Geslachtsgemeenschap zonder huwelijk is schadelijk, voor betrokkenen en voor de samenleving. Om dit te weten, hoeft de Bijbel niet eens open. Recent wetenschappelijk onderzoek uit diverse vakgebieden laat zien dat seksuele activiteit buiten het huwelijk niet vrijblijvend is, maar blijvende gevolgen heeft.
Dat blijkt uit de publicatie “Seksuele gemeenschap zonder huwelijk; reflecties vanuit natuurlijke openbaring”, die deze week verscheen in het wetenschappelijk vaktijdschrift In Luce Verbi / In die Skriflig. Het volledige artikel kunt u gratis downloaden via deze link.
Maagdelijkheid bewaren tot het huwelijk voorkomt persoonlijke en relationele problemen. Dit geldt vooral voor mensen die uiteindelijk een levenslange relatie wensen. Daarnaast is het ook beter voor het welzijn van de samenleving. Enerzijds laat de praktijk dat zien. Allerlei onderzoeksresultaten onderbouwen deze conclusie echter ook, zowel van medische, psychologische, economische, antropologische als sociaal-maatschappelijke studies.
Seksualiteit niet vrijblijvend
Geslachtsgemeenschap zonder huwelijk wordt in westerse samenlevingen als een verworvenheid beschouwd. Dit gedrag heeft de afgelopen jaren wetenschappelijke vraagtekens opgeroepen uit een grote diversiteit van vakgebieden. Dit is opvallend en ook niet algemeen bekend. Samengevat: Er zijn duidelijke medische en sociaal-relationele risico’s verbonden aan het opgeven van maagdelijkheid zonder huwelijk. In de praktijk heeft het ontwrichtende gevolgen op maatschappelijk en economisch gebied. Slachtoffers hierbij zijn vooral mensen van kwetsbare sociaaleconomische klasse die zich dit soort gevolgen het minst kunnen veroorloven.
Allerlei vakgebieden beklemtonen dat bij geslachtsgemeenschap veel meer komt kijken dan verliefdheid en persoonlijke behoeftebevrediging.
- Biologisch hangt geslachtsgemeenschap samen met het voortplanten van onszelf. Dit vereist het voor de vrouw een veilig klimaat om kinderen te krijgen.
- Volgens psychologen kun je dit daarom niet los zien van de menselijke identiteit en het zelfbeeld. Bovendien is de intimiteit ingrijpend.
- Sociologen en economen tonen aan dat geslachtsgemeenschap zonder huwelijk gevolgen heeft voor het maatschappelijk welzijn van alle betrokkenen.
- De neurologie en endocrinologie wijzen erop dat de mens hormonaal en wat hersenactiviteit betreft, ingesteld is op monogame relaties.
- Atheïstisch antropologisch onderzoek waarschuwt dat als vrouwen bereid raken om geslachtsgemeenschap te hebben zonder huwelijk, dit een teken is dat de samenleving verzwakt en de cultuur op instorten staat.
Maatschappelijk risicogedrag
In de twintigste eeuw voltrok zich in de westerse wereld een grote verschuiving op het gebied van seksualiteit. De belangrijkste verandering was dat het opgeven van maagdelijkheid voor het huwelijk bespreekbaar werd gemaakt. Later werd het zelfs genormaliseerd, hoewel men het tot ver in de twintigste eeuw als onfatsoenlijk beschouwde. Maagdelijkheid was vroeger de norm en als het verkeerd was gegaan moest er getrouwd worden. Het goedpraten van geslachtsgemeenschap zonder huwelijk was tot ongeveer 1970 in Europa en Amerika ondenkbaar.
In Azië en Afrika deelt men die overtuiging ook vandaag nog algemeen. Dit blijkt duidelijk uit recente wetenschappelijke publicaties over dit onderwerp op die continenten. Geslachtsgemeenschap zonder huwelijk wordt daar geduid als medisch en psychologisch risicogedrag.
Uit Afrikaans wetenschappelijk onderzoek blijkt dat hogere opleiding, pornografie en drankgebruik drempelverlagende factoren zijn. Deze factoren werken dit, naar hun mening, onwenselijke seksuele gedrag in de hand. Een Aziatische studie vestigt zelfs de aandacht op een correlatie met roken. Een oorzakelijk verband valt moeilijk vast te stellen. Hoewel dit een kenmerk kan zijn van een sociale omgeving die openstaat voor een liberale levensstijl, is het omgekeerde ook mogelijk. Roken is dan een manier van omgaan met de innerlijke spanning die het seksuele gedrag oproept.
In het Afrikaanse en Aziatische onderzoek wordt geslachtsgemeenschap niet gezien als persoonlijke keuzevrijheid en een recht op behoeftebevrediging. In tegendeel, men ziet het als een daad die het hart van de mens en zijn functioneren raakt. Dit kan immers niet worden losgemaakt van familie- en samenlevingsverbanden.
