid en uitdagingen van het ouderschap. We moeten allemaal wel eens goed lachen. Maar lachen ten koste van een ander kan een manier zijn om laster, spot en roddels te verhullen. Denk aan Paulus’ geboden over ons spreken:
‘Geen vuile rede ga uit uw mond, maar zo er enige goede rede is tot nuttige stichting, opdat zij genade geve dien die ze horen’. (Ef.4:29)
‘Laat er geen oneerbaarheid zijn, noch zot geklap, of gekkernij, welke niet betamen, maar veelmeer dankzegging’. (Ef.5:4)
In plaats van woorden te spreken die afbreken, moeten we woorden gebruiken die opbouwen. In plaats van grappen te maken, moeten we woorden van dankbaarheid uitspreken. Dit vraagt om een radicale verandering in ons denken, zeker aan het einde van een lange, vermoeiende dag van ouderschap. Woorden van dankbaarheid kiezen in plaats van te klagen over de last van het ouderschap, komt niet vanzelf. Maar door de kracht van de Heilige Geest kunnen we op dit gebied groeien. En het is de moeite waard.
Bedenk wie er luistert
Wat zou er gebeuren als wij als christenen onze negatieve grappen over hoe moeilijk ouderschap is, zouden vervangen door woorden van dankbaarheid voor onze kinderen en de God die hen geschapen heeft? Hier zijn drie groepen die baat zouden hebben bij deze verandering in woorden en houding.
1. Onze kinderen
Denk eens na over wat onze kinderen internaliseren als ze onze grappen en klachten over hen horen. Zelfs als we denken dat ze het niet begrijpen, pikken kinderen vaak nog meer op dan we dachten. We doen er verstandig aan om te overwegen hoe onze kritische grappen van invloed zijn op wat de kinderen over zichzelf denken en hoe ze zich gedragen.
Sluipenderwijs beginnen onze kinderen te geloven wat we zeggen. Ze gaan zich er ook naar gedragen – en wij ook. Grappen die onschuldig lijken, kunnen zaden van ontevredenheid en ondankbaarheid planten, die wortel schieten in onze harten en beïnvloeden hoe we onze kinderen zien en met hen omgaan.
2. Mensen die nog geen kinderen hebben
Amerika ervaart een substantiële daling van het geboortecijfer, met 20 procent sinds 2007. Dit geldt voor alle westerse landen. Hoewel er geen definitieve verklaring is, wordt er veel gespeculeerd over waarom dit cijfer zo dramatisch is gedaald. Men oppert bijvoorbeeld steeds vaker dat kinderen carrière- of levensdoelen in de weg staan, een financiële last zijn en te veel opoffering vereisen. Het is niet moeilijk om je voor te stellen welk perspectief jonge stellen hebben op het ouderschap, als ouders deze ideeën verspreiden in grappen over hun kinderen.
We moeten bedenken hoe onze grappen en berichten mensen kunnen beïnvloeden die geen kinderen hebben. Het punt is niet om ouderschap makkelijk en perfect te laten lijken, maar om te laten zien dat het een geweldige bron van vreugde en zegen kan zijn, die de moeite en uitdagingen meer dan waard is.
3. Mede-ouders
Als we vaker de vreugde van het ouderschap zouden delen met andere ouders in plaats van alleen maar te klagen over de frustraties, zouden we er misschien allemaal meer vreugde in vinden. Het is een eenvoudig concept: hoe we over dingen praten, beïnvloedt hoe we ze bekijken. Hoe meer we leunen op – en elkaar eraan herinneren – de waarheid van de Heere dat kinderen een zegen zijn (Ps. 127:3-5), dat kinderen waardevol zijn (Matt. 19:14; Ps. 139:13) en dat kinderen een genot zijn (Spr. 29:17), hoe meer vreugde we kunnen hebben in het ouderschap en dankbaar kunnen zijn voor onze kinderen, zelfs op dagen dat driftbuien lang duren en de lontjes kort zijn.
Denk na over wat u deelt en zegt
Onze cultuur geeft prioriteit aan gemak en comfort, ervan uitgaande dat moeilijkheden en ongemakken zoveel mogelijk vermeden moeten worden. Maar als gelovigen weten we dat iets dat moeilijk is, niet per definitie slecht is. De moeilijkheden die ouders ondervinden bij het onderwijzen, corrigeren en disciplineren, zijn slechts een deel van het diep bevredigende werk van het opvoeden van kinderen.
Laten we dus goed nadenken voordat we die video posten van ons kind dat ongehoorzaam is of die meme waarin geklaagd wordt over het moederschap. Wanneer we in een situatie zitten waarin ouders hun kinderen uitlachen, laten we dan bidden om de hulp van de Heilige Geest om het gesprek te sturen naar de zegeningen en vreugden die onze kinderen brengen. Mogen onze woorden minder gericht zijn op het krijgen van een lach en meer op het geven van genade aan hen die horen (Efeziërs 4:29).
Dit artikel verscheen onlangs op The Gospel Coalition. Moriah Lovett (Wheaton College) en haar man Tim zijn betrokken bij premaritale mentoring en de Marriage Ministry in hun kerk, de Austin Stone. Ze wonen in Austin, Texas, met hun vier jonge kinderen.
