In het eerste deel van de samenvattende recensie zijn verschillende mythes rond het huwelijk ontkracht. In dit artikel bespreken we het tweede deel van Wilcox’ boek. Hieruit blijkt opnieuw dat het gezin de hoeksteen is van de samenleving.
Hfd. 6 Het ‘eerst zorgen voor jezelf’ is een recept voor echtelijke mislukking.
In hoofdstuk 6 laat Wilcox zien dat er eigenlijk maar één weg is naar een stabiel en gelukkig huwelijk. Maar al te vaak, wanneer onze heersende klasse advies geeft over het huwelijk en het gezinsleven van vandaag, komen ze met een filosofie om het huwelijk in Duke-stijl te promoten. Hun basisidee is: “Zorg goed voor jezelf. Zorg ervoor dat je tijd voor jezelf hebt, een persoonlijke hobby en de mogelijkheid om je eigen professionele ambities op de eerste plaats te zetten. Zorg ervoor dat je je individualiteit niet verliest. Zorg er in één woord voor dat het “ik” vóór het “wij” komt van je huwelijk en gezinsleven. Dit is de luide en duidelijke boodschap die maar al te vaak verkondigd wordt door de journalisten, academici en professionals die het voor het zeggen hebben in onze cultuur”. Het ingeslopen feminisme in het huwelijk zegt dat ieder zijn eigen individualiteit en eigen bankrekening moet bewaken.
Het gedegen onderzoek van Wilcox toont juist het tegenovergestelde aan. Als je je huwelijk, je echtgenoot en je gezin als eerste prioriteit beschouwt en bereid bent om er offers voor te brengen, dan voedt dit een leven-gevende cyclus in het huwelijksleven. Het blijkt zelfs dat vrijgevigheid in je eigen huwelijk een betere voorspeller is van de kwaliteit van je eigen huwelijk dan hoe vrijgevig je echtgeno(o)t(e) is. Met jouw opofferingsgezindheid geeft je het belangrijke signaal af aan je echtgenoot of echtgenote dat hij of zij jouw prioriteit heeft. Onderzoek van Stanley en zijn collega’s wijst uit dat “opofferingsgedrag een zeer opvallend symbool van toewijding tussen partners is, die leidt tot meer vertrouwen en wederzijdse opoffering, wat uiteindelijk leidt tot een grotere relatiekwaliteit.” Het is dus geen wonder dat opofferingsgezinde koppels beter af zijn.
Hfd.7 De ouderschapsval: zijn kinderen een last?
Vaak wordt gedacht of gezegd dat het krijgen van kinderen het leven en het huwelijk ellendig maakt. Wilcox bestrijdt deze opvatting. Hij zegt: achter deze duistere opvatting “ouderschap is een val”, gaan drie alomtegenwoordige culturele krachten schuil: individualisme, hedonisme en werklust. Kinderen stellen immers een heleboel eisen aan ouders die onze individuele vrijheid beperken, en dwingen ons om volwassen te worden. Brad Wilcox toont aan dat deze opvatting erg kortzichtig is. Het gaat niet alleen maar om het geluk hier en nu te zoeken, zonder te denken aan de jaren die komen als ze ouder worden. “Wie zorgt er dan voor hen…? Hun kinderen in ieder geval niet”.
Hfd.8 Het huwelijk als bescherming tegen de Sirenen
In hoofdstuk laat de schrijver zien hoe je vandaag de dag een veilige koers kunt varen om het huwelijksleven tot een goed en gelukkig eind te brengen. Wilcox gebruikt hier een mooi en passend voorbeeld uit de Griekse mythologie:
In de Griekse mythologie waren Sirenen mooie zeenimfen die zeelieden van hun geplande koers afleidden met hun aantrekkelijke verschijning en betoverende liederen. Elke zeeman die voor hun charmes bezweek, strandde op hun eiland, waar ze nooit meer iets van zouden horen. Het eiland van de Sirenen, zo vertelt de Odyssee van Homerus, was een macaber gezicht: stapels botten, met het vlees van recente slachtoffers die lagen te rotten in de open lucht.
Om zichzelf tegen de charmes van de Sirenen te beschermen, liet Odysseus zijn bemanning zijn lichaam aan de mast van zijn schip vastbinden voordat hij langs hun eiland voer.
