Geen enkel principe van het christelijk geloof is door onze Heere Jezus volmaakter getoond dan Zijn ‘belangeloze welwillendheid’. Laten we hier tegenover bedenken hoe volkomen bedorven de menselijke natuur is geworden.
Om vast te stellen, zoals de Bijbel dat duidelijk doet, dat de mensheid van oorsprong en totaal verdorven is, is niets anders nodig dan haar met elk kenmerk van haar oorspronkelijke nobelheid, zuiverheid en voortreffelijkheid volkomen bedorven af te schilderen!
De mensheid is de levende belichaming geworden, de handelende nabootsing, de vleeswording van gevallen eigenliefde; eigenliefde in de vorm van volledig egoïsme.
Het ‘ik’ centraal
Toen het oorspronkelijke centrum van de ziel door God verlaten was, heeft de mens zichzelf in het centrum geplaatst.
- De god die hij aanbad, was de vergoddelijking van zichzelf.
- De religie die hij aanhing, was de aanbidding van zichzelf.
- De krachten die hij cultiveerde, waren aan zichzelf gewijd.
- Zijn hele bestaan was één daad van dienstbaarheid en toewijding aan zichzelf.
Nadat de ziel door God verlaten was, kende hij geen andere god, kon hij nergens voldoening in vinden en erkende hij geen ander doel, dan zichzelf. Elk vermogen en elke gedachte, elke genegenheid en handeling was erop gericht om bij te dragen aan de wolk van wierook die als in één dichte kolom oprees voor dit kleine idool, het ZELF! Zelf de EERSTE. Zelf de LAATSTE. Zelf het ALLES!
En is dat niet zo? Ook vandaag nog? Het zelf is in een of andere vorm nog steeds de godheid van de natuurlijke mens! Egoïsme is nog steeds de universele zonde van onze natuur, die tot uiting komt in een of meer van zijn duizend aanpassingen en zijn eindeloze vormen. Ze streven allemaal naar rijkdom, ambitie, plezier, eer of bevrediging – en dat onder de ‘wet van egoïsme’. Het ‘eigen ik’ is het enige erkende principe en de enige werkzame oorzaak die het gedrag van de grote meerderheid van onze verdorven soort reguleert.
Bewezen door de praktijk
Deze aanklacht is zwaar; het beeld is donker; de zonde is verschrikkelijk. Dat moeten we toegeven. Maar het wordt bevestigd door dagelijkse waarnemingen en veelvuldige ervaringen, en door het getrouwe, onfeilbare Woord van God: ‘Alle mensen zoeken zichzelf!’
Wat, zo vragen wij, is al deze zelfverheerlijking, dit egoïsme, deze afgunst en jaloezie; deze poging om anderen te verdringen in achting, invloed en macht; deze verkwisting en liefde voor wereldse vertoon; deze gretige jacht op rijkdom; deze hebzucht en gierigheid; deze liefde voor gemak en luiheid; dit gierige liefdadigheidswerk; deze wrede, harteloze, verpletterende onderdrukking; deze toename in zinnelijkheid en misdaad? Wat, zo vragen wij ons af, is dit allemaal, en nog duizend keer meer, dan die ene weerzinwekkende, kankerachtige zonde van egoïsme die in het hart van de verdorvenheid bestaat en het dodelijke gif ervan door alle vezels van de menselijke samenleving stuurt!
Bron: The Sympathie of Christ, door Octavius Winslow (1808-1878).
