Leestijd: 4 minuten

Vorige week was er een bericht rondom ds. H. Juffer. Deze week schrokken we op van een bericht over de bekende organist André N. Twee zaken voor de rechter, twee negatieve getuigenissen in de wereld, twee keer diepe nood. En dan is het Goede Vrijdag.

Toen ik vorig jaar het interview met de organist las, greep het me erg aan. Ik had het gevoel dat ik iemands nood zag maar toch ook niet. ‘Wat gaat er nu eigenlijk in deze jongeman om?’ En: ‘Wie is er nu echt voor hem?’ Na de berichten van deze week wordt wel duidelijk dat hij toen reeds een ander geheim bij zich droeg. In het interview kwam wel heel prominent zijn worsteling met homoseksualiteit naar voren. En op de achtergrond speelde een ongelukkig huwelijk van zijn ouders. En nu kwam dit: opgepakt vanwege een zedenmisdrijf; de zaak is voor de rechter.

Getuigenis

Deze onthulling kwam kort na nieuw negatief nieuws over ds. H. Juffer, die veroordeeld is vanwege mishandeling van zijn kinderen. Van beide zaken geldt, dat er een zeer negatief getuigenis vanuit gaat.

Teruglezend in het interview met de organist trof me deze zin: ‘Bij de politie [zijn collega’s, MvR] snappen ze geen bal van de keuze om alleen te blijven. Collega’s zien het als iets wat het geloof me aandoet.’ Ze zullen er nu wel helemaal niets van snappen. En dat ligt bij die andere zaak niet veel anders. Een predikant die altijd in het zwart loopt wordt door ‘de wereld’ misschien meewarig aangekeken, maar als hij zó met zijn gezin omgaat, dan wordt meewarigheid verontwaardiging. ‘Zie je wel, die zwaren…!’

Juist omdat de kerk hoge morele standaarden heeft wordt er ook extra op kerkmensen gelet. Uitglijders van christenen worden gezien en beoordeeld. En bedenk dat álle christenen in staat zijn om te vallen. Deze dingen mogen ons wel voorzichtig maken om geen ál te grote woorden te spreken. Maar omdat we de waarheid ook niet mogen verzwijgen, moet het ons des te meer verlegen maken om Gods genade: ‘wil mij voor struikelen bevrijden’. Niet alleen voor onszelf dus, maar ook om Gods eer, en ter voorkoming van slachtoffers van ons gedrag.

Lastdrager

Het interview met de organist maakte duidelijk hoe zwaar de last van homoseksualiteit kan zijn. Wat een spanning er opgeroepen kan worden door een verlangen naar een relatie die er niet mag zijn. Wat een moeite het ook geeft als anderen van alles over je denken, juist op zo’n kwetsbaar punt. Het is goed dat zij die ‘gewoon’ getrouwd zijn zich realiseren dat ze over deze strijd niet goedkoop kunnen praten.

Tegelijk kwam dus ook het gezin van ds. Juffer in mijn gedachten. Het toont ons, dat er zeer uiteenlopende situaties kunnen zijn van last en strijd. Ook deze kinderen zullen de rest van hun leven de nood meetorsen en moeten zoeken om op een Bijbelse manier om te gaan met de velerlei gevoelens. En zo zijn er vele verscheurde levens. Geen categorie verdient een ‘status aparte’. Wel verdient ieder mens bijzondere aandacht. Leven we echt mee, als kerk, als broeders, als vrienden?

Publiek

Meeleven vraagt om openheid. Is het dan ook goed om onze noden publiek te maken. Dat is lang niet altijd het geval. In geval van André N. is dit waarschijnlijk zelfs mede zijn valkuil geweest, doordat hieruit verkeerde contacten zijn voortgekomen.

Publieke bekendheid van je noden maakt extra kwetsbaar. Het kán goed zijn, namelijk als het doel is om anderen de weg te wijzen. Hoe nodig is het dan, dat er niet alleen getuigd kan worden van de eigen kwetsbaarheid maar ook van Gods overwinnende en overvloedige genade.

Dus nee, openbaarheid is niet altijd wenselijk, maar openheid wel. Wat zou er wel veel gewonnen zijn als ieder ten minste één persoon had die hij echt vertrouwde. Een mede-lastdrager. En tegelijk is de werkelijkheid weerbarstig: velen met een hart vol verdriet durven dat zelfs niet uit te storten bij degene die hen het meest vertrouwd is…

Kruis
Dit artikel schrijf ik aan de vooravond van Goede Vrijdag. Ook Christus stond voor een aardse rechter, ook Hij werd veroordeeld, ook voor Hem was smaad en hoon Zijn deel.

Er is één oneindig verschil: Hij stond daar onschuldig. Iedere beschuldiging, iedere spotlach was onterecht. En al leek het er toen op dat het kruis een einde maakte aan heel Zijn levenswerk (‘alles is voor niets geweest…’), het tegendeel was waar. Juist doordat Hij de smadelijke dood in ging, zou Zijn werk voortgaan (Jes. 53:10). En Zijn werk gaat door, en er komen er toe, van over de hele wereld.
En wat voor mensen? Ook mensen die door de aardse rechter wél terecht veroordeeld zijn, zoals de ontroerende geschiedenis van de moordenaar laat zien. De onschuldige moest sterven, opdat de schuldige kon leven. Dan is er niemand te diep gevallen om genade te ontvangen.

Niet alleen de schuld nam Hij op Zich, maar Jesaja zegt ook: ‘onze smarten, die heeft Hij gedragen’. Hij was de grote Lastdrager, tot aan het kruis. Wat een reden is er dan om Hem in vertrouwen te nemen. Vandaag zei nog iemand tegen me: ‘Soms schaam ik me te veel om tot God te bidden’ – en hoe terecht lijkt dat! Maar ziende op Jezus, hoe terecht is het dan om nóóit ons voor Hem te verstoppen, maar om álles voor Hem neer te leggen. Ook de meest schaamtevolle dingen, de diepste geheimen, de grootste noden. ‘Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven!’

Dit neemt niet de noodzaak weg van bekering van het verkeerde. Dit neemt ook niet de noodzaak weg van omzien naar elkaar. Het geeft er juist grond voor. Het is echt mogelijk om je te bekeren, omdat Christus het antwoord heeft tegen de zonde. Het kan écht, om een vriend te zijn voor een ander, omdat Christus daarin voorging. Het kan écht dat mensen vanuit de wereld naar de kerk komen, ondanks dat kerkmensen zo vaak geen lichtend voorbeeld zijn, omdat Christus Zelf Zijn kerk vergadert, beschermt en onderhoudt. Goede Vrijdag – de garantie van de eeuwige sabbatdag!

---

Gepubliceerd: 18-04-2025