Toen ze voorbij voeren, was het lied van de Sirenen verleidelijker dan alles wat hij in zijn leven was tegengekomen: “Beroemde Odysseus, grote glorie van Achaea, nader en breng je schip tot rust en luister naar onze stemmen.
Geen man roeit in zijn donkere schip langs dit eiland zonder het honingzoete geluid van onze lippen te horen. Hij geniet ervan en gaat als een wijzer man zijn weg.” Overweldigd door de kracht van het lied en de schoonheid van de Sirenen, spande Odysseus zich in om zich van zijn boeien te bevrijden. Onverschillig voor de gevolgen, verlangde hij ernaar om van koers te veranderen en deze verleidelijke wezens te achtervolgen.
Maar zijn medezeilers weigerden hem vrij te laten. Uiteindelijk kwam het schip van Odysseus buiten bereik en buiten gevaar. Hij had een catastrofale verleiding vermeden die zijn hele bemanning zou hebben vernietigd en hij was vrij om zijn reis naar huis, zijn vrouw en zijn gezin voort te zetten.
Dit is een voorbeeld van de poging van één man om dramatische acties te ondernemen om zijn toekomstige zelf te beschermen tegen een roekeloze keuze op dat moment – met de Sirenen in zee gaan – die tot een rampzalige bestemming zou hebben geleid. Een van de belangrijkste functies van een gezonde cultuur is het opbouwen van instellingen, normen en gewoonten die ons op dezelfde manier beschermen tegen de verschillende Sirenenliederen die we in ons leven tegenkomen.
Volgens Wilcox is het huwelijk is zo’n instituut – dat in alle culturen en sinds mensenheugenis bestaat – dat ontworpen is om “je toekomstige acties in te perken, zodat je plannen voor de lange termijn kunt maken die grote gevolgen hebben voor andere mensen – je echtgenoot, maar ook je toekomstige kinderen – zonder dat zij zich voortdurend zorgen hoeven te maken dat je wegloopt naar elke sirene die je hoort”, in de woorden van psychiater Scott Alexander. Het huwelijk functioneert zowel als een symbool en als middel om je toewijding aan je geliefde uit te leven; en als publiek gevierde overeenkomst wordt het als zodanig erkend door jou, je echtgenoot, je familie en je vrienden.
Hier geeft de schrijver duidelijk aan dat het huwelijk, wat in vele ogen oubollig en achterhaald is, juist bescherming en veiligheid biedt.
Hfd.9 Heldere rolpatronen zorgen voor goede huwelijken
Volgens Wilcox zijn er voor een gezond huwelijk duidelijke rolpatronen nodig. Die functioneren als een goede omheining.
Sinds de tweede feministische golf van de jaren ’60 en ’70 is ons door veel progressieven verteld dat wat de vrouw van vandaag echt gelukkig maakt een soort fifty-fifty gelijkheid is. Hierbij verdelen man en vrouw betaald werk, de zorg voor kinderen en het huishouden op ongeveer gelijke basis. Nu leven we in het kielzog van de derde feministische golf. We krijgen steeds de boodschap dat een meer “vloeiende” benadering van rolpatronen ook de juiste weg kan zijn. Het kan dus ook prima dat zij werkt en hij thuisblijft.
Brad Wilcox noemt dit “blanco lei feminisme” in dit hoofdstuk. Hij laat zien wat er op moment in de samenleving speelt met betrekking tot deze derde golf met voorbeelden van diverse personen die daarin geloven. Tegelijkertijd laat hij met onderzoeken en positieve voorbeelden zien dat zij, die dit voorstaan, de plank behoorlijk misslaan. Vrouwen zoeken een man die voorziet (broodwinning), beschermt en aandacht voor hen heeft. Waarbij het laatste aspect het belangrijkste is.
Hfd. 10 IN GOD WE TRUST. Hoe religie je huwelijk helpt, niet schaadt
Het christelijk huwelijk heeft de wind tegen. Het wordt volgens Wilcox via diverse media behoorlijk aangevallen en zelfs in diskrediet gebracht. In dit hoofdstuk laat hij op gedegen wijze zien dat christelijke huwelijken het tegenovergestelde bewijzen. Een zekere Chotiner beweert zelfs het volgende: “Pornografie leidt tot depressie en ongelukkigheid, en het ontwricht huwelijken en gemeenschappen” in de evangelische protestantse subcultuur.
