11% van mannen waarvan de vrouw meer geld verdiend krijgt mentale problemen. Dat blijkt uit onderzoek van de universiteit in Durham. Dit gegeven houd me de hele week al bezig. Waarom lijden mannen eronder als hun vrouw meer verdiend dan hen. Is dat trots? Is dat een reflectie van een culturele voorkeur voor een mannelijke kostwinner? Of gaat het dieper dan dat?
Interessant is dat het onderzoek heeft plaatsgevonden onder Zweedse echtparen. Zweden is een van de meest egalitaire landen in de wereld. Zouden mannen daar druk uit de samenleving ervaren om meer dan hun vrouw te verdienen? Het onderzoek zelf geeft geen verklaring waarom mannen mentale problemen krijgen op het moment dat hun vrouw meer geld in het laadje brengt, maar ik heb er de hele week over na zitten denken. Is de wens voor een man om financieel voor zijn gezin te voorzien iets wat inherent bij zijn man-zijn hoort?
Mannelijke neiging
Deed me denken aan het volgende: Na de geboorte van onze jongste waren we op bezoek bij vrienden. Ik deelde over de nogal gecompliceerde bevalling en kraamweek en dacht toen leuk te zijn door een van mijn vaders’ grapjes te herhalen: “als mannen kinderen zouden krijgen, dan bleef iedereen enig kind.” Mijn oudere en veel wijzere vriendin antwoordde: “Willemien, wij vrouwen zullen nooit begrijpen hoe zwaar het op een man drukt om voor zijn gezin te zorgen – ik zou niet willen ruilen.” Auw, daar had ze natuurlijk helemaal gelijk in.
Ik denk dat de mannelijke neiging te willen voorzien voor zijn gezin, inherent is. Met andere woorden, dat zit er in. De cultuur heeft daar misschien invloed op, maar die verantwoordelijkheid zit voor de meeste mannen zo diepgeworteld dat je dat niet alleen als cultureel af kan doen. God gaf Adam de taak om de hof te bewerken en te onderhouden (Gen. 2:15). De eerste verantwoordelijkheid lag bij hem. Eva kreeg als “hulp tegenover” het unieke vermogen om in haar lichaam leven te dragen, te ontwikkelen en met haar lichaam te voeden. Een man heeft dat vermogen niet, maar hij kan wel zijn lichaam gebruiken om voor moeder en kind in de eerste levensbehoeften te voorzien en op die manier voor zijn gezin zorgen en verantwoordelijkheid nemen. Zien we daarin niet hoe goed man en vrouw elkaar aanvullen?
Bemoedigen
Het riep bij mij een aantal vragen op: als het zo is dat het (financieel) zorg dragen voor het gezin verweven is met het man-zijn, wat ontnemen we mannen dan als we hen die verantwoordelijkheid afnemen? Kan dat een van de redenen zijn waarom mannen steeds slechter gaan presteren ten opzichte van vrouwen in westerse samenlevingen? Is werken en voorzien voor een man net zo belangrijk als moeder worden voor een vrouw? Ervaart een man net zo veel rouw als hij door ziekte/handicap niet kán voorzien, als een vrouw die geen kinderen kan krijgen? Wekt daarom het niet willen werken van een man, net zo’n gevoel van vervreemding op als het niet willen krijgen van kinderen van een vrouw?
Misschien sla ik de plank volledig mis en zijn al deze vragen een beetje overtrokken. Maar zo’n onderzoeksresultaat geeft wel te denken. Een ding weet ik in ieder geval zeker: in een wereld van dorens en distels is financieel verantwoording nemen en zorg dragen voor je gezin niet eenvoudig. We doen er goed aan onze mannen daarin te bemoedigen en ondersteunen.
