Leestijd: 4 minuten

Eric Schmidt, voormalig CEO van Google, behoort tot de rijkste mannen van de wereld.  Aan hem werd de vraag gesteld waarom geld voor hem slechts een bijzaak is, omdat uit zijn hele doen en laten blijkt dat het verdienen van geld niet zijn hoogste doel is, maar dat iets anders vooral zijn passie is.

Waar worden mensen gelukkig van?

Volgens deze miljardair toonden allerlei studies naar ‘geluk’ aan dat er geen verband is tussen financiële rijkdom en geluk. Wat mensen wel gelukkig maakt is dat hun leven van betekenis is, dat ze een doel hebben, dat ze familie hebben en dat ze een verschil kunnen maken. Als je je leven zo organiseert dat je genoeg hebt om van te leven (genoeg geld is niet onbelangrijk), dan zul je gelukkiger zijn als je niet vooral gaat streven naar rijkdom, maar als je erachter komt waar je echt om geeft en je daarmee bezighoudt. Vaak is dat: je dienstbaar opstellen naar anderen. Als je je toewijdt aan datgene waarmee jij anderen tot zegen bent, in plaats van dat je streeft naar alsmaar meer geld of macht voor jezelf, zul je meer voldoening en geluk ervaren.

Hoe mooi het is te dienen

Of deze miljardair dit zei vanuit christelijke overtuiging weet ik niet, maar hij verwoordde hiermee wel een Bijbels principe. Jezus zei van Zichzelf dat Hij niet gekomen was om gediend te worden, maar om te dienen en Zijn leven te geven als losprijs voor velen (Matth.20:26-28). Het is zaliger te geven dan te ontvangen (Hand.20:35; vgl. Luk.6:38). Wie zijn leven verliest zal het vinden (Matth.16:25). Franciscus van Assisi verwoordde het zo in dat bekende gebed van hem: ‘Het is in het geven dat wij ontvangen.’

Doorgeslagen anti-onderdrukkingscultuur

Dit principe is ook relevant voor het huwelijk- en gezinsleven. Er zijn er die zeggen dat het huwelijk per definitie een vorm van onderdrukking is, omdat oude patriarchale patronen daarin worden gehandhaafd. De man heerst in het huwelijk per definitie over de vrouw, wordt dan gezegd. Door doorgeslagen vrouwenemancipatie kijken velen neer op het monogame huwelijk, waarin getrouwden elkaar door dik en dun vasthouden. Vrouwen moeten zich daarvan losmaken en hun eigen leven kunnen leiden, is hun visie. We zijn hiermee in een soort doorgeslagen anti-onderdrukkingscultuur terechtgekomen.

Velen maken altijd een opdeling tussen de onderdrukkers en de onderdrukten (critical theory). Hierin zien wij kenmerken van het vroegere Marxisme. Volgens Gabriele Kuby is de genderideologie een vorm van neomarxisme. Dat je belooft als vrouw dat je je alleen aan je man zult toewijden is jezelf tekortdoen en buigen voor onderdrukking. Bovendien moet een vrouw volop de ruimte hebben om zichzelf in de maatschappij zo ver mogelijk te ontwikkelen. Het huwelijk- en gezinsleven staat dat in de weg.

Het egocentrisme van onze tijd

Maar is het niet goed om eens kritisch na te denken over wat er werkelijk toe doet? Ook zelfgerichte ambitie kan een vorm van hebzucht zijn, waar de mens helemaal niet gelukkig van wordt. Het huwelijk en het gezinsleven kan zowel door de man als door de vrouw opgeofferd worden op het altaar van de zelfgerichtheid. Onze cultuur is heel egocentrisch geworden.

Bijna iedereen vindt het heel normaal wanneer je gaat voor zo groot mogelijke winst, rijkdom, genot, geluk, invloed, status en aanzien voor jezelf. Maar het is een doodlopende weg. Veel van onze maatschappelijke problemen zijn de vrucht van het accepteren van deze excessieve nadruk op zelf, zelfliefde, jezelf zijn, voor jezelf leven, de beste versie van jezelf worden en voor jezelf ‘uit het leven halen wat eruit te halen is’. We worden doodgegooid met de nadruk op ‘zelf’. Ook het zoveel bezig zijn met je eigen seksualiteit, seksuele bevrediging en je eigen gender is een vorm van egocentrisme.

Het Bijbelse huwelijk

Wat de Bijbel leert over het ‘hoofd’-zijn van de man is niet egocentrisch van aard. Jezus is het voorbeeld. Hij heeft Zijn leven afgelegd voor de Gemeente, en zo behoort de man zijn leven in te zetten voor zijn vrouw, met zelfopofferende liefde. Zo het ‘hoofd’-zijn van de man bedoeld. Het onderdanig zijn van de vrouw is niet onderdrukkend van aard. Dat de Gemeente van Christus haar Heer dient en Hem gehoorzaamt is niet een vorm van onderdrukking, maar de weg tot leven, zaligheid en geluk.

Hoezo onderdrukking?

Dat vrouwen ook buitenshuis zich kunnen ontplooien door betaald werk te doen is een goede zaak. Zij kunnen daar anderen tot zegen zijn. Maar veel mooier dan maatschappelijke carrière is het gezins- en familieleven. Een getrouwde vrouw kan een enorme zegen zijn voor haar man, zoals de man een enorme zegen kan zijn voor haar. Als een vrouw kinderen krijgt is dat een buitengewoon voorrecht. De toewijding van de moeder aan de opvoeding van de kinderen is misschien wel het belangrijkste voor elke samenleving en voor de gezondheid van de komende generaties. Laten we vooral dát weer hoog in het vaandel dragen en hoogachten.

Mijn vrouw heeft, vanaf dat wij kinderen kregen, zich vooral toegewijd aan onze kinderen. Al bijna 30 jaar is ons huis een warm nest voor zowel onze kinderen als veel anderen. Er kwamen bij ons zoveel kinderen over de vloer, omdat zij er bijna altijd was. Mijn vrouw is mij in al die jaren in allerlei opzichten tot hulp en steun geweest, ook in mijn bediening. Toen onze kinderen groter werden, werd ze zorgvrijwilliger in het hospice bij ons in de straat. Hoezo onderdrukking? Ze vindt het heerlijk om te doen, ik zie haar stralen.

Je dienstbaar opstellen naar anderen, zoals Jezus leerde, is wat voldoening geeft en gelukkig maakt, en God verheerlijkt.