Noodklok door topwetenschappers
De waarschuwing tegen geslachtsgemeenschap zonder huwelijk in Azië en Afrika kan niet weggewuifd worden met het etiket “minder ontwikkeld”. Ook binnen de westerse wereld is de boodschap van de specialisten op allerlei vakgebieden onomwonden, tenminste voor wie het wil zien.
Een diepgaande studie van de American Psychological Association waarschuwt dat er een verband is tussen geslachtsgemeenschap zonder trouw en allerlei “mental health factors”. Ook aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, bij Cambridge University, verscheen een dik boek waarin een lijst van hoogleraren van allerlei universiteiten de noodklok luidt. Ze komen vanuit allerlei achtergronden met de gezamenlijke waarschuwing dat buitenhuwelijkse seksualiteit (samenwonen ingesloten) feitelijk gerelateerd is aan maatschappelijke instabiliteit, en dat mensen met een modaal of lager inkomen zich die het minst kunnen veroorloven.
Gerenommeerde westerse wetenschappers op allerlei vakgebieden laten zien dat de ideologie van liberale politici niet goed is voor de samenleving. Ze pleiten voor een radicale koerswijziging. Hoewel de betrokken wetenschappers verschillend aankijken tegen de morele geoorloofdheid van seksualiteit zonder huwelijk, zijn ze het eens over één ding. Vrijblijvende seksuele relaties veroorzaken problemen. Politici zijn verantwoordelijk voor de gevolgen van hun beleid en mogen de rekening ervan niet doorsturen aan de zwaksten van de samenleving. Nota bene: het gaat hier ‘slechts’ om de wetenschappelijke evaluatie van geslachtsgemeenschap zonder huwelijk. Het ontwrichtende effect van de normalisering van homoseksualiteit en de maatschappelijke en psychologische verwarring die de genderideologie veroorzaakt, is niet eens deel van deze noodkreet.
Relationeel vermogen raakt beschadigd
Wat is de duidelijkste reden om je maagdelijkheid niet op te geven voordat je trouwt? Wie aan voorhuwelijkse gemeenschap doet, beschadigt aantoonbaar zijn menselijk vermogen om lange- termijnrelaties te onderhouden. Wie als tienermeisje seksuele omgang had zonder getrouwd te zijn, heeft in een westerse omgeving ongeveer vijftig procent kans dat haar huwelijk binnen tien jaar in echtscheiding eindigt. Daarbij stapelt het relationeel onvermogen zich op bij volgende huwelijken. Bij voorbeeld, in Zuid-Afrika eindigt gemiddeld 64% van de eerste huwelijken in echtscheiding, 82% van tweede huwelijken en 91% van derde huwelijken.
Dat promiscue seksuele ervaringen tot kwalitatief betere seksuele ervaring zou leiden, is een fabeltje. Wie de mens in al zijn samenlevingsverbanden beziet (en niet slechts naar technische vaardigheden kijkt), ontdekt al snel dat de onderzoeksresultaten op het tegendeel duiden.
Opmerkelijke jongens
Natuurlijk hebben omgevingsfactoren als gezin en godsdienst wel invloed op de vraag of iemand bereid is om geslachtsgemeenschap voor het huwelijk te hebben. Daarbij vonden onderzoekers recent ook een merkwaardig verschijnsel, waarvoor nog geen bevredigende verklaring is gevonden. Er is namelijk een correlatie tussen de kuisheid van jongens en het opleidingsniveau van hun moeder. Aan de ene kant is het percentage jongens dat trouwt bij moeders met een universitair diploma lager dan bij moeders met minder opleiding. Toch stuiten de statistici op de onvermijdelijke conclusie dat jongens met een hoger opgeleide moeder juist minder geslachtsgemeenschap voor het huwelijk hebben dan andere jongens. Dat is opmerkelijk, want voor meisjes maakt het opleidingsniveau van hun moeder geen verschil voor het bewaren van maagdelijkheid voor het huwelijk. Mogelijk leidt een hoger opgeleide moeder bij hun zonen tot meer respect voor vrouwen.
Dus
Samengevat, het functioneren van de mens en de sociaaleconomische stabiliteit van de samenleving is gebaat bij duurzame monogame heteroseksuele verhoudingen, waarbij geslachtsgemeenschap verbonden wordt aan een maatschappelijk samenlevingscontract dat in principe levenslang is (huwelijk).
De onderzoeksresultaten bevestigen de Christelijke opvatting dat Gods wil gekend wordt uit de schepping en hoe dingen werken en bedoeld zijn (bv. Nederlandse Geloofsbelijdenis, artikel 2, vgl. Psalm 19, Rom. 1-3). Vanuit die overtuiging is het biologisch ontwerp en praktisch functioneren van de mens als richtinggevend. Dit onderzoek laat zien dat dit Bijbels gegeven, toegepast op menselijke seksuele relaties, ook in onze tijd concrete resultaten geeft. Daarvoor hoeft de Bijbel zelf niet eens open.
Met dank aan prof. dr. J. Hoek, prof. dr. H. Jochemsen en dr. H. Meissner voor het kritisch meelezen met dit onderzoek.
