Leestijd: 4 minuten

In de statistieken ‘achter de schermen’ van deze site staat al meer dan een jaar hetzelfde artikel bovenaan: over zelfbevrediging. Vooral via Google zijn er veel hits. Wat maakt dit zo’n gezocht item?

Als je moderne lesmethodes zou moeten geloven, is zelfbevrediging vooral populair omdat het zo fijn is. Vorige week was het de ‘Week van de lentekriebels’. Centraal stond een ‘positieve beleving van seksualiteit’ – inclusief onderzoek naar de gevoelens van je eigen lichaam. Ook in christelijke kringen (zoals de bekende Cocky Drost) lijkt zelfbevrediging steeds meer acceptabel gevonden te worden. Dat is ook wel begrijpelijk. Er zijn seksuele zonden die zo veel schadelijker zijn. Vorige week was er ook nadrukkelijk aandacht voor seksueel misbruik, iets dat ongelofelijk beschadigend is. Ook onder ‘christenen’ komt dat helaas veelvuldig voor. In dat licht lijkt zelfbevrediging peanuts. Je doet daarmee immers niemand kwaad…?

Geheim

Toch vertrouwt niet iedereen deze gedachte: elke week zoeken honderden naar een Bijbelse visie op zelfbevrediging. Het voelt dus niet vanzelf goed. Komt dat door de prediking? Nou, ik vermoed dat het daar maar zelden benoemd wordt. Veel predikanten duiden het – net als gemeenteleden in een pastoraal gesprek – hooguit omfloerst aan, in de trant van ‘strijd tegen mijn vlees’.

Misschien is dit wel de belangrijkste oorzaak waardoor juist deze zoekterm mensen zo vaak op onze website brengt: er wordt veel over gezwegen. Zelfbevrediging is typisch iets geheims. Het vindt plaats in dezelfde beslotenheid als waarmee je achter het internet zit. Je worstelt in je eentje met de zonde; je zoekt in je eentje naar een antwoord.

Zonde?

Dit geheime geldt natuurlijk ook voor pornografie. Er zijn tienduizenden christelijke jongens en mannen (en in mindere mate meisjes en vrouwen) voor wie dit een worsteling is. Maar één ding is anders: hiervan zullen zij goed weten dat de Bijbel er tegen is.

Maar zelfbevrediging? Daarover gaat het niet in de Bijbel, en het lijkt nauwelijks bespreekbaar. Tegelijk is het wel iets waar echt heel veel jongeren (en ouderen) mee te maken hebben. Zeker doordat helaas veel te veel jongeren overal seksualiteit tegenkomen. De wereld zegt dat het goed is, je lijf zegt dat het fijn is, maar wat moet je er van vinden?

Bij velen spreekt hier het geweten. Het lukt simpelweg niet om te geloven dat het wel goed is. Al lees je artikelen waarin het goed gepraat wordt, al zeg je tegen jezelf dat je er niemand kwaad mee doet, toch…. Wees zuinig op dat geweten!

Relationeel

In genoemd artikel staan veel argumenten waarom zelfbevrediging niet de weg is. De belangrijkste is, dat het niet past bij de doelstelling van seksualiteit. Er zijn meerdere redenen waarom God seksualiteit gemaakt heeft (zoals verbondenheid, voortplanting). Seksuele beleving die van dat doel afwijkt noemen we parafilie. Altijd heeft de kerk die – in welke vorm dan ook –afgewezen: ‘[A]ll sexual activity outside coitus in marriage was prohibited’ (M.S. Patton).

Dat gold ook voor zelfbevrediging. Hoewel men regelmatig verwees naar Onan (Genesis 38:9, maar daar is wel sprake van parafilie doch niet van masturbatie), lag de motivatie dieper. Seksualiteit is 100 % relationeel bedoeld. Nergens in de Bijbel wordt over seksualiteit gesproken als iets voor een mens alleen.

Vergelijk het eens met eten. Ook dit is in de Bijbel iets heel gemeenschappelijks. Tegelijk echter lezen we vaak van mensen die in hun eentje eten. Denk aan Simson, Elia, Johannes. Eten is immers een primaire levensbehoefte.

Volgens de huidige cultuur geldt dat ook voor seksualiteit. Omdat het een natuurlijke behoefte is, lijkt het ook een noodzakelijke behoefte. En dus is zelfbevrediging ook prima of zelfs nodig, zeker voor iemand zonder relatie. Dit is echter een vergissing. Onze behoeften zijn niet bepalend, maar Gods bedoeling. En seksualiteit zonder een ander is als eten zonder maag: je proeft het wel maar het voedt niet.

Zonde

Echter, als masturbatie al een probleem is, is het dan niet hooguit een persoonlijk probleem, en dus geen overtreding van het gebod tot naastenliefde?Allereerst, ook zonde tegen je eigen lichaam – zoals roken – is zonde (1 Korinthe 6:19). Maar bovendien, zelfbevrediging raakt ook de naaste. Hoe dan?

Genade

Het is een bevrijdende gedachte, dat seksualiteit géén primaire levensbehoefte is. Zelfbevrediging bevredigt niet. Wie er wel aan toegeeft, belandt zomaar in een verslaving. Wie er (in Gods kracht) tegen strijdt, leert ook zonder te kunnen. Een mens kan niet zonder eten en niet zonder liefde, maar wel zonder seksualiteit.

Tegelijk zijn er maar weinigen die op dit terrein geen schuld hebben en (hopelijk) hun geweten voelen. Soms is dat schuldgevoel trouwens onterecht intens, omdat het zo vies voelt en zo onbespreekbaar is; dan gaat en blijft het knagen. Maak de schuld niet groter dan ze is en dan ándere zonden zijn. Tegelijk kan het onder ogen zien van deze zonde wel een middel zijn om te beseffen hoezeer je vergeving nodig hebt en hoe onmachtig je bent om jezelf van al je zonden te bevrijden.

Wat een wonder ligt er dan in Jezus. Hij had wel een gewoon menselijk lichaam, maar Hij beoefende geen seksualiteit. Is het misschien ook daarom, dat Hij toen Hij alleen was in de woestijn niet at? Hij had menselijke verlangens, maar die hebben nooit over Hem geheerst. Daarin is Hij uniek. Daarom is Hij meer dan een voorbeeld. In Zijn gehoorzaamheid ligt vergeving van schuld en bevrijding van de macht van de zonde: ‘Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt van alle zonden.’

---

Gepubliceerd: 31-03-2023