Terwijl ik in de wachtkamer van de huisarts zat met onze jongste, moest ik denken aan een social media bericht dat ik ooit eens las. Een vrouwelijke arts vroeg zich af waarom het kinderdagverblijf altijd haar belde en niet haar man, wanneer de kinderen ziek waren en opgehaald moesten worden. Zij was toch ook aan het werk? Seksistisch! Zittend in de wachtkamer dacht ik bij mezelf: ‘Ik denk dat ik weet waarom: waarschijnlijk vroeg je zieke kind naar mama.’
Waarom ik dat denk? Onlangs waren al onze vier kinderen ziek. En hoewel mijn man vanuit huis werkt en heel zorgzaam is, als de kinderen zich niet lekker voelen, dan móet het mama zijn. Dit is tussen mijn man en mij al langer een bron van vermaak. Al van jongs af aan is mama voor het troosten en papa voor het spelen. Samen voetballen? Een spelletje spelen? Stoeien? Papa! Gevallen en een zere knie? Bloed? Mama! Zelfs als ze vallen, terwijl ze buiten met papa aan het voetballen zijn, rennen ze papa voorbij op zoek naar de magische kus van mama.
Niet hetzelfde
Mama’s en papa’s zijn niet hetzelfde. Ds. Klaassen beschrijft dat mannen leidinggeven, initiatief nemen en beschermen. Vooral dat laatste voelen kinderen haarfijn aan. Onlangs zat een van de kinderen opgesloten in de slaapkamer. De deurklink werkte niet meer, het mechanisme aan de binnenkant was kapot. De deur zat dicht en ze kon er niet meer uit. Ik was op dat moment beneden en de andere kinderen kwamen me in paniek ophalen. Boven aangekomen zag ik al snel dat ik de deur op geen enkele mogelijkheid open kon maken. Mijn man was op dat moment bij de wekelijkse prayer meeting die, “praise God!”, bij gemeenteleden verderop in de straat gehouden werd. Onze oudste wist direct wat er moest gebeuren: “mama, zal ik papa ophalen?” En zo werd papa uit de prayer meeting geplukt om – heel stoer – de deur in te trappen. De dochter was bevrijd en papa was een held.
Mannen en vrouwen, vaders en moeders, zijn niet hetzelfde. Ze spelen een even belangrijke rol in de ontwikkeling van kinderen, niet omdat ze hetzelfde zijn, maar juist omdat ze verschillend zijn en dus verschillende eigenschappen meebrengen. Dat hardop zeggen, stuit veel mensen tegen de borst. Maar waarom? Opnieuw in de woorden van Ds. Klaassen: “De man weerspiegelt met zijn fysieke kracht iets van Gods kracht, een kracht die de man, net als Hij, ten goede en tot bescherming van anderen dient te gebruiken. De vrouw weerspiegelt met haar sociale en zorgzame kant iets van de zorgzaamheid van de Heere, een vermogen dat de vrouw ten goede en tot zegen van anderen mag gebruiken.”1
Als vaders en moeders laten we op onze eigen wijze iets zien van wie God is. Dat is niet seksistisch, dat is prachtig. En een kind kan dat begrijpen.
