Leestijd: 3 minuten

Hoe gezond is de Nederlandse cultuur van verkering? Wie uit zijn westerse bubbel stapt en luistert naar christenen met een andere achtergrond, ontdekt dat wat wij doen elders in ieder geval niet als normaal gezien wordt.

Vorige week presenteerde Bijbels Beraad M/V het boekje ”Relatievorming” in de hal van de Tweede Kamer, waarbij SGP-voorman Chris Stoffer en bestuurslid van SGP-jongeren Joost Verschoor het eerste exemplaar van het boekje ”Relatievorming” werd overhandigd. 

Het is een thema met allerlei aspecten, van woningnood tot omgangsvormen. Daarover is een heel boekje vol te schrijven. Dat kunt u hierboven bestellen. Met dit commentaar wil ik slechts aandacht vragen voor twee, in mijn ogen, bedenkelijke aspecten van relatievorming die bij ons in Nederland als vanzelfsprekend gezien worden, namelijk: 1) de relatieve vrijblijvendheid van verkering. 2) Het gebrek aan betrokkenheid van de wederzijdse families bij het tot stand komen ervan.

Trouwen als doel

Verkering in Nederland kan al heel jong beginnen. Op de jeugdpagina van het Reformatorisch Dagblad, de precieze datum kon ik niet meer achterhalen, las ik een verhaal waarin met een aantal meisjes van lagere school leeftijd gesproken werd. Ze bleken allemaal een vaste vriend te hebben. Onwillekeurig moest ik denken aan de tekst uit Hooglied: “Ik bezweer u, gij dochteren van Jeruzalem, dat gij de liefde niet opwekt, noch wakker maakt, totdat het dezelve luste.” (8:4) Hoewel je ervan mag uitgaan dat het op die leeftijd allemaal vrij onschuldig toegaat, kan dat in de pubertijd snel veranderen. Bovendien hebben jeugdige verkeringen een normaliserende werking voor de overtuiging dat verkering iets vrijblijvends zou zijn.

Ga als je jong bent liever sporten of pony rijden. Onder oudere jongeren is het aangaan van verkering zonder uitzicht op huwelijk, vragen om problemen. Lange verkeringen en verlovingen blijken een toets die de meesten van ons niet kunnen doorstaan. In het buitenland wordt onderkend dat het slechts verstandig is om een relatie met iemand van het andere geslacht aan te gaan, als je de leeftijd en omstandigheden hebt om te kunnen trouwen.

Japan is daarvan een voorbeeld. Een Australische vriend van mij woont in Japan en is getrouwd met een Japans meisje. Dating en verkering zoals wij dat kennen, is totaal vreemd aan de cultuur daar. Een eerste kennismaking is gewoonlijk in groepsverband. De manier waarop je liefde toont is niet met een zoen of een knuffel, maar door subtiele non-verbale reacties. Public Display of Affection (openlijke liefdesbewijzen) wordt als aanstootgevend ervaren. Dat kan tot verwarring leiden als een westerse jongen omgang heeft met een Japans meisje. Niettemin, Japanners nemen verkering uiterst serieus. Het heeft daar niets vrijblijvends. Verkering heeft maar één doel, namelijk om te trouwen. Je neemt geen verkering als je dat niet op het oog hebt.

Ouders betrekken

Een tweede aspect waar buitenlandse culturen ons bij bepalen is dat het enorm belangrijk is om je familie te betrekken bij het aangaan van relaties. Het is in landen als Japan heel belangrijk dat de voorgenomen relatie de goedkeuring van de wederzijdse ouders wegdraagt. In Japan raakt dat ook de grootouders. Voor een Japanse jongen is het belangrijker wat zijn opa van hem denkt dan wat zijn klasgenoten van hem zeggen.

Ook in andere oosterse landen is de rol van de ouders erg belangrijk. Denk bijvoorbeeld aan de dating apps in India. Er is een groot aantal dating apps die speciaal ontworpen zijn voor de Indische markt. Het bijzondere is dat die apps niet ontworpen zijn voor jongens en meisjes, maar voor ouders! Ze helpen vaders en moeders om een passende partner voor hun zoon of dochter te vinden. Net als in Japan is het in India belangrijk dat de families en achtergronden bij elkaar passen.  Ouders hebben daar dikwijls meer zicht op dan kinderen.

Landen als India en Japan houden ons een spiegel voor bij het onderwerp verkering. Daarom is het bijzonder waardevol dat christenen met een buitenlandse achtergrond betrokken zijn bij Bijbels Beraad M/V.  Regelmatig spreken buitenlandse christenen hun schok uit over wat wij als christenen in Nederland op het gebied van kleding en verkering normaal zijn gaan vinden. Ze vertegenwoordigen daarbij een oudere en beproefde cultuur die we in de Bijbel tegenkomen, en in onze eigen vaderlandse geschiedenis. Dat heeft een ontdekkende werking voor onze tijd.

Het Grote Gebod

In hoeverre zijn we bij relatievorming vooral zelfgericht en emotioneel gedreven bezig? In hoeverre is ook onze gezindte gevallen voor de normativiteit van romantische liefde die zich weinig stoort aan praktische overwegingen? Overleggen we met onze ouders bij het ‘nemen’ van verkering, of zijn papa en mama toeschouwers geworden die we achteraf informeren?

Ons antwoord op deze vragen zegt veel over ons individualisme en onze gezinsverhoudingen. Ook buitenlandse culturen zijn niet volmaakt. Japan en India hebben hun eigen problemen. Niettemin bepalen ze ons bij twee belangrijke zaken die in Nederland verkeerd zijn gelopen. In de Bijbel staan bij relaties niet wijzelf, maar de naaste centraal. Daarom: ga nooit vrijblijvend om met de diepste gevoelens van iemand waarmee je verkering aangaat. En: betrek je ouders voordat het serieus wordt. Bovenal, betrek de Heere: “aangaande mij, en mijn huis, wij zullen den HEERE dienen!” (Joz.24:15). Respect voor God en de naaste. Het Grote Gebod (Matt 22:36-40). Er is geen terrein waarop dit meer tot uitdrukking komt dan in relatievorming.

---

Gepubliceerd: 10-04-2025