Onlangs stond in de nieuwsbrief van Cvandaag een artikel waarin werd gesteld dat mensen die geloven dat er slechts ‘twee smaken’ zijn, namelijk man of vrouw, in een theoretische schijnwereld leven. Ik voelde me aangesproken. Ik ben namelijk ook zo iemand.
Volgens de schrijver ontken je daarmee het bestaan van intersekse en transgender personen. “God schiep licht en duister, maar er is ook schemer. God schiep man en vrouw, maar er zijn ook intersekse en transgender personen. Tussen man en vrouw is een grijs gebied”, aldus de schrijver.
Interseksualiteit
Dit is een veelgebruikt argument in de discussie rond transgenderisme. Sommige mensen hebben een intersekse aandoening: een afwijkende ontwikkeling van de geslachtsorganen. Soms leidt dat tot onduidelijkheid bij de geboorte: is dit een jongetje of een meisje? Zie je wel, wordt er dan gezegd, er is een grijs gebied tussen man en vrouw. Onze geslachtsorganen geven blijkbaar niet altijd de doorslag. Mensen waarvan het beleefde geslacht niet overeenkomt met het lichamelijke geslacht moeten dus behandeld worden op basis van welk geslacht ze zich voelen.
Snijdt dit argument hout? Nee, interseksualiteit is een verzamelterm voor allerlei zeldzame lichamelijke aandoeningen, die kunnen leiden tot allerlei lichamelijke problemen, zoals onder andere onvruchtbaarheid. Dit bewijst niet dat er ‘meer smaken’ dan man en vrouw zijn1. Het is de uitzondering die de regel bevestigt. Daarbij past de Bijbelse term eunuch, en bijbehorende ontferming.
Genderdysforie
Iemand die worstelt met transgender gevoelens heeft doorgaans een gezond lichaam. Zij lijden aan genderdysforie: “een gevoel van onvrede (dysforie) met het geboortegeslacht”. Er is sprake van een heel sterk gevoel dat men ‘in het verkeerde lichaam is geboren’. De vraag is, wat maakt je man of vrouw, zijn dat je gevoelens en gedachten? Of is dat je lichaam? Je hoeft geen christen te zijn voor de overtuiging dat onze lichamelijkheid leidend is. Miriam Grossman, kinderpsychiater, schrijft: “man of vrouw begint bij conceptie en is permanent… Ik dring er bij ouders op aan om bij deze biologische realiteit te blijven.”2
Tegen iemand met anorexia zeggen we niet: ‘Inderdaad, je moet meer afvallen’. Tegen iemand in een zware depressie zeggen we niet: ‘Inderdaad, het zou beter zijn als je er niet meer bent’. Waarom zeggen we dan tegen iemand met genderdysforie dat zijn gevoel juist is? We passen het lichaam aan om zo dicht mogelijk bij het beleefde geslacht te komen. We onderwerpen deze persoon aan een levenslang medisch traject. Daarnaast wordt deze persoon elke keer bij het nemen van de hormonen eraan herinnerd dat hij/zij niet écht dat beleefde geslacht heeft. Het is een toneelstuk waaraan de hele buitenwereld mee moet doen.
Liefde en waarheid kunnen we Bijbels gezien niet van elkaar loskoppelen (Ef. 4:15). Een man wordt nu eenmaal nooit een vrouw en vice versa, alle operaties en hormonen ten spijt. Is het niet wreed om mensen in hun verwardheid en onvrede – in hun schijnwereld – te bevestigen?
- “It is claimed that the experience of intersex people proves that we are not all made male or female. A tiny number of infants do suffer from hormonal or genetic disorders which affect sexual development. When they are born, their external genitalia may be of ambiguous appearance. But the birth of an intersex child occurs fewer than one out of every 5000 births. We need to see this in the context of a fallen world, where there are numerous different anomalies in development, which all need to be treated with as much medical skill and compassion as possible…Tragic and rare exceptions should not be hi-jacked by radicals to cast doubt on God’s creation design of male and female…The great majority of intersex people are happy to accept a gender assignment of male or female – they are not campaigning for a genderless society, or to see themselves as a ‘third gender class’.” Sharon James, Gods Design for Women, blz. 86,EPbooks 2019.
- Mirian Grossman, Lost in Transnation, blz. Xxii, Skyhorse 2023.
