De Academy Awards, ofwel de Oscars, is niet iets waar ik een nacht voor opblijf. De jaarlijkse uitreiking van filmprijzen in Hollywood geeft me de kriebels. De outfits, de speeches, allemaal letterlijk en figuurlijk ‘voor de bühne’. Maar waar wij wellicht vooral veel leegheid zien, ziet men zichzelf graag als onmisbare verhalenvertellers.
De film Anora ging er dit jaar met vijf prijzen vandoor, waaronder die van ‘Beste Film’. Ik hoef die film niet te zien, aangezien het gaat over een New Yorkse stripper. In deze film werkten regisseur Sean Baker en actrice Mikey Madison nauw samen met wat ze de ‘sekswerkers community’ noemen. De film werd dan ook aan hen opgedragen. In de woorden van de hoofdrolspeelster: “Ik wil de sekswerkers community eren en erkennen. Ik zal jullie blijven ondersteunen en aan jullie kant staan. Het was een eer om de vrouwen uit deze community te ontmoeten, dat was een van de hoogtepunten van deze geweldige ervaring.”
Lege woorden
Anora is al de vijfde film van regisseur Sean Baker die gaat over de seksindustrie. Hij is voor volledige legalisering. Hij ziet het als een baan, een carière zelfs. Iets wat respect verdient. Volgens hem gaat het om de autonomie van het lichaam van de prostituee. Vrouwen moeten zelf weten hoe ze hun geld willen verdienen. Door het vertellen van hun verhalen wil hij vooral het ‘oneerlijke stigma’ dat aan de seksindustrie kleeft, wegnemen. Dát is waar Hollywood voor applaudiseert.
Maar waar worden we nu gevraagd respect voor te hebben? Prostitutie is immers geen gewoon werk. Het gaat volledig in tegen Gods bedoelingen met seksualiteit. Hollywood gaat volstrekt voorbij aan het misbruik en geweld dat inherent is aan de seksindustrie. Het maakt vrouwen (en mannen) kapot. Zowel de prostituees als de mannen die seks kopen behoren we te respecteren als beelddragers van God, maar Zijn liefde dringt ons om hen te helpen uit deze afschuwelijke wereld te stappen. Het werk van bijvoorbeeld Het Scharlaken Koord en International Justice Mission verdient onze aandacht en steun.
Een van de dames uit de ‘community’ die meewerkte aan de film Anora zei in een interview met de BBC: “De seksindustrie is doortrokken van trauma. Het is een heel kwetsbare industrie. Je brengt jezelf elke keer in gevaar als je naar je werk gaat. Het is complex en doodvermoeiend werk.” De strippers die meewerkten aan de film werken nog steeds in deze industrie. Miranda bijvoorbeeld. Ze kijkt erg uit naar de Oscars. Ze kan het haast niet geloven dat ze daar naartoe mag. “Maar tegelijkertijd ben ik nu in de club met een man aan het onderhandelen over $20,-”. De mooie verhalen die Hollywood vertelt, blijken lege woorden. Met de afschuwelijke ervaringen van prostituees worden prijzen gewonnen, maar er wordt hen geen uitweg geboden.
Goed nieuws
De Bijbel biedt ons veel mooiere ‘verhalen’ over prostituees. We lezen dat Rachab door het geloof (Hebr 11:31) de verspieders verborg. Niet alleen werd ze gered toen Jericho veroverd werd, maar ze trouwde met een Israëliet en werd de moeder van Boaz. Samen met Ruth wordt ze in het geslachtsregister van de Heere Jezus genoemd. Onze Heere Jezus had veel meer dan ‘respect’ voor prostituees. Hij had hen lief en redde ze in Zijn genade. Dát is wat wij mogen doorgeven aan hen die leven in de verschrikkelijke hel die prostitutie heet. En dat zijn geen lege woorden.
