Tijdens de appelavond in Veenendaal (3 apr. 2024) konden niet alle vragen beantwoord worden. Op onderstaande vragen hebben we schriftelijk een antwoord geformuleerd.
Opvoeding en maatschappij
Hoe moet je met deze situatie omgaan als juf zijnde? Hoe geef je kinderen goede, christelijke handvaten? Ik merk dat er op veel behoudende scholen vrijwel niet over wordt gesproken. Hoe bereid je dan toch de kinderen voor op deze maatschappij?
Dat is naïef en dan schieten we tekort in onze zorgplicht naar onze kinderen toe. Juist nu in deze tijd hebben kinderen het nodig om een helder, duidelijk kader mee te krijgen. Wie moeten dat anders doen dan ouders en opvoeders? Reformatorische Oudervereniging (ROV) probeert daarin een rol te spelen door mooie folders over homoseksualiteit en gender voor ouders beschikbaar te stellen. Het is zo belangrijk dat kinderen weten wat Gods plan met m/v en seksualiteit. Ook hiervoor geldt: leert de jongeman de eerste beginselen naar de eis zijns wegs (Spr. 22), dus naar het bevattingsvermogen van het kind.
Hoe kunnen we kinderen weerbaar maken in deze gebroken wereld waar een nieuw normaal is ontstaan?
Dat vereist een open cultuur in het gezin waarin dingen bespreekbaar zijn. Kinderen komen thuis met ervaringen en verhalen, horen in het nieuws en social media dingen die ze niet begrijpen. Dat biedt aanknopingspunten voor een gesprek. Ook kunt u proactief met hen daar over spreken, door bijv. enkele Schriftgedeelten aan tafel of bij het slapen gaan met ze te lezen en daarop te reflecteren. U zou ook zelf wat kunnen voorlezen, het boekje ‘Een prachtig plan’ van Mirjam Both biedt hiervoor een mooie handreiking, https://hartvoorhetgezin.nl/opvoeding/boeken-en-dvds/een-prachtig-plan/ Naast gesprek is gebed wezenlijk, dat de waarheid van God ingang mag vinden in hun harten en daar vrucht mag dragen.
Hoe kunnen we met onze christelijke identiteit werkzaam zijn op een (open) christelijke school? Waar er veel diversiteit is qua levensvisies. Waar Bijbelvertellingen wel zijn toegestaan, maar waar het niet over het goed en kwaad mag gaan.
Openbare en (open) christelijke scholen vragen steeds vaker om uw eigen Bijbelse visie te verzwijgen. Toch hebt u als opvoeder een taak om een gids voor kinderen te zijn. Dit vraagt veel wijsheid en voorzichtigheid. Hier zijn geen makkelijke antwoorden voor. Als je niet de ruimte hebt om te zeggen wat goed en kwaad is, kun je nog wel hardop denkend met kinderen bespreken hoe je zelf op basis van de Bijbel tot een bepaalde afweging komt. Hiermee neem je geen standpunt in die voor iedereen geldt, maar laat je zien hoe je hierin zelf voor Gods aangezicht wil leven. Uiteindelijk is jouw voorbeeld voor leerlingen van groter waarde dan jouw standpunten.
Het kan zijn dat je op deze werkwijze wordt aangesproken. Gods Woord spoort ons aan om altijd bereid te zijn om ons te verantwoorden. Dit is moeilijk, maar daarin mag ook Gods hulp verwacht worden. Lees ter bemoediging bijvoorbeeld dit interview.
Hoe gaan we om (in een professionele setting) met een man die als vrouw aangesproken wil worden of andersom? En als een jongen in je familie zijn naam verandert in een meisjesnaam kun je daar dan in meegaan? En zo niet met welk argument?
Dit zijn altijd moeilijke kwesties, omdat je mensen ‘pijn’ doet, of omdat zij zich beledigd voelen. Toch is het meegaan in die wens een toegeven aan de leugen. Leugens kunnen slechts overwonnen worden door waarheid te spreken. Lees hier en hier artikelen die er wat dieper op ingaan. Ook Laura Perry (Een transgender komt thuis) is achteraf blij dat haar ouders haar altijd ‘Laura’ zijn blijven noemen.