Het volgende citaat van Wilcox laat de kern van zijn denken over de plaats van religie in het huwelijk zien: Religie is “over het algemeen een goede kracht als het gaat om de kwaliteit en stabiliteit van het huwelijksleven, de tevredenheid van mannen en vrouwen over hun leven en het welzijn van kinderen. Onderzoek vertelt ons dat Amerikaanse mannen en vrouwen die regelmatig naar een kerk, synagoge, tempel of moskee gaan significant gelukkiger zijn in hun huwelijk, minder kans hebben om te scheiden en meer tevreden zijn met hun leven – en hun kinderen hebben een grotere kans om het goed te hebben”.
Hfd.11: Verweesd. Hoe onze politieke klasse het gezin in de steek laat.
In hoofdstuk 11 gaat de schrijver in op de vele lege en valse beloftes die ons voorgeschoteld zijn door politici, beleidsmakers en influencers. Zij willen ons wijs maken dat je met het aangaan van een gezond huwelijk eerder geremd wordt in je persoonlijke carrière, ontwikkeling en behoeften. Ook het beleid is er (inclusief financiële effecten) op ingericht. Volgens Wilcox is dit beleid echt slecht. Meer mannen zijn werkloos, minder jongens maken hun opleiding af en meer gezinnen hebben moeite financieel rond te komen. De beloften van persoonlijk geluk worden niet waargemaakt. De leidende klasse is in haar eigen bubbel gaan geloven en heeft ons als wezen achtergelaten… In dit hoofdstuk geeft hij hierover zijn visie weer.
Conclusie
De schrijver sluit dit boek af met stevige conclusies. Een goed huwelijk is gebaseerd op wederzijdse trouw, inzet en het ontvangen en opvoeden van kinderen. Dat leidt uiteindelijk tot een dieper persoonlijk levensgeluk, stabiele gezinnen en een sterkere samenleving.
Als christenen, als kerk van de Heere Jezus Christus, hebben we de tijdsgeest tegen. Daarom zullen we een krachtig geluid moeten laten horen. Of, misschien beter gezegd, door onze huwelijken en gezinnen laten zien hoe kostbaar het huwelijk is. Hiervoor zullen we tegen de stroom in moeten roeien.
Het is een goed en leesbaar boek. Het bevat veel persoonlijke voorbeelden, zowel van conservatieven als progressieven. Daarnaast onderbouwt de schrijver zijn betoog d.m.v. voetnoten met allerlei statistische gegevens uit diverse onderzoeken. Dit boek is geschreven vanuit een Amerikaans perspectief en geënt is op de situatie aldaar. De Amerikaanse onderzoeksgegevens gaan ook over minderheidsgroeperingen, zoals de Aziatische en Latijnse bevolkingsgroepen. Hierin wijkt Nederland sterk af van Amerika, omdat onze migranten uit andere delen van de wereld komen. Toch zullen de argumenten vóór het huwelijk bij ons niet anders zijn. De Schepper en Insteller van het huwelijk is dezelfde God.
De ons inmiddels bekende Carl R. Trueman vindt het volgende van dit boek: “Ik ben nooit overtuigd geweest van de bewering dat het huwelijk een privéaangelegenheid is; iets waar noch de burgerlijke autoriteiten noch de gemeenschap zich mee moet bemoeien. Ik heb echter nooit goed geweten hoe ik dit op het publieke plein moest verwoorden. Nu weet ik dat wel, want in dit boek zet Brad Wilcox zowel het filosofische belang van het huwelijk voor een gezonde samenleving uiteen, als de gegevens die zijn beweringen ondersteunen. Dit is een prachtige behandeling van wat het huwelijk is. Het laat zien welke houdingen en praktijken kenmerkend zijn voor een gezond huwelijk. Dit is allemaal gebaseerd op de werkelijke sociale realiteit. Een aanrader voor iedereen die gelooft in het belang van het huwelijk, maar wil dat deze overtuigingen geworteld zijn in meer dan alleen subjectieve persoonlijke intuïties.”
Get Married: why Americans must defy the elites, forge strong families and save civilization.
Auteur: Brad Wilcox, senior onderzoeker bij het Institute for Family Studies.
320 pagina’s. Prijs: $32,-. Bestellen kan via Harpercollins.com.
