Stomverbaasd was ik, toen ik tussen de moederdagcadeautjes mokken zag staan met “Dog mum” (hondenmama) en “Cat mum (kattenmama)”. In Engeland wordt moederdag op de laatste zondag in maart gevierd en de winkels liggen vol met kussentjes, vazen, borden en andere prullaria voor mama of oma – of dus voor hondenmama’s. Even voor de duidelijkheid, dit zijn geen spullen voor je hond die net puppies heeft gekregen (daadwerkelijk een hondenmama). Nee, je koopt een ‘hondenmama’-mok voor een vrouw die haar hond of kat behandelt als haar kind. Daar is blijkbaar markt voor.

Eigenlijk had ik niet zo verbaasd hoeven zijn. Het past in een bredere trend. Laurens van der Tang schreef vorige week al hoe verward mensen zijn over het verschil tussen mens en dier. Het is niet ongewoon voor mensen om naar hun huisdieren te refereren alsof het kinderen zijn. In het straatbeeld zie je honden steeds vaker in kleding lopen. Zelfs de H&M verkoopt hondenkleding. Via het internet zie je ‘makeovers’ waarbij hele kamers worden ingericht voor de hond of kat. Er is zelfs een groeiende groep mensen die de voorkeur heeft om ‘ouders’ te worden van een huisdier in plaats van een kind.

Schattige ‘persoontjes’

Een artikel in Forbes beschrijft de beweegredenen van deze mensen. Huisdieren vergen minder aandacht, waardoor ze beter te combineren zijn met een druk sociaal leven en een carrière. Het is een manier om je vrijheid te behouden en toch invulling te geven aan het menselijk verlangen om te zorgen voor iets dat zwakker is dan jezelf. Een vrouw die Emma heet zegt: “We hebben alle vrijheid, maar hebben twee schattige, harige, kleine persoontjes die blij zijn om ons te zien als we thuis komen. Ik heb liever een blaffende hond dan een huilende baby.” Ze beschrijft de honden niet alleen als ‘persoontjes’, maar ziet ze ook als een gelijkwaardig alternatief voor een baby.

Vervagen

Huisdieren kunnen een waardevolle aanvulling op een gezin zijn. Ik ken veel mensen die ontzettend gehecht zijn aan hun hond of kat. Maar hoeveel je ook van je huisdier houdt, het is niet je kind en je bent niet zijn moeder. Kinderen zijn geschapen naar het beeld van God, zij hebben een ziel die eeuwig leeft. Honden of katten kunnen gezellig zijn om in huis te hebben, maar zijn géén beelddragers. Zij zijn geschapen “naar hun aard” (Gen.1). Het is schadelijkom die grens te vervagen.

Maar is het dan niet gewoon grappig om een puppy je ‘fur baby’ (baby met vacht) te noemen? Ach, als grapje kan het geen kwaad. Maar er zijn duidelijk mensen die het heel serieus nemen, en dan wordt het een leugen, en dat leidt nooit tot zegen. Denk aan de stellen die, door zichzelf hondenmama of -papa te noemen, de kinderzegen aan zich voorbij laten gaan. En verwachten ze dan ook dat hun ouders de honden zien als hun kleinkinderen? Verwacht een ‘hondenmama’ moederdagcadeautjes op zondag? De gevolgen van het vermenselijken van huisdieren zorgt voor meer verwarring dan je op het eerste gezicht zou denken.

Vermoedelijk verkopen de hondenmama mokken goed. Maar het is meegaan in een illusie. Opnieuw, je hond is niet je kind, en je bent niet zijn moeder.  

Willemien Gunnink-Janssen woont met haar gezin in Engeland. Haar man is predikant.