Als (christelijke) ondernemers kun je behoorlijk in het nauw komen met sollicitaties, verlofaanvragen etc. In het verleden is gebleken dat het MKB best invloed op landelijk beleid kan hebben…. Is het wenselijk dat er een platform komt waar gelijkgestemden een ‘vuist’ kunnen maken tegen overheid/beleid?
Het kan goed zijn als een reformatorisch ondernemersplatform zich daarover buigt. Onlangs heb ik daar gesproken en hebben we daar samen over gediscussieerd, dus de thematiek is bekend. Mogelijk zou de RMU hier een rol in kunnen spelen. Wat betreft de juridische kant van de zaak zijn er regelmatig overleggen tussen christelijke juristen, dus die expertise is er zeker wel. In een dergelijk geval zou er ook contact op genomen kunnen worden met Bijbels Beraad MV voor advies.
Genderideologie
Hoe kijken jullie aan tegen de WEF/nieuwe wereldorde?
Deze vraag is niet in een paar zinnen te beantwoorden. De niet-democratische aanpak waarop een ideologische wereldvisie wordt opgedrongen, baart ons veel zorgen. Dit zien we bijvoorbeeld ook met de plaats die de duurzame ontwikkelingsdoelen innemen in het politieke besluitvormingsproces. Lees er hier meer over.
Hoe verklaart u dat, zoals Truman dat ook zegt, de ruimte van individuele vrijheid, gevoel en identiteit, steeds belangrijker wordt voor een groot deel van Nederland en daarmee de tolerantie voor de christelijke vrijheid, ruimte en identiteit juist afneemt? Is dat enkel te verklaren met ‘ik’ versus God?
Het valt te vrezen dat dat wel de kern is, ja. Als er geen vreze Gods voor onze ogen is, zijn we zelf norm en maatstaf van alle dingen. Het individualisme dat alle ruimte vraagt voor zichzelf, laat weinig ruimte over voor anderen, vooral voor meningen die afwijken van het eigen standpunt.
Ds. Klaassen geeft aan dat in onze tijd het sterke individualisme aanwezig is, je moet kunnen zijn wie je bent. Het lijkt wel of die vrijheid alleen geld voor degenen die met de revolutie meegaan. Als wij vanuit onze christelijke identiteit hier niet in mee willen, worden we al gauw aangezien als anti homo, anti Gender etc. Hoe moeten we hier mee omgaan?
Het is duidelijk dat het gelijkheidsbeginsel het vrijheidsbeginsel aantast. Het recht om jezelf te zijn, leidt tot aantasting van rechten van anderen. Het is daarom van groot belang dat we onderstrepen dat christenen een wettelijk recht hebben op hun godsdienstige overtuigingen, ook als deze schuren met de meerderheid van de samenleving. Al staat dit onder druk, de rechter erkent dit nog steeds (zie de uitspraak rond ds. Kort).
Gelijk of Gelijkwaardig? We moeten toch Gelijkwaardig behandeld worden? De arme en rijke? Hoe moeten we dat zien?
Mensen zijn gelijkwaardig, want allen zijn geschapen naar Gods beeld. Maar gelijkwaardig is niet hetzelfde (gelijk). Mannen zijn geen vrouwen en andersom. Onze cultuur vindt gelijkwaardig al snel hetzelfde als gelijk. Vrouwen moeten hetzelfde (kunnen) doen als mannen. Dat is erg krampachtig.
Kerk en godsdienst
Het gebed is een krachtig wapen. Veel christenen wereldwijd kennen regelmatige gebedsbijeenkomsten. Ligt hier niet een taak binnen onze gezindte? Wordt het gemis hiervan als nood gevoeld?
Voor deze vraag zullen we allemaal in de spiegel moeten kijken. Voel ik en voelt u de nood van de tijd? Dan zult u erover spreken met anderen. Ook binnen onze gezindte zijn mensen die elkaar opzoeken om samen de nood van de tijd voor de Heere neer te leggen. Doet u mee?
Kan het zijn dat de kerken teveel meegegaan zijn in het individualisme en daarmee ook de pastorale verantwoordelijkheid (die elk gemeentelid heeft) voor de ander die ‘anders’ is, behoorlijk is verdwenen?
