Enkele dagen geleden was het Valentijnsdag. De week daaraan voorafgaand (7 – 14 februari) wordt door verschillende organisaties gezien als de Marriage Week. In deze week vragen zij extra aandacht voor de waarde van het huwelijk. Het huwelijk is een groot geschenk van God. Het is tegelijk een geschenk dat bijzonder wordt aangevallen. Aandacht voor het huwelijk is geen overbodige luxe, maar hard nodig.

Wat maakt het huwelijk zo bijzonder waardevol? De eerste reden is natuurlijk dat het door God is ingesteld. Al in het paradijs bracht Hij Adam en Eva tot het eerste huwelijk. In Efeze 5 vergelijkt Paulus de liefde tussen man en vrouw met de liefde tussen Christus en Zijn bruid. Het Centrum voor Pastorale Counseling noemde het huwelijk in één van zijn publicaties heel treffend ‘Gods meesterwerk’.

Een huwelijk vol liefde en trouw is daarnaast een geweldig getuigenis in een liefdeloze wereld. Het lijkt zo gewoon: elkaar liefhebben en levenslang trouw blijven. Maar in een samenleving waar liefde en trouw dikwijls ver te zoeken zijn is dat alleen al een goed getuigenis. Een liefdevol huwelijk is daarnaast – als God de kinderzegen geeft – een belangrijke basis voor de volgende generatie. Als een vader en moeder elkaar liefhebben, geven ze hun kind een bijzonder rijke ‘erfenis’ mee.

Singles en gehuwden hebben elkaar nodig
Binnen de kerk mag niet vergeten worden dat er christenen zijn die graag hadden willen trouwen, maar niet tot een huwelijk kwamen. Anderen verloren hun man of vrouw; aan de dood of aan het leven. Hoewel de Heere een hoge plaats toekent aan het huwelijk wordt dit nooit tot norm verheven. In de Bijbel lezen we al voor de zondeval de uitspraak dat het niet goed is dat de mens alleen zij (Gen. 2: 18). Voor Adam betekende dit dat hij een vrouw van de Heere kreeg. Voor anderen is deze gave van het huwelijk er niet, of niet meer. Binnen de christelijke gemeente hebben singles en gehuwden elkaar nodig, als leden van dezelfde ‘geestelijke familie’.

Weerbarstige praktijk
Voor gehuwden geldt dat de werkelijkheid vaak heel anders is dan de positieve inzet van Gods Woord. In de praktijk blijkt het allerminst eenvoudig om elkaar levenslang trouw te blijven en om een liefdevol huwelijksleven te hebben. Te veel gezinnen zijn helemaal geen plaats waar liefde woont en waar de trouw bewaard wordt. De vurige pijlen van de vorst der duisternis blijken gericht te zijn op het huwelijk en het gezin. Dat wordt zichtbaar in pijnlijke situaties zoals huiselijk geweld, ‘koude oorlog’ binnen het gezin, echtscheiding, overspel of seksuele spanningen. Deze gebrokenheid is zichtbaar in de samenleving, maar gaat aan de christelijke gemeente niet voorbij.

Het verbazingwekkend dat de overheid zo weinig onderkent wat de waarde is van ‘duurzame relaties’. De negatieve gevolgen van huwelijksproblemen en echtscheiding zijn groot, op persoonlijk vlak, maar ook binnen de samenleving. In 2022 verscheen een rapport van onderzoeksbureau Significant waarin naar voren kwam dat er een sterk verband is tussen echtscheiding en het beroep op (gedwongen) jeugdzorg. Alleen al financieel gezien zou het lonen wanneer we als samenleving meer zouden investeren in gezonde huwelijken en gezonde gezinnen.

Relatietherapie is luxeartikel geworden
In 2012 nam de overheid het ingrijpende (en ideologische gemotiveerde!) besluit om relatietherapie te verwijderen uit het basispakket van de ziektekostenverzekering. Relatietherapie is daarmee een luxeartikel geworden. Wie het kan betalen heeft toegang tot deskundige hulp bij problemen binnen het huwelijk. Wie deze middelen niet heeft vist achter het net. Gelukkig lijkt de wal het schip enigszins te keren. De laatste jaren ontstaan er – voorzichtig – gemeentelijke initiatieven waar hulp wordt geboden voor stellen die hulp willen bij hun relatieproblemen. Een voorbeeld daarvan is het relatieloket in de gemeente Hendrik Ido Ambacht. Ook op andere plaatsen wordt aan een dergelijke voorziening gewerkt. Het zijn dikwijls christelijke fracties in de gemeenteraad die het initiatief nemen om tot deze vormen van hulpverlening door de burgerlijke overheid.

Liefhebben is een besluit
Voor een christen heeft het huwelijk een hoge prioriteit. Het is nodig dat we ons als christenen bewust zijn van de geestelijke strijd rondom het huwelijk. Wie zelf gehuwd is moet daarin dichtbij huis beginnen. Dat begint in de binnenkamer, door dagelijks te bidden voor je eigen man of vrouw. Daarnaast is het nodig dat echtparen blijven werken aan een liefdevolle relatie.

In het boek Samen voor Zijn aangezicht – groeien in je huwelijk merkt ds. A.T. Vergunst op dat velen in het huwelijk allereerst zoeken naar een gevoel van verliefdheid en onderlinge aantrekkingskracht. Te gemakkelijk vergeet men dat de liefde niet allereerst een warm gevoel is, maar vooral het besluit om liefdevol te handelen. Gevende liefde, het besluit om elkaar trouw te zijn, ook als er momenten zijn dat dat moeilijk is. Ds. Vergunst noemt deze gevende liefde de brandstof van het huwelijk, en liefdevolle gevoelens de vlam die daardoor blijft branden. Die gevende liefde is voor een christen geen menselijke prestatie. Die houding kan men leren van en door Christus, de Bron en het Voorbeeld van deze liefde.

Toerusting en ondersteuning
De christelijke gemeente kan veel betekenen in het ondersteunen en toerusten rondom het huwelijk. Het is belangrijk dat de kerk die gelegenheid ook benut. De prediking, de catechese en de jeugdverenigingen bieden goede plaatsen om toerusting te geven over de Bijbelse bouwstenen van het huwelijk. Daarnaast is de kerk een goede plek voor huwelijkstoerusting voor aanstaande of jonge echtparen. Aan langer gehuwden kan men ‘relatie-APK’ aanbieden. Laat de christelijke gemeente zich niet beperken tot Bijbelse onderwijs over het geestelijke leven, maar tevens royale aandacht geven aan het onderwijs over het leven als christen in de dagelijkse praktijk, ook in het huwelijk en in het gezin.

Gepubliceerd: 16-02-2024