Leestijd: 3 minuten

Dramatische toename hangt samen met overheidsbeleid

Deze week was er een mini-symposium van Bijbels Beraad M/V waarin verschillende perspectieven op transgendergevoelens belicht werden, waaronder genderdysforie (=twijfel). Genderdysforie komt steeds vaker voor. Het percentage kinderen met genderdysforie waarvoor medische hulp wordt gezocht is in de Verenigde Staten het afgelopen jaar (2021) met zeventig procent gestegen. Dat blijkt uit een analyse van de Amerikaanse ziekenfondsgegevens door het onderzoeksbureau Komodo Health. De nieuwe diagnoses (122.000 kinderen in de afgelopen vijf jaar) is tenminste vijfmaal zoveel als wat op grond van psychiatrisch handboek DSM5 verwacht mocht worden voor het totaal van de samenleving, volwassenen ingesloten.

Het onderzoek werd uitgevoerd in opdracht van het persbureau Reuters, dat niet neutraal staat ten opzichte van genderideologie.  De resultaten werden als schokkend gepresenteerd en door Reuter gebruikt om de noodklok te luiden over de noodzaak van meer geld voor de genderindustrie.

Dramatische toename?

Zeventig procent toename in diagnoses van 2020 tot 2021 is inderdaad erg veel. Wat er niet bij vermeld wordt is dat er formeel geen sprake meer is van een louter medische diagnose. Sinds enkele jaren doen Amerikaanse patiënten aan zelfdiagnose waarbij de rol van de arts beperkt is tot bevestigend optreden. De toename was dus te voorzien als dokters zich niet kritisch of sceptisch mogen opstellen en de patiënt uiteindelijk zelf de diagnose bepaalt. Uit de data blijkt dat de nieuwe diagnoses gestaag toenemen met ongeveer 3000 nieuwe gevallen gedurende de eerste jaren van de onderzoeksperiode (2017 t/m 2021). Die toename lag in de lijn der verwachting omdat president Obama ziekenfondsverzekeringen onder druk gezet had om genderzorg aan te bieden.

Slechts het jaar 2021 laat een dramatische toename zien, van 24.847 naar 42.167 nieuwe diagnoses. De reden voor die toename ligt voor de hand: de huidige regering die sinds januari 2021 genderideologie in alle geledingen van de samenleving bevordert. Als de overheid zoiets actief propageert, geeft dat groter vertrouwen bij de burger om de weg van zelfdiagnose te gaan. Omgekeerd leidt dit bij artsen tot minder vrijmoedigheid om op medische gronden kritisch te zijn als iemand bij zichzelf of bij zijn kind genderdysforie meent vast te moeten vaststellen.

Als dokters niet meer de mogelijkheid hebben om op medische-sociale gronden in twijfel te trekken of een patiënt aan genderdysforie lijdt, dan wekt een toename in diagnoses geenszins bevreemding. Vooral niet als het aangepraat wordt als ‘iets normaals’ door overheid, onderwijs en (sociale) media. De grootste toename in diagnoses vond plaats in staten waar de overheid genderideologie preekt, zoals California en New York. 

Gevaar voor tieners

Ook mag de ‘sociale besmetting’ niet onderschat worden. Die speelt vooral op school een rol en wordt verantwoordelijk geacht voor de snelle toename van genderdysforie onder tieners. Deze heeft op de langere termijn vergelijkbare resultaten als vroege dysforie (“early onset dysphoria”) waardoor het zelfs voor psychiaters het niet langer mogelijk is om onderscheid te maken tussen verschillende vormen van dysforie.

In het gezaghebbende wetenschappelijk tijdschrift voor tienergezondheid (Adolescent Health, Medicine and Therapeutics, 2018/9:31-41)) waarschuwen Scandinavische artsen juist ernstig tegen medische interventie bij minderjarigen. De auteurs leggen de vinger bij het feit dat tieners die behandeling voor genderdysforie zoeken over het algemeen “ernstige psychiatrische comorbiditeit” vertonen. Dat betekent dat de genderdysforie niet op zichzelf staat, maar er ook sprake is van andere psychiatrische stoornissen.

Keerzijde

Het cumulatief effect van de gender-ideologische samenleving mag niet onderschat mag worden. De diagnoses voor genderdysforie in Amerika in de onderzoeksperiode betroffen ongeveer 122.000 kinderen. Dat is een buitengewoon grote toename, zeker als bedacht wordt dat het om een periode van vijf jaar gaat. Volgens het psychologisch handboek DSM5 zou dit slechts 0.005–0.014% van de totale bevolking (330 miljoen) moeten zijn onder mannen en 0.002–0.003% onder vrouwen. Voor alle mannen en vrouwen samen zou het totaal aantal mensen met genderdysforie in de Verenigde Staten dus niet meer dan ongeveer 26.500 mogen bereiken. Zelfs in termen van DSM5 is duidelijk dat de huidige behandelingspraktijk in Amerika zijn medische basis verloren heeft. Omdat in Amerika niet iedereen verzekerd is, zal er bovendien sprake zijn van onderrapportage en zelfmedicatie.

Toch is er een lichtpuntje. De cijfers voor hormoontherapie in de leeftijd 6-17 jaar blijven gelukkig beperkt. In 2020 waren er ongeveer drieduizend nieuwe patiënten en in 2021 tot ongeveer 4000. Hoewel elk nieuw medisch traject er 1 te veel is, duidt dit op een gezonde terughoudendheid bij tieners, ouders en artsen. We zien daarin iets van de bewarende hand van de Heere door algemene genade. “Doe uzelf geen kwaad,” (Handelingen 16:28) is een Bijbels beginsel. Juist wanneer omstandigheden en innerlijk functioneren kunnen veranderen, moet je geen dingen doen waarvan je later spijt kunt krijgen. Uit de medische data uit de tijd voor de genderideologie blijkt immers dat genderdysforie die op zichzelf staat in veruit de meeste gevallen van voorbijgaande aard is en na de pubertijd over gaat of hanteerbaar blijkt. Ook in het zeer kleine percentage waar genderdysforie een probleem blijft, is er een begaanbare Bijbelse weg. Dat er ook na onherstelbare schade een weg terug is, laat het getuigenis van Laura Perry zien.

---

Gepubliceerd: 14-10-2022