Jazeker. In veel (grote) gemeenten kennen gemeenteleden elkaar onvoldoende en spreken elkaar nauwelijks. De verantwoordelijkheid die we voor elkaar hebben, zeker voor de zwakke en kwetsbare, raakt zo ondergesneeuwd. Eenzame, rouw dragende of anders geaarde/gerichte gemeenteleden hebben juist steun, begrip en een netwerk nodig. Dat hoeft niet moeilijk te zijn: op de koffie vragen, mee laten eten etc.
Helaas viert ook in de kerk veelal het individualisme hoogtij. Hoe verhoudt zich dat onze opdracht tot: “En laat ons op elkander acht nemen, tot opscherping der liefde en der goede werken;?” Hebr 10:25
Het individualisme gaat ook ons niet voorbij. Iedereen is druk met zijn eigen leven. Het blijkt er ook uit dat we het moeilijk vinden om elkaar aan te spreken en echt met elkaar in contact te komen. Hoe hiermee om te gaan? In dit recente artikel betogen we de noodzaak om kleine gemeenschappen te vormen. Hiervoor is het nodig dat een ouder thuis is om alle leden van de gemeenschap te ontvangen en met elkaar te verbinden. Deze ‘gemeenschapsouder’ onderhoudt ook contacten met andere gezinnen, biedt een luisterend oor en kookt een pannetje soep en kan zo de ander dienen en opscherpen. Het is bemoedigend om te zien dat mensen (veelal vrouwen) elkaar opzoeken om samen Bijbelstudie te doen. Iedereen kan zo om zich heen kijken en zich afvragen: “voor wie kan ik een naaste zijn?”, n.a.v. Lukas 10:25-37.
Ik ben gauw geneigd om te zeggen dat mensen ‘normaal’ moeten doen. Een stier doet het met een koe. Niet met een stier. De natuur vertelt ons toch al hoe het werkt in de natuur? Ik zou soms willen zeggen, ‘word toch wakker’? Hoe vind ik de juiste woorden om iemand te vertellen dat God het anders bedoeld heeft dan hoe de wereld zich gedraagt?
Zeker kunnen we ons soms beroepen op de natuur. Bijvoorbeeld: al gaat een vrouw in transitie, zodra ze stopt met het slikken van hormonen, keert haar cyclus terug, al ziet ze eruit als een man. De natuur laat zich niet onderdrukken. Maar het beroep op de natuur gaat niet altijd op. Sommige dieren eten hun jongen op, dat is geen navolgenswaardig voorbeeld. Maar er is zeker een congruentie tussen Gods wil en de schepping/biologie en dat is juist vandaag de dag belangrijk om te onderstrepen.
Pastoraal
Bent u bekend met de pastorale kwestie rondom Ds. Alister Begg? Zo ja, wat is uw visie op zijn advies aan de oudere dame in zijn gemeente en zijn verdediging ervan, ook na de ophef die hierover ontstaan is? Wat kunnen wij hiervan leren of juist niet?
Ja, de geschiedenis is me bekend. Het is een goedbedoeld, maar wat naïef besluit. Als je als christen niet achter een huwelijk kunt staan, moet je er ook niet naar toegaan. Dat doet pijn, zeker als het een geliefde betreft, maar God en Zijn waarheid dienen dan toch zwaarder te wegen.
Stel je voor: Mijn zoon/dochter hoopt te gaan trouwen met iemand van hetzelfde geslacht. In hoeverre ga je mee naar de bruiloft?
Het lijkt me raadzaam dat niet te doen, zoals ds. De Boer al zei. Vanouds is het zo dat aanwezigen bij een huwelijk de rol van getuigen hebben. Je aanwezigheid impliceert dat je het eens bent met dit huwelijk. Als je dat niet kunt, moet je er ook niet zijn. Dat geldt overigens net zo goed voor andere huwelijken waar Bijbels gezien geen grond voor is (hertrouw na een onterechte scheiding bijvoorbeeld).
Mag een reformatorisch, niet praktiserende ‘homo’-organist gevraagd worden voor een benefiet concert ten bate van de kerk? Of liever niet?
Zeker. Laten we christenen met een homoseksuele gerichtheid niet stigmatiseren door hen uit te sluiten. Ze hebben het vaak moeilijk genoeg en hebben onze steun hard nodig. Uiteraard ligt het anders als het over een openlijk homoseksueel levende artiest zou gaan.
