Leestijd: 3 minuten

Bijbels Beraad man/vrouw staat voor een Bijbelse visie op man-zijn, vrouw-zijn, huwelijk en seksualiteit. We voelen ons gedrongen tot doordenking en concretisering van wat Gods Woord ons te zeggen heeft op deze terreinen, ook als dat haaks staat op het denken van deze tijd. Naast een ‘profetisch geluid’ is er ook behoefte aan goede hulp voor hen die worstelen met de gebrokenheid van het leven, juist op het gebied van man-zijn, vrouw-zijn, huwelijk en seksualiteit.

Hulp bij genderdysforie

Een heel concrete vraag die we als Bijbels Beraad M/V geregeld krijgen is welke hulpverlener deskundige maar ook Bijbels gefundeerde hulpverlening kan bieden bij genderdysforie. Veelal zijn het ouders die met deze hulpvraag aankloppen als één van hun (jongvolwassen) kinderen duidelijk worstelt met genderproblematiek. Meer dan eens komen deze jongeren en (jong)volwassenen terecht bij therapeuten die al snel tot de conclusie komen dat een transitie de beste weg is. De ouders die elkaar ontmoeten binnen onze contactgroep TROOST kennen uit eigen ervaring veel van deze schrijnende verhalen.

Het roept bij mij een vraag op. Waar de therapeuten zijn die vast willen houden aan het Bijbelse spreken over gender, maar wel in staat zijn om deskundige hulp te bieden bij de indringende problematiek van genderdysforie, om het lijden te verminderen van hen die daarmee te maken hebben? Bijbels Beraad M/V zou graag een netwerk vormen van christelijke therapeuten die, staande op een Bijbels fundament, in staat zijn om deskundige hulp te bieden bij deze problematiek. Mocht u zo iemand zijn, of u weet een deskundige, dan ontvangen we daarvan graag bericht via [email protected]

Herders

Goede en Bijbelgetrouwe professionele hulpverlening is een groot goed. Laten we daar zuinig op zijn. Hulpverlening vervangt echter nooit het christelijke omzien naar elkaar. Die roeping heeft God allereerst gegeven aan Zijn gemeente. In zijn bekende boekje Een helpende hand klaagde ds. A. Elshout decennia geleden al dat de kerk haar ‘eerstgeboorterecht’ verkocht heeft aan de hulpverlening. Het is goed dat ambtsdragers in de gemeente weten waar hun grenzen liggen, niet de rol van een therapeut overnemen, en verwijzen naar professionele zorg. Maar evengoed mogen zij zich realiseren dat een hulpverleningstraject nooit de pastorale zorg vervangt. Het is nodig dat er in elke gemeente ambtsdragers en niet-ambtsdragers zijn die vormgeven aan het onderlinge hulpbetoon in de gemeente. In zekere zin is dat de taak van iedere christen. Binnen een gemeente kan het echter zeker nuttig zijn om bepaalde gemeenteleden speciaal met deze taak te belasten.

De Heere Jezus heeft het Zijn discipelen – en Zijn gemeente – opgedragen om te bidden om arbeiders in Zijn oogst. De oogst is wel groot; maar de arbeiders zijn weinige, bidt dan den Heere des oogstes, dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitstote (Matth. 9: 37, 38). Terecht betrekken we deze woorden vaak op het gebed om predikers van het Evangelie. Maar wie de context van deze woorden leest ziet dat het evengoed gaat over herders, die zorgdragen voor vermoeide en verstrooide schapen. Ook zij behoren tot de arbeiders in de wijngaard van de Heere.

Vrouwelijke gaven

Het is goed om in het licht van de onderlinge zorg binnen de gemeente de gaven van mannen én vrouwen binnen de gemeente te benutten. Er zijn situaties waarin pastorale zorg aan een vrouwelijk gemeentelid beter niet door een mannelijke ambtsdrager gedaan kan worden. Denk aan situaties van seksueel misbruik, seksuele problematiek, of huwelijksnoden. Soms is het dan beter dat een (jonge) vrouw daarbij begeleiding ontvangt van een andere vrouw uit de gemeente.

Dit is geen pleidooi om de ambten in de kerk open te stellen voor vrouwen. Het is wel een pleidooi om de vrouwelijke gaven in de gemeente te benutten. Daarnaast gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat niet elke mannelijke ambtsdrager een goede ‘herder’ is. Dat is beslist geen diskwalificatie, maar sommige mannen hebben van de Heere meer gaven gekregen voor Bijbels onderwijs en toerusting, dan voor pastorale zorg. Het is goed om dat eerlijk onder ogen te zien.

Dienares

De nieuwtestamenticus dr. J. van Bruggen brengt in zijn boek Ambten in de apostolische kerk de diacones ter sprake. Hij wijst erop dat Paulus in zijn brieven meermaals spreekt over vrouwen die een taak als dienares hadden in de gemeente. In 1 Tim. 5: 9 wordt gesproken over weduwen die een bepaalde dienst in de gemeente verrichten. In Romeinen 16: 1 wordt gesproken over Fébe, onze zuster die een dienares is in de gemeente die te Kenchreeën is. Verder noemt Paulus Priscilla en Aquila beiden mijn medewerkers in Christus (Rom. 16: 3).

In zijn boek werkt Van Bruggen uit dat de taak van diaconessen oud en beproefd is. Hij spreekt er zijn verbazing over uit dat we dit in de loop der eeuwen wat zijn kwijtgeraakt. Ook Johannes Calvijn in zijn Institutie en de kanttekeningen bij de Statenvertaling (bij 1 Tim. 5: 9) spreken met instemming over de taak van de diacones. Het gaat daarbij niet om een kerkelijk ambt, maar wel om een dienstbetoon als medewerkster in de gemeente van Christus. Het zou nuttig zijn als de (kerk)historische lijnen rond de diacones nog eens worden uitgewerkt. Wellicht kan één van de lectoren van Bijbels Beraad M/V ons daarmee dienen? Er zijn heel wat gemeenten waar deze situatie in feite al praktijk is. In andere gemeenten zou deze oude traditie wel eerherstel behoeven. Dat zou kunnen helpen om de onderlinge zorg in de gemeente te verdelen over mannelijke én vrouwelijke schouders.