In onze diep gevallen wereld die tegen het gezin en het moederschap is, kunnen we ons laten bemoedigen door het leven van Monica, de moeder van Augustinus. Zij werd geboren in de vierde eeuw.
Het pad dat Monica volgde, en dat uiteindelijk ook het leven van Augustinus vormde tot een belangrijke kerkvader, is misschien wel een van de meest relevante verhalen van hoop voor ons, nu we leven in een wereld die bol staat van heidense losbandigheid en moreel relativisme.
Voor iedereen die de Belijdenissen van Augustinus heeft gelezen, wordt het duidelijk dat het leven van Monica, vooral haar leven als moeder van Augustinus, niet gemakkelijk was. Monica bleef haar hele leven trouw aan Christus en Zijn kerk, maar was desalniettemin getrouwd met een overspelige heiden, en moest toezien hoe haar geliefde zoon Augustinus ten prooi viel aan de wereldse verleidingen die zoveel zielen gevangen hebben gehouden. Ondanks haar ongelukkige en naar verluidt tumultueuze huwelijk, bleef Monica standvastig in gebed en hield ze de bekering van haar zoon gedurig in haar gedachten.
Toen Augustinus, na een korte periode retoriek te hebben gestudeerd in de oude stad Carthago, op 17-jarige leeftijd aankondigde dat hij een manicheeër was geworden – een aanhanger van de eens zo populaire heidense religie van het manicheïsme – wordt er gezegd dat Monica, buiten zichzelf van streek, naar de bisschop die ze kende toe vluchtte om raad en troost. Haar verdriet over de gevaarlijke toestand van de ziel van haar zoon, was de bisschop wel duidelijk. Ze werd getroost toen hij haar zei dat het “niet mogelijk is dat de zoon van zoveel tranen zou omkomen”.
Over deze tranen van zijn moeder schrijft Augustinus aan God in zijn Belijdenissen: “U stak Uw hand uit de hoogte uit en trok mijn ziel uit die put van duisternis, toen mijn moeder voor U, Uw trouwe dienaar, meer om mij weende dan moeders om de dode lichamen van hun kinderen. Door die geest van geloof die ze van U had, zag ze mijn dood, en U verhoorde haar genadig, o Heer. Genadig hoorde U haar, en U verachtte haar tranen niet toen ze uit haar ogen stroomden en de aarde eronder bevochtigden, waar ze ook bad.”
Ondanks de smeekbeden van zijn moeder, zoals de ervaring van zovelen van ons, bleef Augustinus koppig strijden tegen de genade en volhardde hij in alle soorten van zonde. Desalniettemin nam Monica’s hoop op Christus nooit af, en wanhoop drong nooit door in haar hart. Na 17 jaar pleiten, wierpen haar gebeden vruchten af toen Augustinus zich tot het christendom bekeerde. Sprekend over de rol van zijn moeder bij zijn bekering, zei Augustinus dat ze niet alleen een bron van liefde voor hem was, maar ‘de bron van zijn christendom’.
Hoewel we ons als christenen in deze moderne wereld misschien niet kunnen verhouden tot de heiligheid van Monica, kunnen we ons waarschijnlijk wel vereenzelvigen met de pijn van het zien van ongeloof in degenen van wie we houden. Dit zal veel meer gelden voor degenen onder jullie die moeders zijn, vooral in de wereld waarin we vandaag leven.
Deze Moederdag smeek ik u allemaal om te letten op de gelovige wandel van Monica. Laten we haar geloof en werken navolgen en gedurig God bidden en smeken om te bekering van onze gezinnen en onze kinderen.
Deze blog, geschreven door Jack Binham is eerder gepubliceerd op LifeSiteNews. Bij de vertaling zijn aanpassingen gedaan. In de Rooms-Katholieke traditie wordt Monica gezien als patroonheilige voor moeders, voor moeilijke huwelijken, slachtoffers van overspel en bekering van familieleden.
